Γιώργος Γκαρακλίδης
Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο συχνά - εώς ακατάπαυστα - ξοδεύουμε τις ώρες μας μπροστά από τις οθόνες. Οι οθόνες είτε του κινητού είτε της τηλεόρασης είτε του υπολογιστή, ακόμη και η μεγάλη οθόνη έχουν γίνει το «παράθυρό» μας και τα «κιάλια» μας στον έξω κόσμο. Αν κρίνουμε κι από την πρωτόγνωρη επιμονή με την οποία σπαταλάμε τις ώρες μας παρατηρώντας τους άλλους και τα άλλα, μάλλον οι ξένες ζωές δείχνουν να είναι πιο ενδιαφέρουσες.
Το doomscrolling είναι ουσιαστικά η ακατάπαυστη προσοχή που δίνουμε στην ανάγνωση δυσάρεστων ειδήσεων στον κόσμο και η συνεχής εμμονή μας να «σκάβουμε» αυτού του είδους τα νέα όλο και πιο βαθιά. Ας το αναλύσουμε όμως λίγο πιο επιστημονικά για να το κατανοήσουμε και καλύτερα.
Το να «βομβαρδίζεται» κανείς από λυπηρές και αρνητικές ειδήσεις όλο το εικοσιτετράωρο μπορεί ν' ακούγεται αβλαβές και ροή της καθημερινότητας χωρίς λόγους ανησυχίας, ωστόσο αποτελεί θέμα μείζονος σημασίας και βέβαια υποβόσκουν αρκετοί λόγοι ανησυχίας.
Το doomscrolling μας προκαλεί άγχος, το οποίο δύσκολα διαχειριζόμαστε κυρίως επειδή δεν γνωρίζουμε επακριβώς την αιτία που το προκαλεί, μας φέρνει αισθήματα κόπωσης απ' το πουθενά καθ΄ώς και αισθήματα κατάθλιψης και συνεπώς νιώθουμε ανήμποροι να κάνουμε κάτι, νιώθουμε μετέωροι και «παγιδευμένοι» σ' έναν φαύλο κύκλο συναισθημάτων για τα οποία δεν έχουμε τον έλεγχο εφόσον δεν αναγνωρίζουμε την πηγή του κακού.
Αρχικά, για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος καλό είναι ν' αναγνωρίσουμε ότι το πρόβλημα υπάρχει. Να συνειδητοποιήσουμε πως το πρόβλημα, μας επηρεάζει κι ότι πράγματι αποτελεί ένα είδος προβλήματος κι εννοείται ότι μας κάνει κακό όσο κι αν πιστεύουμε το αντίθετο. Επηρεαζόμαστε κι αυτό είναι γεγονός. Επηρεάζεται η ψυχή μας, ο τρόπος σκέψης μας και εν δυνάμει η ψυχοσύνθεσή μας και ουσιαστικά «δηλητηριαζόμαστε».
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους καλό είναι να διαβάζουμε κάποιες θετικές ειδήσεις, ένα παιδικό βιβλίο ή λογοτεχνία αν κι εφόσον έχουμε το διάβασμα στο πρόγραμμά μας και είναι μια δραστηριότητα στην οποία επιδιδόμαστε.
Επιπλέον, ένας άλλος, πιο ενεργός τρόπος είναι να παραμερίσουμε το αίσθημα της ανικανότητας και να δράσουμε, να γίνουμε οι ίδιοι πιο ενεργοί. Έχετε ποτέ σκεφτεί τον εθελοντισμό; Την προμήθεια τροφίμων, ρούχων, παιχνιδιών και ειδών πρώτης ανάγκης σε διάφορους κοινωφελείς οργανισμούς; Αν έχετε παραμείνει μόνο στη σκέψη τότε κάντε το πραγματικότητα και δράστε. Η αίσθηση είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Νιώθουμε χρήσιμοι και συνάμα ενεργοί, ότι δηλαδή νοηματοδοτούμε την ίδια μας την ύπαρξη εν μέρει και επιπρόσθετα των άλλων.
Ποτέ δεν είναι μεμπτό το να δεχόμαστε συμβουλές από ειδικούς ψυχικής υγείας. Γενικότερα, λαμβάνουμε μέτρα και παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, δεν περιμένουμε να μας έρθει η θεία επιφοίτηση ως μάννα εξ' ουρανού. Ευμένεια, υπομονή γιατί η ζωή δεν έρχεται με οδηγίες χρήσεις. Και δεν είναι ανάγκη και να την επιβαρύνουμε με περιττά... scroll.
