Το καλοκαίρι του 1992 συνέβη κάτι αναπάντεχο στην ζωή μου. Οι γονείς μας, δεν ξέρω πως και από που προέκυψε η ιδέα, αποφάσισαν να μας στείλουν κατασκήνωση στο βουνό Πεντέλη στην Αθήνα...
Το άδικο ουκ ευλογείται λέει μια παροιμία. Τελικά ευλογείται ή όχι; Έρχεται και σε βρίσκει όταν αδικείς κάποιον; Μοιάζει λίγο σαν ένα μπούμερανγκ αρνητικής ενέργειας που επιστρέφει σ’ εσένα; Και τι είναι πραγματικά άδικο;...
Το πρώτο αχνό φως του ήλιου τρυπώνει από το παράθυρο. Σηκώνεται φοράει την φούστα της πάνω από το νυχτικό και ρίχνει στους ώμους την ζακέτα της. Βγαίνει έξω ανοίγει το τσίγκινο βρυσάκι και πλένει το πρόσωπο της. ...
Ανοίγει το μέσεντζερ. Έχει ένα αδιάβαστο μήνυμα από αυτόν. «Καλημέρα μάτια μου» της γράφει και δίπλα μια κόκκινη καρδιά συνοδεύει τα μαύρα γράμματα. Aναστατώνεται. ...
Τα απογεύματα του καλοκαιριού οι γιαγιάδες και οι παππούδες στις γειτονίες των χωριών βγάζουν τα σκαμνιά και τις καρέκλες τους και κάθονται και παρακολουθούν το δρόμο. Συνήθως μόνες ή μόνοι. Σαν να είναι κάποιο ειδικό τελετουργικό που πρέπει να ακολουθεί ο άνθρωπος στο τελείωμα της ζωής του. ...
Shopping, µόδα, οµορφιά, lifestyle, celebrity news, συνεντεύξεις,
going out και όλα όσα θες να γνωρίζεις, δυο φορές τη βδοµάδα κοντά
σου, κατευθείαν στο inbox σου!