ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: White jeans με πορτοκαλί πουκάμισο και adidas samba
 

Στοίχησε 320 εκ. και θεωρείται η «πιο ακριβή αποτυχία» του Netflix

Αποτελεί μία από τις ακριβότερες ταινίες όλων των εποχών και χαρακτηρίζεται ως φιάσκο.

Μαρία Καραμάνου

Μαρία Καραμάνου

Το Netflix μας έχει συνηθίσει σε μεγαλεπήβολες παραγωγές, αλλά το «The Electric State» ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Με προϋπολογισμό 320 εκατομμυρίων δολαρίων, η ταινία δεν κατάφερε να πείσει ούτε τους πιο φανατικούς συνδρομητές της πλατφόρμας. Όμως, πίσω από την αποτυχία της, κρύβεται μια συναρπαστική ιστορία για το πώς το Hollywood συνεχίζει να «παίζει» με τις προσδοκίες μας.

Το δίδυμο των αδερφών Ρούσο, γνωστό από τις επιτυχίες του Marvel Cinematic Universe, προσπάθησε να μας ταξιδέψει σε μια εναλλακτική εκδοχή των 90s, βασισμένη στο εικονογραφημένο βιβλίο του Σίμον Στάλενχαγκ. Με τη Millie Bobby Brown στον πρωταγωνιστικό ρόλο, έναν ρομπότ-συνοδοιπόρο, και έναν all-star cast το αποτέλεσμα θα έπρεπε να είναι εκρηκτικό.

Αντί γι’ αυτό, έχουμε μια οπτικά εντυπωσιακή αλλά συναισθηματικά άψυχη περιπέτεια. Η πλοκή θυμίζει παιδικό παραμύθι χωρίς ιδιαίτερη κορύφωση, ενώ οι ερμηνείες —αν και γεμάτες με μεγάλα ονόματα— είναι απογοητευτικά υποτονικές. Το Rotten Tomatoes της έδωσε ένα πικρό 15%, κι όμως, η ταινία φιγουράρει στις κορυφαίες θέσεις του Netflix. Πώς εξηγείται αυτό;

Το μυστικό της επιτυχίας μέσα από την αποτυχία

Η στρατηγική του Netflix είναι απλή: ακόμα κι αν η ταινία δεν πείθει, το star power των ηθοποιών και η περιέργεια του κοινού αρκούν για να φέρουν views. Η Millie  έχει αποκλειστική συνεργασία με την πλατφόρμα και το κοινό της ακολουθεί πιστά. Προσθέστε τον Chris Pratt, που είναι ο βασιλιάς των blockbuster, και έχετε ένα προϊόν που μπορεί να μην είναι καλλιτεχνική επιτυχία, αλλά παραμένει must-watch για τον casual θεατή.

Γιατί αξίζει να δεις το «The Electric State»

Παρά την αρνητική κριτική, η ταινία έχει την αξία της. Οπτικά, είναι καθηλωτική. Το retro-futuristic στυλ θυμίζει μια δυστοπική εκδοχή της δεκαετίας του '90, γεμάτη neon πινακίδες, ρομπότ και ερειπωμένα τοπία. Η νοσταλγία συναντά την τεχνολογική φαντασία, και το αποτέλεσμα είναι eye candy — ακόμα κι αν η πλοκή χωλαίνει.

Επιπλέον, οι μικρές στιγμές ανάμεσα στους χαρακτήρες, ειδικά ο αστεϊσμός μεταξύ του Chris Pratt και του ρομπότ του, προσφέρουν τις απαραίτητες ανάσες ανάμεσα στη βαριά ατμόσφαιρα. Και φυσικά, το soundtrack —με κομμάτια όπως το «Yoshimi Battles the Pink Robots» των Flaming Lips και μια instrumental εκδοχή του «Wonderwall»— προσθέτει μια δόση indie γοητείας.

Εν τέλει, το «The Electric State» είναι η απόλυτη guilty pleasure ταινία. Μπορεί να είναι η «πιο ακριβή αποτυχία» του Netflix, αλλά έχει αυτό το κάτι που σε τραβάει να την δεις. Ίσως για να κρίνεις μόνος σου αν άξιζε το hype ή τα 320 εκατομμύρια δολάρια.

ENTERTAINMENT: Τελευταία Ενημέρωση