Η αποκάλυψη της Χριστίνας Μπόμπα για τα αρνητικά σχόλια που δέχεται εδώ και καιρό όσον αφορά στις στυλιστικές της επιλογές μετά τον ερχομό των δίδυμων παιδιών της, αλλά και για την απόφασή της να πάει σε επαγγελματικό ταξίδι χωρίς αυτά, έφερε ξανά στο προσκήνιο την συζήτηση για το mom shaming και μας έκανε να αναλογιστούμε για την "ποιότητα" της κοινωνίας μας και την κακία που ο κόσμος κρύβει μέσα του.
Αν και το mom shaming γίνεται ακόμη πιο έντονο μέσα από τα social media, δεν γεννήθηκε από αυτά. Αντίθετα, αποτελεί μια πτυχή που πάντα υπήρχε και ορίζεται ως η αρνητική κριτική σε μια μαμά για κάτι που εσύ δεν θεωρείς σωστό και το οποίο στην θέση της δεν θα έκανες ποτέ. Και ενώ η άποψη είναι θεμιτή, όταν σπείρεις κακία και κατακρίνεις ανθρώπους για τις επιλογές τους και μάλιστα χωρίς να στο ζητήσει κανένας, τότε ναι είναι πρόβλημα.
Παρά το ότι βρισκόμαστε στο 2022 και όλοι μιλάμε για το δικαίωμά του κάθε ανθρώπου στην ελευθερία, μέσα από τα όσα παρατηρούμε και ενδεχομένως βιώνουμε, αντιλαμβανόμαστε πως εξακολουθούν να επικρατούν πολλές απόψεις του μεσαίωνα.
"Πού θα πας ντυμένη έτσι;", "Γιατί να πας στην παραλία με τις φίλες σου;", "Γιατί να βγεις για ποτό με τον σύντροφό σου;", "Γιατί δεν θα πάρεις τα παιδιά μαζί σου;", "Αλήθεια, θα πας ταξίδι και θα αφήσεις τα παιδιά στην μαμά σου; Εγώ ποτέ δεν το έκανα", "Πώς τολμάς να μην θηλάσεις από επιλογή σου; Είναι αδιανόητο;", "Τι εννοείς θα πας κομμωτήριο; Μόλις γέννησες!" και πολλά άλλα, αποτελούν τα βασικά ερωτήματα που δέχεται μια μαμά από την πρώτη κιόλας στιγμή. Και μπορεί η Χριστίνα Μπόμπα να αποφάσισε να τα αποκαλύψει μέσα από τα instastories της με αφορμή την προκλητική -όπως ειπώθηκε- εμφάνισή της στο Μιλάνο, ωστόσο σίγουρα δεν είναι η μόνη γυναίκα που έρχεται αντιμέτωπη με την καυστική κριτική.
Oι Emily Ratajkowski και Elsa Hosk, δέχτηκαν επίσης έντονη κριτική για τις σέξι στυλιστικές τους επιλογές. Ποιος μπορεί να ξεχάσει πως το 2018, όταν η 21χρονη Kylie Jenner έγινε για πρώτη φορά μανούλα, δημοσίευσε μια φωτογραφία στην οποία την είδαμε να πηγαίνει στο μουσικό φεστιβάλ Coachella και να σημειώνει “Δεν είμαι μια συνηθισμένη μαμά, είμαι μια cool μαμά”, είδαμε πυρά σχολίων στο ποστ της και η ίδια κρίθηκε ακόμη και για το ότι τα νύχια της είναι πολύ μακριά και άρα δεν θα μπορεί να αλλάζει πάνες στην μικρή Stormi.
Από προσωπική εμπειρία, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως από τις πρώτες κιόλας στιγμές του ερχομού του παιδιού μου, οι υπόλοιπες μαμάδες - που είτε γνώριζα από πριν, είτε συνάντησα τυχαία- προσπάθησαν να με πείσουν πως από την ώρα που έγινε μητέρα, πρέπει να αλλάξω και να δω την ζωή με άλλη ματιά, ξεχνώντας τα 'θέλω' που είχα τόσα χρόνια, το στυλ και την προσωπικότητά μου. Και μπορεί εγώ να είμαι ο τύπος που κατά κύριο λόγο αδιαφορώ για την κριτική και διατηρώ τα 'πιστεύω' μου, ωστόσο δεν είναι όλες οι γυναίκες έτσι και σαφώς, ακόμη και αν τελικά δεν υποκύψουμε στις 'πιέσεις', επηρεαζόμαστε - έστω και λίγο.
Είναι πολύ σημαντικό, η κάθε μια από εμάς, να μάθει να κοιτάει μόνο τον εαυτό της. Αν εσύ επιθυμείς να ντύνεσαι με φαρδιά μακριά ρούχα, να εγκαταλείψεις την δουλειά σου, το γυμναστήριο και να κοιτάς μόνο τα παιδιά σου, είναι καθαρά δικαίωμά σου. Μην κρίνεις όμως εμένα και όταν λέω εμένα, εννοώ την κάθε άλλη γυναίκα, που επιθυμεί να συνεχίσει να εργάζεται, να βγαίνει έξω - όποτε είναι δυνατόν και γενικώς, που προσπαθεί να αφιερώνει και λίγο χρόνο στον εαυτό της. Δεν είναι κακό. Κάθε άλλο, μάλιστα. Έρευνα που έγινε πριν από λίγο καιρό στην Γερμανία έχει αποδείξει πως οι γυναίκες που δεν παραμελούν τον εαυτό τους όταν είναι μητέρες, είναι πολύ πιο ορεξάτες και δραστήριες όσον αφορά στα παιδιά τους, γεγονός που βοηθά τα μικρά να διευρύνουν από νωρίς τους ορίζοντές τους και τα κάνει πιο χαρούμενα γιατί βλέπουν τις μητέρες τους ευτυχισμένες.
Γιατί όμως μάς ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων μαμάδων; Όπως αποκαλύπτουν οι ψυχολόγοι μέσα από διάφορες έρευνες που έκαναν κατά καιρούς και όχι μόνο, η κάθε μαμά έχει μεγάλη ανάγκη να είναι καλή μαμά... οπότε, η άποψη των άλλων δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Η κάθε γυναίκα, αναρωτιέται διαρκώς αν έχει όση υπομονή χρειάζεται, αν μαγειρεύει συστηματικά και ευφάνταστα όπως οι υπόλοιπες, αν έχει όρια ή αν τα ξεπερνάει, αν ο χρόνος που αφιερώνει στα μικρά της είναι αρκετός ή όχι.
Η μητρότητα, σαφώς εκεί είναι ένας δύσκολος δρόμος με ενοχές, άγχη, αγωνίες και αποτυχίες. Καμία όμως δεν γεννήθηκε μητέρα, ούτε και διδάχθηκε για το πώς θα είναι - όσο βιβλία και αν έχει διαβάσει. Το πιο σημαντικό και συνάμα όμορφο, είναι να είμαστε όλες οι μητέρες μια ομάδα. Αντί να κρίνουμε, ας κατανοούμε περισσότερο. Ας βρίσκουμε χρόνο για τον εαυτό μας. Ο σύντροφος και τα παιδιά μας, θέλουν να μάς βλέπουν όμορφη, υγιής, ευτυχισμένη και ξεκούραστη. Η κακία, ο θυμός και τα νεύρα δεν οδηγούν πουθενά. Ούτε και η ανασφάλεια.
