Η σεξουαλικότητα δεν εκφράζεται πάνω σ’ένα άρμα ούτε γυαλίζει με γκλίτερ

Προσφάτως ανακάλυψα κάτι «φανταχτερά» emojis με θέμα την «διαφορετικότητα», τον σεξουαλικό προσανατολισμό και γενικότερα, την σεξουαλικότητα και το τμήμα αυτών των αυτοκολλήτων ήταν τίνγκα στα άρματα με φιγούρες σε ξέφρενα πάρτι να ανοίγουν σαμπάνιες, με πυροτεχνήματα και με πολύχρωμες φωσφοριζέ ενδυμασίες που παρέπεμπαν περισσότερο σε θεματική του καρναβαλιού στο Ρίο Ντε Τζανέιρο. Η συγκεκριμένη θεματική είχε εμφανιστεί ένα φεγγάρι πέρυσι το Φεβρουάριο όταν γιόρταζαν την έναρξη του καρναβαλιού στην όλο ζωή πόλη της Λατινικής Αμερικής που άλλωστε είναι και χρόνια τώρα φημισμένη για τις φανταστικές καρναβαλίστικες επιδρομές της και είχε αλλάξει ακόμα και ορισμένες λεζάντες στα προφίλς στο φέισμπουκ.   

Εν ολίγοις, ανακάλυψα όλως τυχαίως το συγκεκριμένο τμήμα με τα αυτοκόλλητα στο «περιπτεράκι» που εμφανίζει στο μέσεντζερ και τα κοιτούσα για κανένα λεπτό ένα ένα προσπαθώντας να μπω στο μυαλό κι ενδεχομένως στην ψυχοσύνθεση όσων συνέβαλαν στην δημιουργία τους. Δηλαδή του τύπου να καταλάβω ρε παιδί μου αυτούς που τα έφτιαχναν και τα ζωγράφιζαν τι ακριβώς είχαν στο μυαλό τους, τι είδους μηνύματα πρεσβεύουν και ποιο ύφος τέλος πάντων ήθελαν να προωθήσουν όσων αφορά την σεξουαλικότητα που είναι φλέγον ζήτημα την τελευταία δεκαετία κυρίως. Εγώ στο αθώο παιδικό μου μυαλό, ακριβώς πριν μία δεκαετία, είχα τα πράγματα λίγο διαφορετικά στο μυαλό μου. Με λίγες θρησκευτικές επιρροές, λίγο κοινωνικές αντιδράσεις, ορισμένες άσχημες συμπεριφορές που έβλεπες από γεγονότα και συμβάντα που μαρτυρούσαν πόσο άσχημο είναι τελικά να είναι κανείς σεξουαλικά «διαφορετικός» και προφανώς κάποιες ελλείψεις στην εκπαίδευση συνέβαλαν στο να έχω μία «γκρίζα» εικόνα για το σόου-κολντ «διαφορετικό». Θεωρώ πως θα με κατανοήσουν αρκετοί.         

Δέκα χρόνια μετά, κι εννοείται έχοντας δει, παρατηρήσει και νιώσει (δεν ξέρω αν μπορώ να χρησιμοποιήσω περισσότερες μετοχές), μια ανισόρροπη πορεία των όσων αντιπροσωπεύουν το διαφορετικό, νομίζω πως είμαι σε θέση να εκθέτω μια γνώμη ίσως όχι αρεστή, ίσως και σύμφωνη με κάποιες δεν γνωρίζω, για να μπορέσω να καταλάβω πλήρως πώς εν τέλει εκφράζεται μία διαφορετική σεξουαλικότητα ελεύθερα και με περηφάνεια. Και σίγουρα το «εύθραυστο» κομμάτι της έκφρασης είναι προσωπικό θέμα του καθενός κι έκαστος είναι υπεύθυνος για τη δική του. Και εννοείται δεν απαιτώ να συμφωνήσει κανείς μαζί μου. Παροτρύνω μονάχα να σκεφτεί κανείς μαζί μου.

Απορούσα κι απορώ ακόμα πώς ένας άνθρωπος θα διεκδικίσει προφανή δικαιώματα που αυτόματα θα έπρεπε να του δίνονται με την αδιαμφισβήτητη ανθρώπινη υπόσταση που τον διακατέχει, ζητωκραυγάζοντας πάνω σ’ένα άρμα, φορώντας πάνω ό,τι συλλογές φουσκωτών έδινε παλαιότερα η Σούπερ Κατερίνα, βάφοντας σώμα, μαλλιά και πρόσωπο με όλες τις αποχρώσεις γκλίτερ και χορεύοντας αδιάκοπα στους ρυθμούς όλων των –κυρίως- φίμεϊλ άρτιστς της χρυσής εποχής των 2000- όλντ τάημ κλάσικ.- Ίσως η αντιπάθειά μου για το χορό ή το απωθυμένο που είχα απο μικρός να χορεύω αρμονικά και ωραία να με διαβάλλει και να με κάνει να ακούγομαι «ξινός» αλλά ρωτάω σαν παιδί και προσπαθώ να καταλάβω σαν ενήλικας.

Ωραία όλα αυτά όμως κάπου η ισορροπία χάθηκε. Μιλάω για την ισορροπία στο να εκφράζομαι όπως δικαιούμαι γιατι είμαι άνθρωπος πάνω απ’ όλα ή γενικότερα ένα έμβιο ον που δικαιούμαι στα λίγα αν θες χρόνια που μου έτυχαν, να  μπορώ να λέω και να πράττω ελεύθερα μέχρι εκεί που αρχίζει η ελευθερία έκφρασης των άλλων. Επιπρόσθετα μιλάω για την συνεχή και πολλές φορές έντονη αντίρρηση που οδηγεί σε μεγάλη αντιπαράθεση με όσους έχουν μία διαφορετική γνώμη γι’ αυτό που πρεσβεύεις αλλα ξέρουν και την εκφράζουν σωστά χωρίς να προσβάλλουν. Πόσες και πόσες φορές δεν έχω ακούσει την καραμέλα του «ομοφοβικού» επειδή τυγχάνει να έχει κάποιος αντίθετη άποψη, ίσως παρωχημένη, ίσως απαρχαιωμένη, ίσως εκτός μόρφωσης αφού έτσι λένε πολλοί, αλλά παρ’όλ’αυτά μίας ΆΠΟΨΗς που και η λέξη η ίδια αντιπροσωπεύει αυτό για το οποίο παρελαύνεις... τη διαφορετικότητα και το πιο μοντέρνο, diversity. Αφού λοιπόν όλοι πρέπει να εκφραζόμαστε γιατί να μην μπορεί κι αυτός που έχει αντίθετη άποψη να μην την εκδηλώνει, αν κι εφόσων δεν προσβάλλει άλλους, χωρίς να «βαπτιστεί» αμόρφωτος, «ζώον», πουριτανός, παλαιμοδίτης, ανέντακτος στα δρώμενα και σαν συνήθη επικάλυψη «ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΣ»... μία λέξη που όπως και πολλές, έχει χάσει το νόημά της.

Δεν έχω σκοπό ούτε να προσβάλλω, ούτε να τρυπήσω την φούσκα της «διαφορετικότητας» όπως αυτή εκφράζεται και διαιωνίζεται ραγδαία. Απλώς τονίζω πως αν είναι να διεκδικούμε δικαιώματα, ας το κάνουμε με γνώμονα την αλτρουιστική διάθεση, τον άλλοτε αφελή «ηρωικό» ενθουσιασμό, την όσο πιο σωστή αναπαράσταση αντικειμενικότητας και τελικώς την ανιδιοτελή συμπάθεια. Δεν μου είναι ας το πω «πειστική» η εικόνα αντρών και γυναικών να «προκαλούν» πάνω σε γυαλιστερά άρματα ντυμένοι – και αν- με προκλητικά, «ζωηρά» εσώρουχα σε έντονες αποχρώσεις. Ιστορικά το διαφορετικό αντιμετωπιζόταν σχεδόν πάντοτε με βία και μίσος, ίσως αυτό να δικαιολογεί την «έκρηξη» της επιδειξιομανίας, ότι ξέρεις δες με, είμαι πλέον σε θέση να το τρίψω στα μούτρα όλων, αλλά χάνεται κι αυτό στην ισορροπία μιας παγκόσμιας κοινωνίας που αν μη τι άλλο, κρίνει προς πάσα κατεύθυνση και «τροφοδοτεί» μία άγνοια η οποία εγκυμονεί ένα μίσος που γεννιέται σταδιακά και πάνω απ’ όλα εύκολα και χωρίς καισαρική. Εύκολα μισούμε, δύσκολα αγαπάμε ή έστω συμπαθούμε. Ένα τόσο σοβαρό και συνάμα καθοριστικό ζήτημα όπως η σεξουαλικότητα δεν γυαλίζει με γκλίτερ ούτε εκφράζεται πάνω σ’ ένα άρμα. Η σεξουαλικότητα συζητιέται, διεκδικείται με πραότητα και σύνεση έχοντας στο μυαλό πάντοτε θύματα ενός μακρινού, ειδεχθούς παρελθόντος που κατα τύχη δεν συνάντησες και που δεν νομίζω να είχαν το κουράγιο ν’ ανέβουν σ’ ένα άρμα που προωθεί μία αλλοιωμένη αναπαράσταση της σεξουαλικότητας που σώνει και καλά πρέπει να κάνει πρεμιέρα κάθε καλοκαίρι ΈΤΣΙ...