Η Ιωάννα Θεοδώρου ήρθε για να σπάσει τα στερεότυπα

Είναι μια γυναίκα που τολμά να διαφέρει και να σπάζει τα στερεότυπα της Κύπρου, ούσα αναβάτρια στον ανδροκρατούμενο ιππόδρομο, αυτό δεν σηκώνει αμφιβολία. Άλλωστε, αυτό ήταν που με οδήγησε σ’ αυτήν, για συνέντευξη, πριν μερικά χρόνια. Από τότε την παρακολουθώ να εξελίσσεται, τόσο αυτή όσο και το στυλ της, να γίνεται πιο ισχυρή, με άποψη που δεν σηκώνει αμφισβητήσεις, μιλά ανοιχτά για οτιδήποτε την προβληματίζει και δεν ανέχεται οποιοδήποτε υποτιμητικό σχόλιο από κανέναν, προς κανέναν. Συναντιόμαστε ξανά για συνέντευξη, λίγο πριν την εκπομπή της στον Deejay 93.5, με τον Δημήτρη Δερματά, με αφορμή αφ’ ενός την επανένταξή της στο δυναμικό του σταθμού και αφ’ ετέρου την τόσο θερμή ενασχόλησή της με τα άλογα και τις ιπποδρομίες. Είναι γεμάτη ενέργεια, παρόλο που, όπως μου είπε, ξύπνησε από τα χαράματα λόγω της προπόνησής της. Έτσι όμως είναι πάντα, όσο κουρασμένη και να είναι. Ξεκινώντας τη συζήτησή μας, ξαφνικά, ο χαρακτήρας της μοιάζει πιο ολοκληρωμένος, πιο ώριμος, σε μια ισορροπία τρέλας και δυναμισμού όπου το ένα ευνοεί το άλλο αντί να το αντικρούει.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τα άλογα;
Από μικρή είχα τεράστια αγάπη για όλα τα ζώα γενικά, τα άλογα μού προκαλούσαν θαυμασμό και ακόμα περισσότερο θαυμασμό μού προκαλούσαν οι φωτογραφίες που έβλεπα στο σπίτι μου μεγαλώνοντας, στις οποίες ήταν ο θείος μου πάνω σε διάφορα άλογα, επειδή ασχολείται και ο ίδιος. Γύρω στα δεκαέξι άρχισα να κάνω μαθήματα ιππασίας αλλά για κάποιο λόγο έκανα μερικά μαθήματα και μετά το άφησα. Όταν επέστρεψα από την Αθήνα, πριν δυόμισι χρόνια, βρήκα την προπονήτρια, Γεωργία Πασιά, που κυριολεκτικά μου άλλαξε τη ζωή. Ένιωσα ότι πραγματικά μάθαινα και αποκτούσα αυτοπεποίθηση την οποία συνεχίζουμε να κτίζουμε. Επίσης, επειδή από την εφηβεία είχα απωθημένο με την αδρεναλίνη του ιπποδρόμου, στα τριάντα τρία μου πήρα την απόφαση να το προσπαθήσω και αυτό.

Τι σου προσφέρει η ιππασία, αλήθεια;
Η επαφή γενικά με τα άλογα είναι θεραπευτική. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πόσα μπορεί να σου προσφέρει μόνο το να βρίσκεσαι κοντά σε άλογα. Η ιππασία είναι μια ακόμα βαθύτερη σχέση με το άλογο. Υπάρχει συνεννόηση. Είσαι εσύ και το άλογο, ο καθένας με τη δική του βούληση και διαφορετική γλώσσα και παρόλα αυτά υπάρχει ο τρόπος να επικοινωνήσετε σε μια άλλη γλώσσα. Επίσης, το να βλέπεις τον εαυτό σου να βελτιώνεται μέρα με τη μέρα και να κάνει πρόοδο, προσφέρει μια αυτοπεποίθηση η οποία είναι απόλυτα δική σου. Από την άλλη, οι ιπποδρομίες που δίνουν αυτή την τονωτική "ένεση" αδρεναλίνης. Μάλιστα όταν πετύχεις άλογο που να το θέλει όσο εσύ, τότε τρέχετε και οι δύο για έναν σκοπό, και αυτό το συναίσθημα είναι υπέροχο.

Αλήθεια, ποια είναι μια λανθασμένη εντύπωση που έχει ο κόσμος για το άθλημα αυτό;
Για το άθλημα της ιππασίας δεν υπάρχουν τόσο λανθασμένες εντυπώσεις όσο για τον ιππόδρομο, αφού πιστεύεται έντονα ότι τα άλογα κακοποιούνται και βασανίζονται. Δεν θα ήμουν σε καμία περίπτωση σε κανένα από τα αθλήματα αν έπεφτε στην αντίληψή μου κάτι τέτοιο. Ακόμα και εντελώς ψυχρά να δεις το θέμα, δεν συμφέρει κανένα να μην ευημερούν τα άλογα. Επιπλέον, τα περισσότερα άλογα απολαμβάνουν εξίσου αυτό που κάνουν και υπάρχουν ορισμένα που είναι πιο ανταγωνιστικά ακόμα και από τους αναβάτες τους.

Είσαι μία από τις ελάχιστες αναβάτριες της Κύπρου. Μπήκες συνειδητοποιημένα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο;
Για την ακρίβεια είμαι μαθητευόμενη αναβάτρια στον ιππόδρομο, έχω δρόμο μπροστά μου ακόμα. Έχουν τρέξει κατά καιρούς και άλλες γυναίκες στον κυπριακό ιππόδρομο, πολύ λίγες όμως, σε σύγκριση με το εξωτερικό.

Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η επιλογή αυτή για μια γυναίκα;
Όσο εύκολη ή δύσκολη είναι για τον κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως του φύλου. Οι ιπποδρομίες είναι ένα δύσκολο και αρκετά επικίνδυνο άθλημα. Εγώ ακόμα προσπαθώ να ξεπεράσω φοβίες που μου δημιουργούνται κατά καιρούς. Αν και απαιτεί αρκετή σωματική δύναμη, δεν παίζει κανένα ρόλο το φύλο γιατί περισσότερο ρόλο παίζει η ψυχική δύναμη.

Ξεκίνησες ιππασία με σκοπό να γίνεις αναβάτρια ή ήρθε στην πορεία;
Δεν ξεκίνησα με σκοπό να γίνω αναβάτρια στον ιππόδρομο, αν και, όπως προανέφερα, ήταν ένα εφηβικό μου απωθημένο ο ιππόδρομος. Ιππασία ξεκίνησα αρχικά για να έχω αυτή την επαφή με τα άλογα και την αίσθηση της ελευθερίας όταν είμαι πάνω στο άλογο. Την απόφαση να ασχοληθώ με τον ιππόδρομο την πήρα μια μέρα λίγο μετά την καραντίνα γιατί κατά τη διάρκεια της καραντίνας υπέφερα πολύ από την έλλειψη της επαφής με άλογα. Με το τέλος της καραντίνας σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να εκπληρώσω το εφηβικό μου όνειρο έστω και αργά.

Συνάντησες δυσκολίες στη διαδρομή; Τι θυσίες απαιτεί αυτό που αγαπάς;
Συνάντησα και συναντώ ακόμα πολλές δυσκολίες. Το γεγονός ότι στον ιππόδρομο μπήκα στα τριάντα τρία μου είναι μια από τις δυσκολίες επειδή όταν είσαι νεότερος δεν έχεις ιδιαίτερη αίσθηση του κινδύνου. Μεγαλώνοντας είσαι πιο συγκρατημένος σε ορισμένα πράγματα και είναι περισσότερος ο φόβος και το στρες. Επίσης θυσιάζω αρκετές ώρες πρωινού ύπνου μιας και ξυπνάω πάρα πολύ νωρίς. Η προπόνηση στον ιππόδρομο ξεκινάει στις 4:30 το πρωί. Συνεπώς, θυσιάζω και πολλές κοινωνικές δραστηριότητες αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου. Νιώθω πιο γεμάτη από ποτέ.

Υπήρξε στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Κάθε μέρα περνάνε τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μου, ειδικά μετά από πτώση ή από παραλίγο πτώση από το άλογο. Αλλά η θέλησή μου είναι μεγαλύτερη από τον φόβο μου, ο οποίος μπορεί κάποτε να με κρατάει πίσω αλλά δεν είναι ικανός να με κάνει να εγκαταλείψω.

Στην Κύπρο, θεωρώ πως οι ιπποδρομίες είναι ένα υποτιμημένο άθλημα, σε σχέση με το εξωτερικό όπου θεωρείται βασιλικό. Πού οφείλεται αυτό, πιστεύεις;
Παλαιότερα, όταν ήμουν μικρή και με πήγαινε ο παππούς μου στις ιπποδρομίες, θυμάμαι ότι έβλεπα αρκετό κόσμο στις κερκίδες που δεν ερχόταν απαραίτητα για το στοίχημα, αλλά για το θέαμα. Τα τελευταία χρόνια ο κυπριακός ιππόδρομος έχει χάσει αυτό το κοινό. Τους λόγους δεν είμαι σε θέση ακόμα να τους γνωρίζω. 

Πού οφείλεται κατά την άποψή σου η πλειονότητα των ανδρών στον ιππόδρομο;
Πραγματικά δεν έχω καταλάβει ακόμα. Ίσως στην κυπριακή νοοτροπία αφού μόνο στην Κύπρο συμβαίνει αυτό. Στις υπόλοιπες χώρες του εξωτερικού βλέπεις πολύ περισσότερες γυναίκες στο άθλημα των ιπποδρομιών. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα της νοοτροπίας, η μητέρα μου ακόμα σκέφτεται το «τι θα πει ο κόσμος» που είμαι στον ιππόδρομο.

Είσαι ένας χαρακτήρας δυναμικός, που δεν σηκώνει σεξισμό και διακρίσεις. Ήρθες αντιμέτωπη με τέτοιου είδους σχόλια;
Σαφώς. Τις πρώτες μέρες ειδικά αντιμετώπιζα ειρωνείες και αμφισβήτηση. Άκουγα φράσεις του τύπου «ήρθε το κοριτσάκι να κάνει αλογάκι» που για μένα αγγίζει και τα όρια του χυδαίου. Επίσης, άκουσα πολλά αποθαρρυντικά σχόλια λόγω της ηλικίας μου. Δεν απάντησα ακόμα, επιφυλάσσομαι για τη στιγμή που θα είμαι πιο κοντά στον στόχο μου. Το παλεύω και δεν πρόκειται να φύγω από εκεί εάν δεν τρέξω τις κούρσες που χρωστάω στον εαυτό μου. Αλλά, για να μην είμαι άδικη, ευτυχώς υπάρχουν και άτομα τα οποία με στηρίζουν και πιστεύουν σε μένα. 

Άλλαξε τα τελευταία χρόνια η νοοτροπία των ανθρώπων, όσον αφορά στην ισότητα;
Γίνονται προσπάθειες, δεν λέω, αλλά ακόμα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Πρέπει κατ' αρχάς εμείς οι γυναίκες να αποβάλουμε οι ίδιες τη νοοτροπία του «θύματος». Φταίμε και εμείς σε πολλά επίπεδα.

Πιστεύεις πως γίνονται βήματα κατά του σεξισμού στην Κύπρο;
Και ναι και όχι. Ο σεξισμός, όπως και οποιοδήποτε άλλο είδος ρατσισμού, είναι κυρίως θέμα παιδείας. Ξεκινάει από το σπίτι και αργότερα εξαρτάται από το πώς θα επιλέξει ο κάθε άνθρωπος να μορφώσει τον εαυτό του. Από εκεί και πέρα, δυστυχώς ή ευτυχώς τίποτα δεν χαρίζεται, πόσο μάλλον ο σεβασμός. Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για να απαιτήσει και να αποκτήσει τον σεβασμό που δικαιούται. Γνωρίζοντάς σε, είσαι ένας πολύ open-minded χαρακτήρας.

Πιστεύεις πως αυτό καλλιεργείται ή είναι κάτι που έρχεται φυσικά;
Όπως είπα και πριν, πολλά πράγματα, και κυρίως η κοινωνική παιδεία, ξεκινάνε από το σπίτι. Στη συνέχεια, όμως, ο καθένας είναι υπεύθυνος για την εξέλιξη και την πορεία του ως άνθρωπος. Εγώ μεγάλωσα με ανθρώπους κοινωνικά σωστούς και δεκτικούς σε μεγάλο βαθμό. Είναι πράγματα, όμως, που λόγω του χάσματος των γενεών δεν ήταν και τόσο αποδεκτά. Μετά δούλεψα και εγώ με τον εαυτό μου. Πάντα παίζει ρόλο το πώς μεγαλώνεις αλλά δεν πρέπει να σε καθορίζει αυτό. Από την εφηβεία και μετά, όλη η δουλειά γίνεται από μέσα μας. 

Πότε μπορεί να βγεις εκτός εαυτού;
Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, Αυτό που με θυμώνει περισσότερο, όμως, είναι η κακοποίηση των ζώων φυσικά αλλά και οποιοδήποτε άλλο είδος αδικίας. Ρατσισμός, σεξισμός, κοινωνικός αποκλεισμός ορισμένων ομάδων κ.τ.λ. Αυτά μπορούν να με κάνουν έξαλλη σε σημείο που να μην μπορώ δυστυχώς να διαχειριστώ τον θυμό μου. 

Συμβάλλει, πιστεύεις, η εξωτερική εμφάνιση και το ντύσιμο στον δυναμισμό μιας γυναίκας;
Σαφώς παίζει ρόλο στην αυτοπεποίθηση μιας γυναίκας και μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση είναι ισχυρότατη. Όταν νιώθουμε ωραία με αυτά που φοράμε, αντικατοπτρίζεται και στον δυναμισμό μας. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους άντρες, πιστεύω. Αλλά εννοείται πως ούτε η εξωτερική εμφάνιση ούτε και το ντύσιμο καθορίζουν από μόνα τους τον δυναμισμό. Είναι απλώς μια «ένεση» αυτοπεποίθησης. Οι ικανότητες, οι δεξιότητες και το μυαλό είναι ο κυριότερος παράγοντας.

Έχεις ένα alternative στυλ σε σχέση με τα δεδομένα της Κύπρου. Έχεις δεχτεί ποτέ επικριτικά σχόλια γι’ αυτό;
Αμέτρητα. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι σε μια καμπάνια που είχαμε κάνει με μια εταιρεία με παπούτσια, είχα ακούσει τα πάντα, λόγω αυτών που φορούσα. Επειδή φορούσα φαρδιά και είχα μπλε μαλλιά, αποφάσισαν ότι δεν είμαι αρκετά γυναίκα. Υπήρξαν βέβαια και περιπτώσεις που άγγιζαν το άλλο άκρο. Ότι είμαι προκλητική με αυτά που φοράω ή ότι, επειδή προσέχω την εμφάνιση και το ντύσιμό μου, δεν είμαι αρκετά έξυπνη, δεν δικαιούμαι να έχω ούτε πολιτική άποψη επειδή με νοιάζει η εικόνα μου. 

Βρέθηκες ποτέ σε σημείο να ξανασκεφτείς κάτι για τον εαυτό σου λόγω της κριτικής που δέχτηκες, είτε όσον αφορά στο στυλ είτε στην προσωπικότητα;
Πολλές φορές. Έχει τύχει να αμφισβητήσω τον εαυτό μου, το στυλ μου και την προσωπικότητά μου, αλλά όταν γνωρίζεις ποιος είσαι, αυτή η αμφισβήτηση κρατάει πολύ λίγο.

Γενικότερα είσαι δεκτική στην κριτική;
Όταν γίνεται καλοπροαίρετα, είναι πάντα ευπρόσδεκτη η κριτική. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναθεώρησα απόψεις και που διόρθωσα πράγματα πάνω μου λόγω μιας καλοπροαίρετης κριτικής που ήξερα ότι γινόταν για το καλό μου.

Τι είναι μόδα και τι στυλ για σένα;
Η μόδα και οι τάσεις είναι κάτι που έρχεται και φεύγει, αλλά χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε να εκφράσουμε το στυλ μας, το οποίο καθορίζεται από τον τρόπο που επιλέγει να εκφράσει κάποιος την προσωπικότητά του μέσα από αυτά που φοράει. 

Ποιους σχεδιαστές ή οίκους ακολουθείς πιστά;
Έχω εμμονή με τον Jeremy Scott και τον ακολουθώ πιστά σε όποιο οίκο βρίσκεται ως creative director. Επίσης δύο οίκοι που δεν με απογοήτευσαν ποτέ από όποια χέρια και να πέρασαν είναι οι Balenciaga και Versace.

Είναι η μόδα σε καλό σημείο όσον αφορά στη βιωσιμότητα;
Όπως και για όλα τα άλλα, έχουμε και γι’ αυτό ακόμα δρόμο μπροστά μας. Χαίρομαι όμως όταν βλέπω οίκους, εταιρείες και σχεδιαστές να δημιουργούν sustainable συλλογές και ακόμα περισσότερο όταν το βλέπω να συμβαίνει στην Κύπρο.

Ακολουθείς εσύ τον πιο βιώσιμο και eco-friendly τρόπο ζωής;
Φυσικά. Όσο μπορώ βέβαια. Για παράδειγμα, δεν επιλέγω ποτέ αληθινές γούνες και αληθινό δέρμα. Επίσης επιλέγω να αγοράζω κομμάτια τα οποία θα μπορώ να φοράω για χρόνια και να έχουν τη δυνατότητα να «αλλάζουν» ανάλογα με το styling που τους κάνω κάθε φορά. Και πέρα από τη μόδα, προσπαθώ να μη χρησιμοποιώ πλαστικά μιας χρήσης, να ανακυκλώνω και ευελπιστώ ότι σε κάποια φάση θα μπορέσω, αν όχι να κόψω, τότε να μειώσω κατά πολύ το κρέας. 

Πρόσφατα επέστρεψες στον Deejay 93.5. Πώς είναι η συνύπαρξη με τον Δημήτρη Δερματά; Υπάρχει χημεία;
Αρχικά να πω ότι είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που επέστρεψα στον Deejay 93.5 επειδή νιώθω ότι ταιριάζει στην προσωπικότητα και τα μουσικά μου γούστα. Με τον Δημήτρη είμαστε πολύ καλοί φίλοι με εξαιρετική χημεία και αυτό, νομίζω, είναι κάτι που βγαίνει και προς τα έξω. Συνεννοούμαστε σε πολλά επίπεδα και περνάμε πολύ καλά μαζί, εντός και εκτός του στούντιο. 

Τι θα ακούσει κάποιος στην εκπομπή «Radio Stories»;
Πάρα πολύ «καμένο» αλλά εύστοχο χιούμορ, ευτράπελα, περίεργα γεγονότα αλλά κυρίως μουσικάρες. 

Πλησιάζοντας στο τέλος του 2020, πώς θα περιέγραφες αυτή τη χρονιά;
Το 2020 είναι μια χρονιά που σίγουρα θα μείνει σε όλους μας αξέχαστη. Έχουμε δει πράγματα τα οποία νομίζαμε μέχρι τώρα ότι συμβαίνουν μόνο στις ταινίες. Θα είναι για πάντα η χρονιά στην οποία αναγκαστήκαμε όλοι να μείνουμε στα σπίτια μας για να σώσουμε τους εαυτούς μας αλλά και τους γύρω μας. Περίεργη χρονιά με τα καλά και τα κακά της.

Είσαι άνθρωπος που προτιμά να βλέπει τα θετικά σε μια κατάσταση;
Αυτό μου βγαίνει αυθόρμητα αλλά πάντα εκ των υστέρων. Δυστυχώς, όταν βιώνω κάτι αρνητικό, η πρώτη αντίδραση είναι ο πανικός και η γκρίνια. Αργότερα, όμως, βλέπω και τα καλά από κάθε κατάσταση.

Τι θετικά μπορεί να σου έδωσε μια χρονιά σαν αυτή και τι περιμένεις από την επόμενη;
Αυτή η χρονιά με έκανε να αναθεωρήσω πολλά πράγματα. Κατ' αρχάς, την εικόνα μου. Μετά την καραντίνα, για παράδειγμα, βάφομαι πολύ λιγότερο. Άσχετο, αλλά θετικό. Επίσης εκτιμώ πολύ περισσότερο τον χρόνο που περνάω με αγαπημένα μου πρόσωπα και γενικά την ανθρώπινη επαφή. Έμαθα να αγαπάω από απόσταση, να έχω υπομονή και κυρίως να έχω αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, κάτι πολύ σημαντικό για όλο αυτό που περνάμε. Επίσης το 2020 για μένα είναι η χρονιά που αποφάσισα να ακολουθήσω ένα «θαμμένο» μου όνειρο, τον ιππόδρομο. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και τις θετικές επενέργειες που είχε στο περιβάλλον ο δικός μας εγκλεισμός, πράγμα που μας έδειξε έμπρακτα το πόσο τοξικοί ήμασταν για το περιβάλλον και τον πλανήτη. Ελπίζω, παρόλα αυτά, το 2021 να ξεκινήσει χωρίς την πανδημία και να μη στοιχίσει άλλες ανθρώπινες ζωές. Ας βγούμε πιο δυνατοί και ώριμοι μετά από όλο αυτό, χωρίς άλλες απώλειες.