Μαγειρεύει από τότε που θυμάται τον εαυτό της, αφού, όπως λέει, πάντα τριγυρνούσε μέσα σε μια κουζίνα είτε μαζί με τη μαμά της είτε με τις θείες και τη γιαγιά της. Από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα στο Cafe Americain πριν από περίπου 3 χρόνια στη Λευκωσία, μου έδωσε την αίσθηση της γλυκιάς chef που με τον εξωστρεφή χαρακτήρα και την ειλικρίνειά της σε υποδέχεται με χαμόγελο στον δικό της δημιουργικό γευστικό κόσμο, που μέσα από τα πιάτα της σού αποδεικνύει πόσο παθιασμένη είναι με αυτό που κάνει.
Η Κωνσταντίνα Ιωάννου μιλά στο WiZ για τον λόγο που την κέρδισε η Κύπρος, αν θα έμπαινε ξανά στη διαδικασία της δημιουργίας ενός δικού της εστιατορίου και για το αν θα πήγαινε ποτέ σε ριάλιτι μαγειρικής.
Πάμε λίγο στην αρχή της καριέρας σου. Υπήρξε κάποιο περιστατικό που ήταν καθοριστικό στην απόφασή σου να ακολουθήσεις το επάγγελμα του σεφ;
Στα 16 μου ήθελα να κάνω αίτηση στη στρατονομία αλλά, όταν πήγα εκεί, μου είπαν πως ήμουν πολύ νέα και μου πρότειναν να κάνω μια ειδικότητα και να ξαναδοκιμάσω αργότερα. Έτσι αποφάσισα να μπω στη σχολή μαγειρικής. Στο δεύτερο έτος με κέρδισε ο τομέας αυτός.
Θυμάσαι το πρώτο πιάτο που έφτιαξες μόνη σου;
Να σου πω την αλήθεια, όχι, αλλά θυμάμαι το πρώτο επαγγελματικό πιάτο που ετοίμασα για το οποίο ήμουν πολύ περήφανη. Ήταν ταλιόνι ταρτούφο, το 2004, και ήταν η πρώτη φορά που ήμουν μόνη στην κουζίνα σε ένα από τα τότε καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας.
Πώς θα περιέγραφες τη μαγειρική σου;
Δεν υπάρχουν στάνταρ στη μαγειρική που κάνω, βασίζεται πολύ στη φαντασία. Μπορεί οτιδήποτε να με εμπνεύσει, μια μυρωδιά, μια εικόνα κ.λπ. Δεν ακολουθώ κανόνες στη μαγειρική. Ο μόνος μου βασικός κανόνας είναι πάντα να επιλέγω καλές πρώτες ύλες. Πέρα απ’ αυτό μπαίνω στην κουζίνα και παίζω (γέλια).
Γενικά είσαι πολυταξιδεμένη και έχεις δουλέψει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες όπως Γαλλία και Ιταλία αλλά και σε μαγαζιά της Αθήνας, σε ξενοδοχείο της Αιγύπτου κ.ά. Τι σε έκανε να έρθεις στην Κύπρο και τι σε κρατά ακόμη εδώ;
Την πρώτη φορά που ήρθα στην Κύπρο ήταν το 2008 όταν μου πρότειναν συνεργασία σε ένα εστιατόριο στη Λευκωσία. Η Κύπρος μού άρεσε γιατί είναι ένα νησί που μπορεί να σου παρέχει οποιαδήποτε πολυτέλεια, καλή ποιότητα ζωής, και οι αποστάσεις είναι μηδαμινές σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πέρα απ’ αυτά, εδώ με κρατάνε οι φιλίες που έχω δημιουργήσει ανά τα χρόνια.
Υπάρχουν σκέψεις για να δημιουργήσεις ξανά το δικό σου εστιατόριο;
Δεν το αποκλείω γιατί υπάρχουν πολλές ιδέες στο μυαλό μου και δέχομαι αρκετές προτάσεις, αλλά δεν είμαι έτοιμη ακόμα. Ξέρεις, το εστιατόριο έχει πολλές ευθύνες. Η επίβλεψη ενός εστιατορίου δεν αφήνει τη φαντασία να καλπάσει, για να δημιουργήσεις στην κουζίνα χωρίς περιορισμούς. Είμαι σεφ, για να δημιουργήσω πρέπει να νιώθω ελεύθερη. Η δέσμευση που φέρνει ένα εστιατόριο αυτόματα μού στερεί ένα κομμάτι αυτής της ελευθερίας.
Τώρα σε ποια επαγγελματική φάση σε βρίσκουμε;
Ασχολούμαι με τα πριβέ γεύματα πολυτελείας. Αν έχεις μια παρέα σε σπίτι, σκάφος ή οπουδήποτε, και θέλεις να εντυπωσιάσεις, καλείς εμένα και σου ετοιμάζω brunch, μεσημεριανό ή δείπνο που θα έβρισκες μόνο σε γκουρμέ εστιατόρια. Δεν είναι catering όμως, είναι κάτι πολύ πιο πάνω σε ποιότητα. Μαγειρεύω στον χώρο σου, με βάση τις δικές σου προτιμήσεις, και η εξυπηρέτηση είναι ανάλογη εστιατορίων. Είμαι επίσης σύμβουλος εστιατορίων. Διαμορφώνω το μενού, την κοστολόγηση, τους προμηθευτές, βρίσκω προσωπικό, γενικά φέρνω το εστιατόριο στα στάνταρ που θέλει ο εκάστοτε επιχειρηματίας.
Τι αγαπάς στη δουλειά σου;
Η ένταση που προκαλείται την ώρα που μαγειρεύεις είναι κάτι που αγαπώ, όπως επίσης και η αίσθηση όταν βλέπεις κόσμο που δοκίμασε από τα πιάτα σου να είναι χαρούμενος. Δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη δουλειά αν δεν έχεις το αίσθημα της δοτικότητας, και η αναγνώρισή μας είναι αυτό που μας ωθεί στο να γινόμαστε καλύτεροι. Δύσκολο, αλλά αυτό είναι και η αίγλη του.
Τι απεχθάνεσαι σ’ αυτήν;
Δεν μου αρέσει να συνεργάζομαι με ανθρώπους που μιλάνε πολύ αλλά κάνουν λίγα. Όσοι είναι μέσα στον χώρο πρέπει να καταλάβουν πως όταν «πουλάς» τον εαυτό σου και ισχυρίζεσαι πως είσαι πολύ καλός, όταν μπεις στην κουζίνα θα δω την αλήθεια σου. Γενικά δεν μου αρέσει να χάνω τον χρόνο μου. Αν θέλεις πιο συγκεκριμένα, μπορεί να με εκνευρίσει όταν κάποιος κάνει τον ειδικό για μια γεύση χωρίς να έχει απαραίτητες γνώσεις. Για να μπεις στη διαδικασία να κρίνεις πρέπει να κάτσεις, να εκτελέσεις, να γευτείς και μετά να αποφασίσεις.
Υπάρχουν φαγητά που δεν θα δοκίμαζες ποτέ;
Όχι. Δεν υπάρχουν κακές γεύσεις, υπάρχουν κακές εκτελέσεις.
Ποια κουζίνα προτιμάς περισσότερο;
Αν εννοείς στη μαγειρική μου, συνδυάζω πολλές κουζίνες ταυτόχρονα. Όλες μου οι γνώσεις μπαίνουν σε ένα πιάτο. Αν μιλάμε για το τι προτιμώ να τρώω, αυτό εξαρτάται μόνο από τη διάθεσή μου.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει σχετικά με τη μαγειρική και ποιος σου την έχει δώσει;
Όταν ήμουν 17, ο κύριος Στέλιος, που ήταν μάγειρας στα καράβια, μου είχε πει «να μαγειρεύεις πάντα λες και μαγειρεύεις για βασιλιάδες. Μόνο αν δώσεις αγάπη στο πιάτο σου, θα υπάρξει ανάλογο συναίσθημα απ’ αυτόν που θα το γευτεί».
Τι σημαίνει καλό φαγητό για εσένα;
Καλές πρώτες ύλες, ισορροπία γεύσεων, σωστή εκτέλεση, παρουσίαση που αρμόζει στο κάθε φαγητό.
Η πολύωρη φύση της δουλειάς σου επηρέασε την προσωπική σου ζωή;
Βέβαια. Όταν είσαι σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, θέλοντας και μη ο χαρακτήρας σου αλλάζει, γίνεσαι πιο σκληρή. Επίσης, οι πολλές ώρες εργασίας στερούν χρόνο από την οικογένεια ή τον σύντροφό σου, άρα αμέσως θυσιάζεις την προσωπική ζωή. Πολλές φορές η οικογένειά σου μπορεί να το δικαιολογήσει αλλά ένας σύντροφος σπάνια (γέλια). Αυτά ισχύουν για τις γυναίκες, δυστυχώς. Οι άντρες δύσκολα αποδέχονται την πολύωρη απουσία της γυναίκας, ενώ οι γυναίκες είναι πιο ανεκτικές.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στο Wiz-Guide.
