«Η γυναίκα που κοιμάται» της Εύης Γεροκώστα

• Τίτλος: Η γυναίκα που κοιμάται

• Συγγραφέας: Εύη Γεροκώστα

•  Εικόνες: Μάρια Μπαχά

•  Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο

• Σελίδες: 40

  

Υπάρχουν βιβλία που διαβάζονται με την ψυχή. Που δεν τα γυρίζεις σελίδα-σελίδα, αλλά τα αφήνεις να σε τυλίξουν σαν αεράκι, να σε συγκινήσουν σιωπηλά, να σε συντροφέψουν σαν σκέψη που δεν φεύγει. Το Η γυναίκα που κοιμάται της Εύης Γεροκώστα είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Ένα τρυφερό αφήγημα, λουσμένο στον λυρισμό και στον ποιητικό λόγο, που συνομιλεί με την αρχαία μνήμη και τη δύναμη της εικόνας.

Η συγγραφέας ξεκινά από ένα σχήμα που αγκαλιάζει όποιον αντικρίσει το νησί της Κέρου: μια γυναικεία μορφή ξαπλωμένη, σαν να κοιμάται μέσα στο φως του Αιγαίου. Γύρω από αυτή την εικόνα υφαίνεται η αφήγηση, τρυφερή και διακριτική, όπως είναι οι πιο βαθιές ιστορίες. Ένα κορίτσι, το Μοσχούδι, ζει σ’ ένα νησί και μεγαλώνει με λιγοστά λόγια και πολύ γαλάζιο. Μια μέρα, ο αδερφός της τής φέρνει ένα δώρο: μια πήλινη κούκλα, μικρή και αρχαία, που κουβαλά πάνω της σιωπές αιώνων. Από τη στιγμή εκείνη, όλα αποκτούν άλλη υφή.

Η Εύη Γεροκώστα δεν λέει, υπονοεί. Δεν εξηγεί, υπαινίσσεται. Το κείμενό της αναπνέει, κυλά σαν νερό, φωτίζει σαν λευκή ηλιοκαμένη πέτρα. Οι λέξεις της μοιάζουν με σπόρους που καρπίζουν στη φαντασία, στην εσωτερική συγκίνηση του αναγνώστη. Είναι ένα κείμενο-ψίθυρος, γεμάτο συγκίνηση, νοσταλγία και ένα άγγιγμα του ιερού.

Έμπαινε στο νερό, βουτούσε τα πόδια της, βρεχόταν το φουστάνι της. Δεν ήθελε να το σηκώνει. Κι έβλεπε τις βάρκες να πηγαινοέρχονται απέναντι, μπλε, κόκκινες, πράσινες, κίτρινες, να χορεύουν πάνω στα πιο όμορφα νερά του κόσμου όλου. (σελ. 16)

Η εικονογράφηση της Μάριας Μπαχά, με τις αέρινες υδατογραφίες της, συνοδεύει το λόγο με λεπτότητα και σεβασμό. Δεν εικονογραφεί αλλά αποκαλύπτει. Δημιουργεί ατμόσφαιρα, αφήνει τη σιγή να μιλήσει, κάνει το βλέμμα του αναγνώστη να βυθίζεται σε κάτι πιο πέρα από το ορατό. Τα χρώματα είναι ήσυχα, όπως η ανάμνηση, και οι μορφές διάφανες, σαν να ανήκουν ταυτόχρονα στο παρόν και στο παρελθόν.

Η γυναίκα που κοιμάται είναι ένα έργο υψηλής ευαισθησίας και αισθητικής, σαν αυτά που συνηθίζει το Καλειδοσκόπιο να μας χαρίζει. Απευθύνεται στους μικρούς αναγνώστες που έχουν ανάγκη από σιγανές φωνές και μεγάλες αλήθειες, μα και στους μεγάλους που μπορούν ακόμη να ακούν με την καρδιά.

Μια μικρή ποιητική προσφορά στην παιδική λογοτεχνία. Μια υπενθύμιση ότι ο χρόνος, η ιστορία και το όνειρο μπορούν να συναντηθούν σε λίγες σελίδες, όταν είναι γραμμένες με ψυχή.

Αναζητήστε το βιβλίο στα Βιβλιοπωλεία Parga.

lasithiotakisa@sppmedia.com

Από τη σελίδα του εκδότη: 

  Ξύπνησε από τα βήματα που άκουσε στην άμμο. Άνοιξε τα μάτια και είδε το αγόρι, χωρίς το μεγάλο τετράδιό του, κι έναν θαλασσινό του νησιού που ήξερε να μιλάει τη γλώσσα του αγοριού.

 Της είπε ότι η πήλινη κούκλα της είναι τόσο παλιά όσο τα αρχαία χρόνια, ότι οι ξένοι, που ήταν αρχαιολόγοι, είχαν φτάσει στο απέναντι νησί για να βρουν κι άλλες τέτοιες κούκλες, ακόμα και σπασμένες, για να τις γλιτώσουν από χρόνια και καιρούς και για να μπορούν να τις βλέπουν οι άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Της είπε ότι η κούκλα που ’χε εκείνη ήταν η πιο πολύτιμη απ’ όλες, γιατί δεν ήταν σπασμένη. Κάποτε είχε χρώμα, μα της το ’κλεψε ο χρόνος για να μην ξεχωρίζει από το χώμα –το σπίτι της. Θα την έπαιρναν οι ξένοι, θα τη φρόντιζαν, θα την έβαζαν σ’ ένα κουτί ανάμεσα σε μαλακά υφάσματα και θα την ταξίδευαν παντού, να μάθουν όλοι για τους θησαυρούς του νησιού.

 Το αγόρι κοιτούσε μια την κούκλα, μια το κορίτσι, μια τον θαλασσινό. Ο θαλασσινός κοιτούσε μια το κορίτσι, μια το αγόρι. Το Μοσχούδι κοιτούσε μια το αγόρι, μια την κούκλα. Η κούκλα δεν κοιτούσε πουθενά, αφού μάτια δεν είχε.  

Για τη συγγραφέα: Η Εύη Γεροκώστα έχει ασχοληθεί με το περιβάλλον και τα ζώα, τη μετάφραση, εκπαιδευτικά προγράμματα, την οργάνωση εκθέσεων βιβλίου, αφήγηση, θέατρο, μουσική, συγγραφή: με άλλα περισσότερο, με άλλα λιγότερο.

Όμως όλα αυτά μαζί, το καθένα με τον τρόπο του, την οδήγησαν στο να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό της: η ενασχόληση με το περιβάλλον και τη φύση την οδήγησαν στην παράδοση, αυτή στο παραμύθι, το παραμύθι στην αφήγηση και τη συγγραφή. Κι η συγγραφή είναι ένας εξαιρετικός δρόμος αν θέλει να φτάσει κανείς στη συζήτηση με τον εαυτό.

Με το Καλειδοσκόπιο έχει συνεργαστεί για τα βιβλία της "Ο Ασφοντυλίτης" και "Η γυναίκα που κοιμάται".  

Για την εικονογράφο: Η Μάρια Μπαχά (Αθήνα, 1976) σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και θεατρικό κοστούμι στο Edinburgh College of Art. 

Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει εικονογραφήσει βιβλία για παιδιά και εφήβους. 

Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης, το Βραβείο Εικονογράφησης Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και το Βραβείο TigerCreate Adventure Book Competition.