Η Μάρα Κωνσταντίνου, της τηλεόρασης, του θεάτρου, του τραγουδιού, αυτή τη σεζόν μάς ψυχαγωγεί με τον δικό της μοναδικό τρόπο, φτιάχνοντας κάθε Σάββατο στο ΡΙΚ1 τα δικά της "Playlist". Πώς γεννήθηκε η ιδέα της εκπομπής, τι στοχεύει με κάθε επεισόδιο και... πώς νιώθει με τον ρόλο της παρουσιάστριας;
Kάθε σαββατόβραδο φτιάχνεις ένα όμορφο ψυχαγωγικό... «gathering για φίλους», στο οποίο είναι καλεσμένοι όλοι οι τηλεθεατές.
Πολύ σωστά και ευχαριστώ που το επισημαίνεις. Ο στόχος μου σε κάθε εκπομπή είναι ο τηλεθεατής να νιώθει ότι είναι μαζί μας, στο σαλόνι του «PlayList», σαν μια αγκαλιά γεμάτη μουσική, θετικότητα και πάνω από όλα αλήθεια. Θέλω ο κάθε τηλεθεατής να νιώθει φίλος μας και να είναι κομμάτι της παρέας μας. Ο κόσμος που με σταματά στον δρόμο για να μου μιλήσει και να μου δώσει συγχαρητήρια, μου λέει αυτό ακριβώς το πράγμα και όλο αυτό μου δίνει δύναμη. Ο κόσμος και η σκληρή δουλειά είναι αυτό που σε αναδεικνύει ώστε να συνεχίσεις να υπάρχεις. Και το κλειδί για να το πετύχεις αυτό είναι η αλήθεια σου.
Πώς ήρθε η ιδέα για τη δημιουργία του «Playlist»;
Το ΡΙΚ με προσέγγισε για να αναλάβω τη μουσική εκπομπή που ήδη υπήρχε την προηγούμενη σεζόν. Εγώ έκανα αντίπρόταση, γιατί ήθελα –γιατί έτσι πιστεύω ότι ήταν το σωστό– να γίνει κάτι καινούργιο από την αρχή. Με καινούργιο σκηνικό, διαφορετικές θεματολογίες και να εντάξουμε το ξένο τραγούδι. Ήθελα να φέρω έναν καινούργιο αέρα, μια άλλη ενέργεια. Επίσης, δυνατό χαρτί είναι ο αγαπημένος φίλος Σταμάτης Κραουνάκης που έγραψε το τραγούδι των τίτλων. Με τον Σταμάτη ψάξαμε διάφορους τίτλους για να καταλήξουμε τελικά στο «Playlist».
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις να κάνεις το συγκεκριμένο είδος;
Το ότι μου αρέσει να προκαλώ τον εαυτό μου να κάνει διαφορετικά πράγματα, που έχουν όμως σίγουρα σχέση με το αντικείμενό μου. Επίσης, μου αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικούς και ποικίλους δρόμους μέσα από την τέχνη μου. Γενικά είμαι άτομο που μου αρέσουν οι προκλήσεις και να περπατάω σε καινούργια μονοπάτια.
Βγαίνει όπως το ήθελες, όπως το φαντάστηκες;
Ναι, όταν έχεις στόχους και ξέρεις τι θέλεις να κάνεις, τα πράγματα πάνε εκεί που πρέπει να πάνε και έχεις το αποτέλεσμα του θέλεις. Μέχρι τώρα έχουμε κάνει πολύ όμορφα και διαφορετικά «Playlist», όπως αυτό με τα τραγούδια της Άλκηστης Παυλίδου, με το οποίο ήθελα να θυμηθεί ο κόσμος την Άλκηστή μας, μέσα από τα τραγούδια που αγάπησε. Πήραμε πολλά θετικά σχόλια για τη συγκεκριμένη εκπομπή, όπως επίσης και για το «Playlist Disco».
Τι επιδιώκεις, ως το κεντρικό πρόσωπο αυτής της εκπομπής;
Πάντα επιδιώκω και διεκδικώ την αλήθεια των πραγμάτων, που δυστυχώς στις μέρες μας έχει χαθεί. Πολλοί από μας ζούμε χωρίς αλήθεια και το λυπηρό είναι που δεν μας ενοχλεί, ώστε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Ξεχάσαμε ότι πρέπει να είναι το ζητούμενό μας σε ό,τι κάνουμε και όποιον έχουμε απέναντί μας. Στην εκπομπή θέλω να περνώ μηνύματα αισιοδοξίας και αλήθειας. Η μουσική έχει τη δύναμη να ενώνει τους ανθρώπους και να εξασκεί τον ψυχισμό μας. Στο σαλόνι του «Playlist» θέλω να είμαστε όλοι σαν μια αγκαλιά, γιατί το χαμόγελο και η μουσική είναι η διεθνής γλώσσα της καλοσύνης.
Στη συνείδηση του κοινού έχεις καθιερωθεί πρωτίστως ως ηθοποιός. Δηλώνεις ηθοποιός; Δηλώνεις τραγουδίστρια; Δηλώνεις καλλιτέχνις ως μια πιο ρευστή έννοια;
Οι τέχνες για μένα είναι η φύση μου. Σπούδασα Θέατρο, είμαι ηθοποιός και αγαπώ με πάθος αυτό που κάνω. Από μικρό παιδί έδειξα ότι γεννήθηκα για να επικοινωνώ ό,τι έχει να κάνει με τα καλλιτεχνικά. Μεγαλώνοντας δεν θα μπορούσα να ήμουν τίποτα άλλο από αυτό που είμαι τώρα. Η μητέρα μου λέει «πριν μιλήσεις, τραγούδησες». Γενικά, δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες και οι δηλώσεις, γιατί είμαι της άποψης ότι αυτό που είμαστε δεν χρειάζεται να το πούμε, μιλάει από μόνο του. Ανέκαθεν ακροβατούσες ανάμεσα στο τραγούδι και την υποκριτική.
Νιώθεις πως όντως «ισορροπείς» ανάμεσα στα δύο, ή υπάρχει κάποιο που υπερτερεί μέσα σου;
Επέλεξα το θέατρο γιατί, για μένα, περιλαμβάνει όλες τις τέχνες, τη μουσική, τον χορό, το τραγούδι, την υποκριτική. Όλα αυτά είναι σε απόλυτη αρμονία και ισορροπία μέσα μου. Όλα έχουν να κάνουν με την έκφραση και την επικοινωνία.
Έχεις και τη δική σου ομάδα θεατρικών παραγωγών, μέσω της οποίας ανεβάζεις παραστάσεις. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στο να φτιάξεις τη δική σου ομάδα;
Η ανάγκη μου να επικοινωνώ την τέχνη μου, χωρίς φραγμούς και αδικίες. Η θεατρική ομάδα Dream Theatre Productions συστάθηκε το 2016, με όνειρο την ελεύθερη δημιουργία, την πνευματική τροφοδότηση, αλλά και την ανάγκη για έκφραση της αγνής αλήθειας. Η ομάδα μου φιλοδοξεί να επικοινωνεί με πλήρη αφοσίωση τη θεατρική τέχνη και να δίνει τροφή για σκέψη στις δύσκολες μέρες που όλοι βιώνουμε σήμερα. Στόχος της Dream Theatre Productions είναι η τέχνη να λειτουργήσει ως μέσο επικοινωνίας και αναζήτησης, οδηγώντας σε διαφορετικά και πειραματικά μονοπάτια, όπου η ελευθερία της έκφρασης έχει τον πρώτο λόγο.
Τι σε ενδιαφέρει, πρώτιστα, ως θεατρική παραγωγός;
Ψάχνω και θέλω να περπατώ σε δρόμους που δεν έχουν περπατηθεί. Συνήθως ανεβάζω έργα που δεν έχουν ξαναπαιχτεί στην Κύπρο, αλλά και έργα που τα γράφουμε εμείς. Θέλω να συνεργάζομαι με διαφορετικούς ανθρώπους και να έρχομαι σε επαφή με διαφορετικές καταστάσεις, γιατί έτσι πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης προχωρά, μεγαλώνει και προοδεύει. Η τέχνη του θεάτρου δεν τελειώνει ποτέ, συνεχώς είσαι μαθητής και αυτή είναι η μαγεία του. Κάποια δυνατά παραδείγματα που ήταν δικές μου παραγωγές και είχαν εξαιρετικές κριτικές, ήταν οι δουλειές «Μona, τραγούδια μιας ζωής», «Ιφιγένεια εν Ουαλία», «Piano & voice chapters», «Γυναικείο Μελάνι» και «Your Μολότωφ Κiss».
Σε λίγες μέρες επιστρέφεις στο θεατρικό σανίδι...
Η συνάντησή μου με τη μεγάλη κυρία του θεάτρου και δασκάλα μου, Δέσποινα Μπεμπεδέλη μού δίνει τεράστια χαρά και ως ηθοποιός, αλλά και ως άνθρωπος. Είναι ένα έργο πολύ γλυκό και ζεστό «Το ταξίδι στο Μπλαούντιφουλ». Θα έχουμε πρεμιέρα στις 30 Απριλίου και παραστάσεις κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Σατιρικό Θέατρο.
Τι προκλήσεις έχει για σένα αυτή η νέα δουλειά;
Είναι ένας ρόλος κόντρα σε μένα που μου αρέσει πολύ, απαιτητικός, με πολλές διακυμάνσεις. Τέτοιες ευκαιρίες σε βάζουν να μπεις σε διαφορετικές λειτουργίες στον τρόπο δουλειάς και αναζήτησης, όσον αφορά στον ρόλο και την ψυχοσύνθεσή του.
Τι άλλες προκλήσεις αντιμετωπίζεις στη δουλειά σου;
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, για να μπορούν να κυλούν τα πράγματα ομαλά, δημιουργικά και όμορφα.
Στην τηλεόραση, ας πούμε, η τηλεθέαση είναι πρόκληση; Είναι σκοπός ή κάτι ασήμαντο για σένα;
Όχι. Στις μέρες μας, που η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ και έχουμε τηλεόραση στα κινητά μας και ανά πάσα στιγμή και ώρα βλέπουμε ό,τι θέλουμε και όπου θέλουμε ξανά και ξανά, δεν είναι αντικειμενικό το «μηχανάκι». Δεν με απασχολεί καθόλου η ηλεκτρονική τηλεθέαση. Με απασχολεί η αληθινή επαφή που έχω με τον κόσμο. Η αληθινή τηλεθέαση για μένα είναι η απήχηση του κόσμου που το βλέπει την ώρα που θέλει εκείνος να το δει και να το ευχαριστηθεί. Και αν κάτι πας να το ψάξεις για να το δεις, τότε αυτό είναι επιτυχία.
Θα ήθελες να συνεχίσεις το «Playlist» και την επόμενη σεζόν;
Το «Playlist» το βλέπω όπως τις παραστάσεις που κάνω, σαν το παιδί μου που θέλει φροντίδα και αγάπη για να μεγαλώσει σωστά, να κερδίσει τις εντυπώσεις και να έχει κάτι όμορφο να πει. Σίγουρα όλα κάνουν τον κύκλο τους, αλλά έχουμε δρόμο ακόμα να διανύσουμε.
Υπάρχουν συζητήσεις για τηλεόραση την επόμενη σεζόν;
Ακόμα δεν έχω κάτι χειροπιαστό για τηλεοπτική σειρά. Στο θέατρο έχω κλείσει κάποιες συνεργασίες. Επίσης θα επαναλάβω τη μουσικοθεατρική μου παράσταση «Γυναικείο Μελάνι».
Γενικά, είσαι άνθρωπος που προγραμματίζει το μέλλον του ή ανεβαίνεις στο βαγόνι που περνάει μπροστά σου τη δεδομένη στιγμή;
Είμαι παρορμητικός άνθρωπος. Δεν είμαι του προγράμματος και του κατεστημένου. Ανεβαίνω στο βαγόνι και γεύομαι εμπειρίες και καταστάσεις και ζω τις στιγμές μου με αλήθεια και τρέλα.
Πηγή: Τηλεώρες
