Ikebana: Η Ιαπωνική τέχνη της ανθοσύνθεσης

Mεταδίδεται από γενιά σε γενιά ως τρόπος σύνδεσης με τη φύση και έκφρασης της δημιουργικότητας. Αυτή η συγκεκριμένη μορφή ανθοδεσίας έχει εξελιχθεί σε μια εξαιρετικά σεβαστή μορφή τέχνης που αντικατοπτρίζει την ιαπωνική αισθητική και φιλοσοφία.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναδυθεί ένα νέο κύμα σύγχρονου ικεμπάνα, αμφισβητώντας τις παραδοσιακές μορφές και επεκτείνοντας τα όρια του τι είναι δυνατό. Από τολμηρες, μινιμαλιστικές συνθέσεις μέχρι avant-garde σχέδια, το ικεμπάνα (και το σχετικό φρικεμπάνα) προσελκύει μια νέα γενιά ενθουσιωδών που έλκονται από το καινοτόμο πνεύμα και το σύγχρονο στυλ του.

Πώς ξεκίνησε το ικεμπάνα

Το ικεμπάνα, γνωστό επίσης ως kado, ή «way of flowers», είναι μια παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη που περιλαμβάνει τη διάταξη λουλουδιών και άλλων φυσικών υλικών με ιδιαίτερο τρόπο. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Architectural Digest και με τον Shozo Sato, καλλιτέχνη και συγγραφέα του βιβλίου “ The Art of Arranging Flowers”, οι ρίζες του μπορούν να ανιχνευτούν τον 6ο αιώνα, όταν η Κίνα εισήγαγε τον βουδισμό στην Ιαπωνία. Απλές ανθοσυνθέσεις (που ονομάζονται kuge) ήταν ένας τρόπος τιμής στον Βούδα, και αυτή η πρακτική εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου στην πιο τυποποιημένη τέχνη του ικεμπάνα.

Ενώ το ικεμπάνα έχει βουδιστικές ρίζες, η ανάπτυξή του πηγαίνει πίσω στην αρχαία Ιαπωνία, όπου βασικοί παράγοντες όπως το τοπίο έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία του. «Το ικεμπάνα δεν ήταν μόνο θέμα σχεδίασης στην αρχή. Είναι περισσότερο σαν να εκτιμάς τη φύση», λέει η Asae Takahashi, πρόεδρος του Ohara School of Ikebana New York Chapter. «Με το 70% της χώρας τους καλυμμένο από βουνά και με πολλές λίμνες, λιμνούλες και ποτάμια, οι Ιάπωνες είχαν όχι μόνο θαυμασμό για τη φύση, αλλά και φόβο γι’ αυτήν». Τα λουλούδια και τα δέντρα θεωρούνταν ότι είχαν ισχυρή δύναμη να προσελκύουν θεούς, και οι άνθρωποι άφηναν λουλούδια και κλαδιά στα σπίτια τους για να τους καλωσορίσουν, σε μια συνήθεια που ονομάζεται yorishiro.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Well.Cy.