Μύκονος: Η αληθινή ιστορία πίσω από τον ''βρικόλακα'' που ''ζει'' εκεί

Η Μύκονος είναι παγκοσμίως γνωστή για τις μοναδικές ακρογιαλιές της, τα πολυτελή beach bars, την αριστοκρατική γαστρονομία και τα εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματά της. Αυτό το όμορφο νησί των ανέμων, όπως είναι γνωστό από πολλούς, έχει γίνει ένας προορισμός που φιλοξενεί ιστορίες που έχουν αφήσει εποχή, με πρωταγωνιστές όχι μόνο διεθνείς προσωπικότητες αλλά και... βρικόλακες. Και πριν σκεφτείτε ότι αναφερόμαστε στην Μυθολογία, όπου ο Ηρακλής επέλεξε αυτό το νησί για να πολεμήσει τους Γίγαντες κατά τη διάρκεια των ηρωικών του πράξεων, η αναφορά στην ύπαρξη πραγματικών βρικολάκων χρονολογείται κατά τη διάρκεια της τουρκικής κυριαρχίας.

Το 1700 ήταν το έτος που ο Γάλλος βοτανολόγος και ταξιδιώτης Ζοζέφ Πιτόν ντε Τουρνεφόρ πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στη μικρή Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού προς την Ανατολή, ανακάλυψε τη χώρα μας και αφιέρωσε χρόνο να καταγράψει κάθε λεπτομέρεια της παραμονής του σε ένα προσωπικό ημερολόγιο. Οι σπάνιες αυτές καταγραφές συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλίο μετά τον θάνατό του, με τον τίτλο "A Voyage Into the Levant" (Ένα Ταξίδι στη Λεβάντε). Μεταξύ αυτών, υπάρχει μια παράδοξη αναφορά του ίδιου σχετικά με έναν βρικόλακα στη Μύκονο, μια ιστορία που φαίνεται να είναι πραγματική.

"Είδαμε μια εξαιρετικά περίεργη σκηνή στη Μύκονο, που αφορούσε την επιστροφή στη ζωή ενός νεκρού που είχε ήδη ταφεί," αναφέρει ο ίδιος ο διάσημος βοτανολόγος.

Σύμφωνα με τον Τουρνεφόρ, όταν έφτασε στη Μύκονο με τους συνοδοιπόρους του, τον εικονογράφο Claude Aubriet και τον Γερμανό γιατρό Andreas Gundelscheimer, αντικρίζει μια κοινότητα που ήταν ήδη σε αναστάτωση λόγω φήμων για έναν ανήσυχο βρικόλακα που ζούσε ανάμεσά τους. Οι ντόπιοι του περιγράφουν την ιστορία όπως την γνώριζαν. Σύμφωνα με αυτούς, πρόκειται για το πνεύμα ενός ανθρώπου από τη Μύκονο που είχε δολοφονηθεί.

Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν πολύ αγαπητός στην κοινότητα και προκαλούσε προβλήματα και αντιξοότητα. Μια μέρα, όμως, βρέθηκε νεκρός στην ύπαιθρο, και κανείς δεν γνώριζε ποιος τον σκότωσε και γιατί. Η ταφή του συνοδεύτηκε από σημαντικές αναταραχές. Στην αρχή, λίγοι άνθρωποι στη Μύκονο πίστευαν ότι ο νεκρός αυτός άνθρωπος εξακολουθούσε να περιφέρεται τη νύχτα και προκαλούσε τρόμο σε μοναχικούς κατοίκους και περαστικούς. Έκαναν λόγο για επιθέσεις σε σπίτια, επιθέσεις σε ανθρώπους, και ζημιές σε καταστήματα και χωράφια. Ωστόσο, με την άφιξη της αυγής, ο βρικόλακας εξαφανίζονταν.

Οι περιπτώσεις αυτές άρχισαν να επαναλαμβάνονται συχνά, με αποτέλεσμα κάθε κάτοικος της Μυκόνου να πείθεται πως είχε βιώσει τουλάχιστον μία φορά την αντιμετώπιση του άγριου πνεύματος. Για να απαλλαγούν από τον τρόμο αυτό, ιερείς και μοναχοί προσπάθησαν να εκτελέσουν λιτανείες και εξορκισμούς, χωρίς ωστόσο να έχουν άμεση επιτυχία.

Μια πιθανή λύση προέκυψε από έναν μοναχό, ο οποίος πρότεινε να ανοίξουν τον τάφο του δολοφονημένου Μυκονιάτη μετά από δέκα ημέρες από τον θάνατο, και να πραγματοποιήσουν μια λειτουργία στο μικρό ναό του κοιμητηρίου. Η πρόταση αυτή υιοθετήθηκε. Κάποιοι νεαροί του νησιού πήγαν στον τάφο και ανοίξαν το "ανέπαφο" πτώμα - σύμφωνα με τις αφηγήσεις των παρευρισκομένων. Αφού το ξέθαψαν, ομόφωνα αποφάσισαν να το καψουν για να απαλλαγούν εντελώς από την παρουσία του.

Την Πρωτοχρονιά του 1701, το πτώμα του δολοφονημένου Μυκονιάτη χωρικού καίγεται, και η στάχτη του διασκορπίζεται στα νερά της θάλασσας. Σε αυτό το σημείο, οι μεταφυσικές παρεμβάσεις στην καθημερινότητα των νησιωτών τελειώνουν. Ο Τουρνεφόρ και οι συνοδοιπόροι του αποχωρούν από τη Μύκονο για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τον επόμενο μεγάλο προορισμό, την Κρήτη.