Θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλάμε για ώρες για την Κοινωνική Ψυχολογία, για την Ψυχολογία των Μαζών και για όλα τα συναφή, μέχρι την Εξελικτική Ψυχολογία.
Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμπλήρωνε στην ολότητά του τα όσα γράφω σήμερα. Η ανάγκη του ανθρώπου να «ανήκει» κάπου είναι βαθιά ριζωμένη στην ολότητα του εαυτού του, και θα είναι για πάντα, είτε οι γενιές εξελικτικά φιλτράρονται πια με διαφορετικό τρόπο, είτε όχι.
Στην ανάγκη για να ανακαλύψει κάποιος τον εαυτό του, θέλοντας και μη ξέρουμε ότι είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα επηρεάζεται όχι μόνο από τα κοινωνικά στερεότυπα αλλά και από τα προσωπικά συμβάντα.
Γιατί όμως η έμφυτη αυτή ανάγκη πολλαπλασιάζεται όταν στους πολλούς η ίδια ιδέα γίνεται παράκρουση, στους λίγους γίνεται αναρχία και στον μόνο γίνεται συναίσθημα; κανένα βιβλίο δεν θα καταφέρεις στην ολότητά του να με πείσει ότι το υποσυνείδητο αίσθημα της αγαλλίασης και της εμπέδωσης της κοινωνικής νόρμας πάντα θα φέρνει ευχαρίστηση.
Να μην παρεξηγηθεί το γεγονός ότι οι άνθρωποι εκμεταλλευόμενοι την «δύναμη της μάζας» έπραξαν τόσα κακά που ακόμα και σήμερα δεν τα χωρά ανθρώπινος νους. Ένα από αυτά και το «Θείο δράμα» (αντανάκλαση στο πνεύμα των ημερών).
Τελικά η βάση της πλειοψηφίας προβάλλεται με τέτοιον τρόπο που ο άνθρωπος πείθεται για το φανερό ότι είναι και πραγματικό. Όχι πάντα. Ναι, το να είμαστε αφομοιωμένοι σε ένα κοινωνικό σύνολο, το να παίρνουμε επιβράβευση για τα καλά που πράττουμε στην κοινωνία αλλά και τον να «ανήκουμε» σε κάποιον άλλον άνθρωπο, μπορεί να προκαλούν ευφορία.
Όμως μην ξεχνάτε, ο κύριος του μυαλού σας είναι ένας, ο εαυτός σας. Εάν η ανάγκη σας γίνει παθολογική τότε πολύ λυπάμαι, πρέπει να ξεκινήσει δουλειά από την αρχή. Όλα στη ζωή είναι ισορροπία, το είπα πολλές φορές και θα το ξαναπώ.
Η ηρεμία και η γαλήνη του μυαλού είναι μεγάλες αρετές, αγκαλιάστε λοιπόν όλες τις πτυχές του εαυτού σας και πολλαπλασιάστε τις στην κοινωνία. Αυτός είναι ο στόχος του «ανήκειν», να πιστεύεις στην δύναμη της ομάδας (σαν συνεργασία και σαν αλληλοσυντήρηση) αλλά όχι στην «ψύχωση» της αφομοίωσης.
