Η πρώτη Μαΐου είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη και αυτό δεν χρειάζεται να σας το υπενθυμίσουμε, μιας και το γνωρίζετε ήδη. Για χάρη όμως της Ημέρας, έχουμε την ανάγκη να κάνουμε ένα σύντομο throwback και να θυμηθούμε συνοπτικά τα όσα έγιναν και το πώς καταλήξαμε στην καθιέρωση της Ημέρας.
Ταξιδεύουμε πίσω στον χρόνο και πιο συγκεκριμένα φτάνουμε στο Σικάγο του 1872, όταν οι εργάτες στον Καναδά ξεκίνησαν δειλά -στην αρχή- να διεκδικούν τα απαραίτητα. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα (1984) και με αίτημά τους την μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο», η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας έδωσε το πράσινο φως για να γίνουν την 1/5 του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο, το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Τότε, όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα του sansimera.gr, στην απεργία της 1ης Μαΐου του 1886, πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους. Και ενώ οι εργάτες ξεκίνησαν να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης στην πλατεία Haymarket μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, βάση δημοσιεύματος της wikipedia, αστυνομικές δυνάμεις αποτελούμενες από 1350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα και περίστροφα "πήραν" ήδη θέση στην περιοχή.
Οι διαδηλώσεις κράτησαν μερικές μέρες, ωστόσο στις 4 Μαΐου, κατά τη διάρκεια μίας πορείας, στην πλατεία Χάιμαρκετ στο Σικάγο, κάποιος πέταξε έναν αναμμένο δυναμίτη στην αστυνομία που βρισκόταν γύρω από την πορεία. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν 7 αστυνομικοί και 4 διαδηλωτές, ενώ υπήρξαν και περισσότεροι από 70 τραυματίες από την έκρηξη αλλά και τις μετέπειτα συγκρούσεις με την αστυνομία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, εκείνο το Σάββατο, να γραφτεί για πάντα στην ιστορία. Μετά από την κίνηση των διαδηλωτών, οι αστυνομικοί ξεκίνησαν να πυροβολούν σε κάθε μήκος και πλάτος. Η συνέχεια, λίγο-πολύ γνωστή. Αν και επίσημα έχουν επαληθευτεί 12 νεκροί (8 αστυνομικοί και 4 διαδηλωτές) ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων είναι μέχρι και σήμερα άγνωστος - καθώς πολλοί τραυματισμένοι κατέληξαν τις επόμενες ημέρες. Μετά τα συμβάντα, οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις εξ αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και άλλος ένας αφαίρεσε μόνος του τη ζωή του στην φυλακή. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.
Διαδηλωτές παίρνουν μέρος σε απεργιακή πορεία για την Εργατική Πρωτομαγιά μπροστά από την Βουλή, Αθήνα Τρίτη 1η Μαΐου 2018
Όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα του Sansimera.gr, η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Την ίδια όμως μέρα, έχουμε και την γιορτή των λουλουδιών και της Άνοιξης. Δεν είναι τυχαίο, που οι περισσότεροι κάθε τέτοια μέρα του χρόνου τρέχουν στις εξοχές, μαζεύουν λουλούδια και φτιάχνουν στεφάνια. Η "παράδοση" αυτή, έχεις τις ρίζες της στα Ανθεστήρια, πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων, η οποία ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα και στη συνέχεια και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπου κατά την τελετή κατευθύνονταν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που κουβαλούσαν λουλούδια.
Photo by Annie Spratt on Unsplash
Φέτος, όμως, εν μέσω κορωνοϊού, τα πράγματα δεν θα είναι όπως πριν. Οι περισσότερες χώρες αυτή την στιγμή βρίσκονται σε συνθήκες καραντίνας, οπότε οι πολίτες τους δεν θα μπορέσουν να διαδηλώσουν. Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να ξεχυθούν στις εξοχές για να μαζέψουν λουλούδια. Το σκηνικό -όσο ήλιο και αν έχει- είναι μουντό. Φοβόμαστε. Φοβόμαστε, για τις επιπτώσεις της πανδημίας τόσο στην οικονομία, όσο και στην υγεία. Είναι όλα τόσο πρωτόγνωρα και συνάμα τόσο περίεργα. Όπως όμως είπε και ο Pablo Neruda «Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει». Ας τιμήσουμε αυτή την Ημέρα - όπως μπορούμε. Μερικά πράγματα δεν είναι για το θεαθήναι, αλλά για την ψυχή μας.
Photo by Melissa Askew on Unsplash
Με πληροφορίες από sansimera.gr και wikipedia
