Της Ηλέκτρας Στασινοπούλου
Φέτος γιορτάζεις τα 30 χρόνια επαγγελματικής παρουσίας σου. Πώς νιώθεις;
Mεγάλη χαρά, περηφάνια, ολοκλήρωση και ευγνωμοσύνη είναι μονάχα μερικά από τα συναισθήματα που με διακατέχουν αυτή τη στιγμή. Τριάντα χρόνια είναι μια διαδρομή που περιλαμβάνει πολλά. Σκληρή δουλειά, επιμονή, αφοσίωση και κυρίως αγάπη για την τέχνη μου ήταν τα βασικά συστατικά της πορείας αυτής. Για μένα το σημερινό αποτέλεσμα είναι η απόδειξη ότι όταν ένας άνθρωπος θέλει πραγματικά να πετύχει κάτι θα τα καταφέρει εφόσον είναι αφοσιωμένος στον στόχο του.
Κάνοντας μια αναδρομή στον χρόνο τι αναμνήσεις σού έρχονται;
Μόνο όμορφες αναμνήσεις αυτή τη στιγμή. Ατέλειωτες ώρες δουλειάς, το μαγικό συναίσθημα της ικανοποίησης και της χαράς μετά από κάθε πετυχημένη προσπάθεια αλλά και διαπροσωπικές σχέσεις που καθόρισαν τη ζωή μου τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που σε καθιέρωσε στον χώρο;
Ο επαγγελματισμός μου, η αφοσίωση και το πάθος για την τέχνη μου. Αγαπώ και σέβομαι αυτό που κάνω εδώ και 30 χρόνια. Αγαπώ τους μαθητές μου και τους στηρίζω ώστε να ολοκληρώσουν τα όνειρά τους και γίνομαι συνοδοιπόρος και υποστηρικτής τους.
Παραστάσεις, μαθητές, συμμετοχές σε εκδηλώσεις, τηλεόραση, αναγνωρισιμότητα. Τι μένει;
Ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτεια και μαθήματα ζωής! Συναισθήματα όμορφα, ικανοποίηση, χαρά, περηφάνια αλλά και μια αίσθηση πικρίας και παραπόνου. Έκανα πολύ μεγάλες παραγωγές και η πολιτεία ήταν απούσα. Δυστυχώς η τέχνη στην κουλτούρα μας δεν υποστηρίζεται όπως της αξίζει. Παρόλα αυτά, τόλμησα και έκανα πολυδάπανες παραγωγές με μεγάλη επιτυχία! Η αναγνωρισιμότητα είναι απλώς επιβεβαίωση όλων αυτών των χρόνων της δουλειάς μου. Ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα αυτού του ταξιδιού είναι η δικιά μου προσωπική εξέλιξη ως ανθρώπου, η αυτογνωσία και η αυτοεξέλιξη που καθορίζουν πλέον τη ζωή μου.
Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη ικανοποίηση που παίρνεις γι’ αυτό που κάνεις;
Οι επιτυχίες των μαθητών μου είναι σίγουρα η μεγαλύτερή μου ικανοποίηση. Τους καμαρώνω για την πορεία τους και δεν εννοώ μόνο τη χορευτική αλλά και την εξέλιξή τους ως προσωπικοτήτων στο πέρασμα του χρόνου. Ας μην ξεχνάμε ότι από μικρά παιδιά ενσωματώνονται στη σχολή και η φιλοσοφία μας συμπεριλαμβάνει πέρα από τις χορευτικές δεξιότητες και την ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής όπως ο σεβασμός, η αυτοεξέλιξη και η ομαδικότητα.
Τι θυσίες έκανες για να φτάσεις εδώ που έφτασες;
Απουσίες πολλές. Από τις ζωές των δικών μου ανθρώπων αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Ήταν τέτοιες οι συνθήκες πριν 25-30 χρόνια που μια επιτυχημένη επαγγελματίας στον συγκεκριμένο χώρο και επιτυχημένη μητέρα ταυτόχρονα καθοριζόταν ως δύσκολο έργο για να επιτευχθεί. Αυτό που με βαραίνει πιο πολύ είναι η ελλιπής παρουσία μου από τη σχέση μου με την κόρη μου, παρόλο που σήμερα έχουμε μια υπέροχη σχέση. Ανακαλώ την περίοδο, μικρούλα τότε, που για να τα βολέψω την είχα μαζί μου στη Σχολή ή την πήγαινα στις εμφανίσεις μου στην τηλεόραση ή στις συνεργασίες μου στο θέατρο.
Τι έχασες και τι κέρδισες μέσα απ όλα αυτά τα χρόνια;
Τίποτα δεν έχασα. Σίγουρα θα απαντούσα αλλιώς πριν κάποια χρόνια, όμως σήμερα αντιλαμβάνομαι ότι μόνο κέρδισα. Ακόμη και αυτά που θα περιέγραφα ως δύσκολα με δίδαξαν πολλά και με κάνουν καλύτερο άνθρωπο μέρα με την ημέρα.
Γιορτάζεις φέτος με μια μεγαλειώδη παράσταση. Μίλησέ μας λίγο και για την επιλογή του έργου και τι θα περιμένουμε απ’ αυτή την παράσταση.
Ο Αλαντίν είναι μια υπέροχη ιστορία ενός απλού νέου που ζει στο περιθώριο και δεν τον υπολογίζουν οι άλλοι. Καταφέρνει να δει τον κόσμο όπως λίγοι τον έχουν δει. Παλεύει για τα ιδανικά του και πετυχαίνει πολλά τη στιγμή που άλλοι δεν πίστευαν σ’ αυτόν.Ο καθένας μας κρύβει έναν Αλαντίν μέσα του κι αυτό θα μιλήσει, πιστεύω, στις καρδιές μικρών και μεγάλων. Το κοινωνικό μήνυμα θεωρώ ότι είναι συγκλονιστικό και αφορά απόλυτα τη δικιά μας σημερινή κοινωνία. Τον Μάρτιο θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε ένα εντυπωσιακό, φαντασμαγορικό μιούζικαλ!
Ποια παράσταση του εξωτερικού παρακολούθησες και ζήλεψες;
Τους «Άθλιους» στο West End επειδή...«I Dreamed a Dream» too.
Ποιο σχόλιο μαθητή σου ήταν εκείνο που σου έμεινε χαραγμένο στη μνήμη.
Τα μηνύματα πολλά! Με συγκινεί όταν μαθητές μου, που έχουν εξελιχθεί σε υπέροχους επαγγελματίες χορευτές, χορογράφους και ηθοποιούς, μου στέλνουν μηνύματα απ’ όποια μεριά του πλανήτη κι αν βρίσκονται και μου λένε «Δασκάλα μου, μου λείπεις! Σ’ ευχαριστώ για όλα! Ζω το όνειρό μου! Δεν θα μπορούσα ποτέ να βρίσκομαι εδώ χωρίς τη δική σου καθοδήγηση». Ίσως η μεγαλύτερη μου ανταμοιβή είναι αυτό το ισχυρό συναίσθημα αγάπης που εισπράττω από τους μαθητές μου!
Πιστεύεις ότι κάναμε βήματα προόδου στο νησί όσον αφορά τον χορό;
Φυσικά και κάναμε σημαντικά βήματα προόδου. Το επαναλαμβάνω συνεχώς ότι έχουμε πραγματικά ταλαντούχα παιδιά στην Κύπρο μας και αυτό αποδεικνύεται τόσο μέσα από τη δική τους πορεία αλλά και από τις διακρίσεις των παιδιών αυτών στο εξωτερικό.
Αν δεις ένα ταλέντο, τι κάνεις; Το παρακινείς να πάει στο εξωτερικό;
Πρώτο βήμα είναι να βοηθήσω το παιδί να αναγνωρίσει το ιδιαίτερό του χάρισμα. Αν το παιδί το εντοπίσει και το διεκδικήσει, τότε θα είμαι δίπλα του, στην πορεία εξέλιξής του. Η προσωπικότητα του παιδιού θα καθορίσει την ανάγκη του για το εξωτερικό και εγώ ανάλογα θα υποστηρίξω.
Τι άλλαξε τώρα στο επάγγελμά σου σε σύγκριση με πριν;
Το 1997 ψηφίστηκε ο νόμος περί έντεχνου χορού που δυστυχώς δεν εφαρμόζεται στο νησί, μ’ αποτέλεσμα να έχουμε σήμερα πληθώρα σχολών μη επαγγελματικών. Αυτό αποτελεί πρόβλημα στον χώρο αφού υποβαθμίζει τον κλάδο και τον επαγγελματισμό. Αυτό που με λυπεί είναι ότι τέτοιες σχολές θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική ασφάλεια των παιδιών, αφού στεγάζονται σε μη κατάλληλα καταρτισμένους χώρους και χωρίς διπλωματούχο προσωπικό.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο; Και επαγγελματικό και προσωπικό;
Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πλήρης. Με τον «Αλαντίν» νιώθω πως ολοκληρώνω τα μέχρι στιγμής μεγάλα επαγγελματικά μου όνειρα. Συνεχίζω να ονειρεύομαι και να δημιουργώ. Από την άλλη το προσωπικό μου όνειρο είναι να ζω δίπλα στη μαγευτική ενέργεια της θάλασσας, όπου αισθάνομαι ελεύθερη και γαλήνια.
Νιώθεις πως τα χρόνια αυτά αμέλησες καθόλου την Αντιγόνη;
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, αμέλησα την Αντιγόνη γιατί οι ανάγκες μου τότε ήταν διαφορετικές. Το τελικό αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι η Αντιγόνη δεν έχασε παρά μόνο κέρδισε. Κάνω πολλή δουλειά πλέον με τον εαυτό μου και έμαθα να εκτιμώ τα πάντα στη ζωή μου και να τα παρατηρώ από τη θετική τους πλευρά.
Βρίσκεις χρόνο γι’ αυτήν;
Πλέον ναι. Έμαθα να ισορροπώ μέσα από το ταξίδι και είναι στόχος ζωής πια για μένα η ευτυχία μου που καθορίζεται μέσα από τη συνεχή δουλειά με τον εσωτερικό μου κόσμο.
Ένιωσες ποτέ την ανάγκη να πεις «τώρα σταματώ να ξεκουραστώ και ξανά»;
Δεν σταματώ ποτέ, απλώς διαφοροποιούνται οι ανάγκες μου και ανάλογα προχωρώ.
Ταλέντο ή σκληρή δουλειά; Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας;
Και τα δύο και άλλα πολλά. Αγάπη, αφοσίωση, πάθος!
Μια συμβουλή για όσα παιδιά θέλουν ν’ ασχοληθούν με τον χορό;
Ο χορός είναι η απόλυτη ελευθερία. Είναι τρόπος έκφρασης, πηγή συναισθημάτων, είναι φιλοσοφία ζωής. Αν νιώθετε ότι ο χορός σάς καλεί, τότε να το σεβαστείτε και να δουλέψετε σκληρά για να διεκδικήσετε το όνειρό σας!
ΠΗΓΗ: BEAUTIFUL PEOPLE
