H Ιρλανδή Hazel Behan, είxε πέσει θύμα βιασμού όταν δούλευε στο Praia da Rocha στην Πορτογαλία το 2004 όταν άντρας μπήκε στο δωμάτιο της και δεν συνελήφθη ποτέ σύμφωνα με την The Guardian.
Το περιστατικό συνέβη σε μια περιοχή 30 λεπτά μακριά από το μέρος το οποίο εξαφανίστηκε η μικρή Madeleine McCann το 2007.
Η ίδια ζήτησε από ντεντέκτιβ που διερευνούν την υπόθεση της μικρής να επανεξετάσουν την υπόθεσή της, αφού έμαθε ότι ο ύποπτος για την απαγωγή της καταδικάστηκε για σεξουαλική επίθεση που είχε ομοιότητες με την δική της εμπειρία.
Η ίδια αποφάσισε να κάνει αυτό το βήμα όταν έμαθε ότι ο βασικός ύποπτος για την εξαφάνιση της Madeleine, ο Christian Brückner είχε καταδικαστεί για τον βιασμό μιας 72χρονη Αμερικανίδας στην Praia da Luz το 2005 και ο τρόπος που έγινε ο βιασμός έμοιαζε πολύ με τον δικό της.
«Το μυαλό μου τρελάθηκε μόλις διάβασα πώς είχε επιτεθεί στη γυναίκα το 2005, και η τακτική και η μέθοδος που χρησιμοποίησε, τα εργαλεία που είχε μαζί του, πόσο καλά το είχε σχεδιάσει»
H Hazel βιάστηκε στο διαμέρισμά της δύο εβδομάδες πριν τα 21α γενέθλιά της.
«Είχα πάει για ύπνο περίπου στις 1 π.μ και ξύπνησα από κάποιον που έλεγε το όνομά μου. Γύρισα την πλάτη μου και στεκόταν εκεί ένας άντρας με μάσκα ντυμένος με καλσόν και κάτι που έμοιαζε με κορμάκι, ένα μεγάλο μαχαίρι περίπου 30 εκατοστών στο χέρι του» είπε η ίδια.
Τόνισε ακόμα ότι ο άντρας μιλούσε αγγλικά με γερμανική προφορά είχε ύψος 1.85 περίπου και φορούσε μάσκα, «μπορούσα να δω ότι είχε ξανθά φρύδια, διαπεραστικά μπλε μάτια, ακόμα και στο σκοτάδι».
Συνέχισε αναφέροντας ότι είχε ένα σημάδι στο επάνω μέρος του δεξιού μηρού του «είτε σημάδι από το καλσόν, είτε σημάδι γέννησης ή τατουάζ.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Guardian ο Brückner ύποπτος για την εξαφάνιση της Madeleine είχε και αυτός σημάδια εκ γενετής στο επάνω μέρος του δεξιού μηρού του.
Η ίδια θυμάται ότι άφησε τα παπούτσια του στην πόρτα και τοποθέτησε μια κάμερα στο δωμάτιο προστάζοντάς την να μην φωνάξει. Την μετέφερε στο σαλόνι την έδεσε και έβγαλε μια σακούλα με μαστίγια και αλυσίδες. Της έσκισε τα ρούχα χρησιμοποιώντας ψαλίδι της έκλεισε το στόμα με κομμάτια από τα ρούχα και της βίασε.
«Μου φάνηκε ότι είχε δουλέψει τα πάντα, είχε ένα σχέδιο και ήταν πολύ προμελετημένο. Καθάριζε συνεχώς τα χέρια του και άλλαξε επανειλημμένα προφυλακτικά. Αυτό συνέχιζε, υποθέτω, για περίπου τέσσερις ή πέντε ώρες. Όταν τελείωσε, με πήρε από τον πάγκο, αλλά δεν μπορούσα να σηκωθώ επειδή τα σχοινιά είχαν σκάψει το πίσω μέρος των ποδιών μου. Ήθελε να κάνω μια συγκεκριμένη πράξη πάνω του την οποία δεν μπορούσα, ήμουν φιμωμένη.»
«Εξοργίστηκε και με διέταξε να μπω στο μπάνιο και πήρε το μεγάλο μαχαίρι. Ήμουν πεπεισμένη ότι θα με σκότωνε, και απείλησα να ουρλιάξω και είπα ότι δεν θα πάω εκεί. Τα χέρια μου ήταν ακόμα δεμένα πίσω από την πλάτη μου και με έσκυψε πάνω από ένα μικρό πάγκο και έβαλε ένα σεντόνι πάνω στο κεφάλι μου. Νόμιζα ότι αυτό ήταν, η ζωή μου τελείωσε. Αλλά κάτω από το σεντόνι τον έβλεπα καθώς έφευγε από την πόρτα, έβαλε τα παπούτσια του και έτρεξε μακριά στο δρόμο».
Αποκάλυψε ακόμα ότι λίγο καιρό πριν την βιάσει παρατήρησε ότι κάποιος μπήκε στο δωμάτιό της. «Αρχικά σκέφτηκα ότι απλά είμαι παρανοϊκή, αλλά χάθηκαν λίγα χρήματα και τα πράγματα είχαν μετακινηθεί. Ξέρω τώρα ότι αυτός που μου επιτέθηκε μπήκε στο δωμάτιό μου και με παρακολουθούσε την περίοδο πριν την επίθεση. Εύχομαι τώρα να είχα ακολουθήσει το ένστικτό μου και να το είχα πει σε κάποιον αρμόδιο».
Η Hazel κατηγορεί ακόμα την αστυνομία και αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο διερευνήθηκε η υπόθεση. Αποκάλυψε ότι όταν ο δράστης έφυγε φόρεσε τα παπούτσια του και η ίδια έτρεξε να καλέσει την αστυνομία από την ρεσεψιόν. Περίπου 30 αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο ζητώντας της να βγάλει τα ρούχα της για να την φωτογραφίσουν με την ίδια να αισθάνεται ταπεινωμένη για άλλη μια φορά όπως δήλωσε.
Στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου εξετάστηκε από γυναικολόγο ωστόσο δεν γνωρίζει εάν λήφθηκα εγκληματολογικά στοιχεία. Αρκετές μέρες αργότερα εντόπισε μαζί με τους γονείς της στο δωμάτιό της ένα νύχι. «Η μαμά μου βρήκε ένα νυχι μου στο κρεβάτι που πρέπει να είχε βγει κατά την αρχική συμπλοκή. Επομένως, δεν είμαι πολύ σίγουρη ότι εξέτασαν το δωμάτιο προσεκτικά» ανέφερε.
«Είχα λίγες ελπίδες τα τελευταία 16 χρόνια ότι θα βρουν τον άνδρα που το έκανε αυτό. Μου είπαν τότε ότι θα πρέπει να παραμείνω ήσυχη, ότι αν μιλούσα για το τι είχε συμβεί θα έφερνα κακή δημοσιότητα στο θέρετρο και θα έδιωχνα τους τουρίστες».
«Στη συνέχεια διάβασα για τη φτωχή Αμερικανίδα που βιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2005 - με την οποία θα ήθελα να μιλήσω - και τον πιθανό σύνδεσμο που έγινε μεταξύ της επίθεσής της και του ατόμου που απήγαγε τη Madeleine McCann και ήμουν γεμάτη με τόσο θυμό. Ήξερα μέσα μου ότι το σωστό ήταν να μιλήσω. Νομίζω ότι αν η αστυνομία είχε κάνει τη δουλειά της να ερευνήσει τι μου συνέβη, αν αυτός είναι όντως ο ίδιος που επιτέθηκε στην Αμερικανίδα και απήγαγε τη Madeleine, θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την επίθεση σε αυτήν, και η Madeleine θα ήταν τώρα στο σπίτι μαζί με τους γονείς της».
Η Hazel ζει στην Ιρλανδία και κατέθεσε στην Μητροπολιτική Αστυνομία η οποία την ενημέρωσε ότι θα επικοινωνήσει με την πορτογαλική αστυνομία.
«Προσέφεραν ό, τι μπορούν να κάνουν για να με βοηθήσουν. Είναι η πρώτη φορά στα 16 χρόνια που μου έχει δοθεί βοήθεια από έναν αξιωματούχο. Ζω με την ελπίδα να κλείσω επιτέλους ένα εξαιρετικά δύσκολο κεφάλαιο στη ζωή μου. Το να μιλάς για αυτό είναι δύσκολο, αλλά μέσα μου νιώθω ότι είναι το σωστό να κάνω».
