Η Δήμητρα Μακρυγιάννη μάς συστήνεται ξανά πίσω από τις κάμερες

*Ευχαριστούμε την Παλιά Ηλεκτρική για την φιλοξενία

Η Δήμητρα Μακρυγιάννη ανήκει σ’ αυτές τις περιπτώσεις που βλέπεις σχεδόν καθημερινά σε έναν συγκεκριμένο ρόλο, αυτόν του δελτίου ειδήσεων, των ρεπορτάζ, και ασυναίσθητα σχηματίζεις μια εικόνα, νομίζεις πως ξέρεις τι να περιμένεις. Συναντώντας την στην Παλιά Ηλεκτρική, όπου έγινε η φωτογράφισή μας, ήρθα αντιμέτωπος με ένα πλάσμα με έμφυτη ευγένεια. Έχει ταυτιστεί με το τηλεοπτικό της πόστο αλλά, ευτυχώς, όχι με τη σοβαροφάνεια που θα μπορούσε να επιφέρει. Αντιθέτως, συνεργάζεται άψογα, ισορροπημένα και με σεβασμό. Άλλωστε αυτό είναι ξεκάθαρο και από την επαγγελματική της πορεία, αφού της δόθηκε ένα εντελώς νέο πόστο στον ειδησεογραφικό τομέα και χωρίς να πελαγώσει έμαθε να περπατά σ’ αυτόν σταθερά και δυναμικά. Σύντομα γίνεται αντιληπτό πως μιλάμε για μια γυναίκα ακομπλεξάριστη, επαγγελματία, που απολαμβάνει τη στιγμή.

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πώς προέκυψε η μόνιμη μετακίνησή σου από την Αθήνα στην Κύπρο;  

Πολλά χρόνια τώρα είμαστε οικογενειακώς στην Κύπρο. Η μητέρα μου κατάγεται από την Πάφο και έτσι οι γονείς μου πήραν την απόφαση να συνεχίσουμε τη ζωή μας εδώ.

Θυμάσαι καθόλου πώς είχες αντιμετωπίσει την αλλαγή αυτή;

Ήμουν σε μία πολύ ευαίσθητη περίοδο ως παιδί. Ξαφνικά βρέθηκα σε άλλο περιβάλλον, μακριά από τους φίλους μου, από τους συμμαθητές μου. Μου πήρε χρόνο να προσαρμοστώ και να συνηθίσω στη μεγάλη αυτή αλλαγή, όπως και τα αδέρφια μου το ίδιο. Όταν βιώνεις μια τέτοια αλλαγή, πάντα νιώθεις ξένος στην αρχή... Σιγά-σιγά βρήκαμε τον δρόμο μας και έτσι δημιουργήσαμε μια νέα καθημερινότητα εδώ στο νησί.  

Τι ήταν αυτό που αγάπησες στην Κύπρο;

Την απλότητα που είχε ο τρόπος ζωής αλλά και το πιο ήρεμο περιβάλλον που προσφερόταν, τουλάχιστον πριν κάποια χρόνια, για να ζήσει κάποιος.

Έχεις κάποιο αγαπημένο προορισμό ή χωριό στο νησί; Γιατί το ξεχωρίζεις;  

Αναμφίβολα το χωριό της μητέρας μου, την Παναγιά, στην επαρχία Πάφου. Είναι το ησυχαστήριό μου, ο μικρός μου παράδεισος. Νιώθω πως κάθε φορά που το επισκέπτομαι, αναπνέω, παίρνω δύναμη και φεύγει κάθε αρνητική σκέψη, ηρεμώ!

Η πρώτη επαφή σου με τη δημοσιότητα ήταν το 2008 στα καλλιστεία. Υπήρχε στο μυαλό σου το ενδεχόμενο της ενασχόλησης με την τηλεόραση;

Όχι, ποτέ! Δεν ήταν κάτι που το σκέφτηκα ποτέ, ούτως ή άλλως πάντα ήμουν ντροπαλή με το κεφάλαιο «κάμερα». Ήταν κάτι που ήρθε εντελώς τυχαία.

Πώς αντέδρασες όταν σου πρότειναν να ασχοληθείς με την ενημέρωση;

Ψύχραιμα και φυσιολογικά. Το είδα ως μία πρόκληση την οποία ήθελα να αποδεχτώ. Ένα καινούργιο κεφάλαιο, ένα διαφορετικό βήμα. Τη δεδομένη στιγμή που είχε έρθει η πρόταση ένιωθα πως θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό.

Ποια ήταν τα συναισθήματά σου την πρώτη μέρα στο δελτίο;

Με το γνωστό καρδιοχτύπι όταν κάνεις κάτι για πρώτη φορά, εκείνη η γλυκιά η αγωνία αλλά και το άγχος το δημιουργικό. Όλα αυτά, φυσικά, σε συνάρτηση με τον σεβασμό απέναντι σε αυτό που καλούμουν να φέρω εις πέρας.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη υπόθεση που αντιμετώπισες ως ρεπόρτερ;

Ποτέ δεν θα ξεχάσω και δεν θα σβήσω από τη μνήμη μου τα όσα ζήσαμε ως δημοσιογράφοι αλλά και ως άνθρωποι, την περίοδο του κατά συρροήν δολοφόνου. Ζήσαμε κάτι πολύ πρωτόγνωρο ως κοινωνία. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, όλοι ήμασταν ψυχολογικά φορτισμένοι την ώρα που έπρεπε να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου, μπροστά στη φρικαλεότητα που έβλεπες να ξετυλίγεται για μέρες, για να μεταδώσεις σωστά τα γεγονότα. 

Ήσουν προετοιμασμένη για τον ψυχικό αντίκτυπο που θα είχε η ενασχόληση με την επικαιρότητα; Πώς αντιμετωπίζεις τις άσχημες ειδήσεις;

Το έχω πει πολλές φορές πως για να κάνεις κάποιο θέμα, να παρουσιάσεις ένα ρεπορτάζ, κάτι που συμβαίνει και να ενημερώσεις τον κόσμο, οφείλεις να μπεις στο θέμα και να το βιώσεις όσο μπορείς από την πλευρά των πρωταγωνιστών. Είμαστε ζωντανά όντα, δεν μπορώ και δεν θέλω να αφαιρέσω από τη δουλειά μου την ενσυναίσθηση που πιστεύω πως έχω ως άτομο. Οι άσχημες ειδήσεις, δυστυχώς στον κόσμο που ζούμε, είναι κομμάτι της ζωής μας. Κάθε είδηση την αντιμετωπίζω με τη βαρύτητα που της αρμόζει και πάνω απ' όλα με σεβασμό.

Ποιο είναι ένα μάθημα που πήρες από την τόσο στενή επαφή σου με την επικαιρότητα;  

Λαμβάνω καθημερινά μαθήματα... Τα άσχημα της ζωής, ακόμη κι όταν δεν συμβαίνουν σε εμάς, σε κάνουν πιο δυνατό, σε κάνουν να είσαι πιο προσεκτικός. Την ίδια ώρα αντιλαμβάνεσαι πως πρέπει να εκτιμάς το καθετί, ακόμη και τα μικρά και απλά της καθημερινότητας, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Υπάρχουν ακόμα προκαταλήψεις όταν μια γυναίκα είναι σε μια δυναμική θέση;  

Σίγουρα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και αντιλήψεις οπισθοδρομικές. Πολύ λυπηρό να συζητούμε για τέτοια θέματα ακόμα. Η γυναίκα αξίζει περίοπτη θέση στην κοινωνία, στην εργασία, παντού! Δεν είναι κάτι, όμως, που έχω νιώσει στον εργασιακό μου χώρο, στον Alpha Κύπρου. Ο Alpha σέβεται και εκτιμά τους ανθρώπους του, είτε γυναίκες είτε άντρες, σε οποιαδήποτε θέση κι αν βρίσκονται.  

Αντιμετώπισες καθόλου κάτι τέτοιο ή ίσως σεξιστικά σχόλια;

Παλαιότερα ομολογώ πως ναι. Υπονοούμενα ή υποτιμητικά βλέμματα του τύπου «σιγά μην κάνεις τώρα εσύ αυτό!». Το πρόβλημα, όμως, δεν το έχει αυτός που δέχεται τα σχόλια αυτά, αλλά το μυαλό που έχει μάθει να σκέφτεται κατ' αυτό τον τρόπο. Είναι επιτέλους καιρός να αλλάξει αυτό. Πρέπει να πάψουν να υπάρχουν τέτοια μυαλά, για να πάψει και η μετάδοση αυτών των ιδεών από γενιά σε γενιά.

Πώς αντιλαμβάνεσαι εσύ τον χαμό που έχει ξεσπάσει με το ελληνικό #MeToo;  

Αναγκαιότητα! Επιτέλους άνοιξε ο ασκός του Αιόλου, μίλησαν τα στόματα που τόσο καιρό σώπαιναν και βυθίζονταν σε έναν ατελείωτο Γολγοθά. Το σημαντικό είναι να δοθεί συνέχεια τώρα που έγινε η αρχή και κανένα θύμα να μην περνάει μόνο του τον εφιάλτη της κακοποίησης.

Ήρθες ποτέ αντιμέτωπη με οποιουδήποτε είδους παρενόχληση ή bullying;  

Έχω ζήσει εργασιακό bullying πριν αρκετά χρόνια. Είναι πολύ άσχημη κατάσταση αυτή που βιώνεις, σε πνίγει, σε βασανίζει, κλειδώνεις ως άνθρωπος και φοβάσαι. Φοβάσαι να μιλήσεις και ζεις μαζί του, γεγονός που σε κατατρώει. Όταν το θύμα καταλάβει πως δεν είναι μόνο, τότε θα σπάσουν και τα δεσμά της σιωπής.

Παρά την προβολή σου, έχεις καταφέρει να κρατάς την προσωπική σου ζωή μακριά από τη δημοσιότητα. Ήταν αυτό στόχος σου όταν πρωτοξεκίνησες στον χώρο;  

Σίγουρα δεν ήταν στόχος αυτός. Έτσι είμαι ως άτομο, δεν μου άρεσε ποτέ να προβάλλω την προσωπική μου ζωή και άλλωστε θεωρώ πως δεν υπάρχει και κανένας λόγος να το κάνω. Υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά ζητήματα για τον κόσμο από το τι κάνω εγώ στα προσωπικά μου.

Πώς βλέπεις το ενδεχόμενο ενός μωρού;

Θετικά αλλά με πολλούς φόβους να αιωρούνται. Έχω το κακό συνήθειο να υπεραναλύω τα πράγματα. Ένα από αυτά είναι και το ενδεχόμενο ενός μωρού... Σε τι κόσμο θα έρθει, σε τι κόσμο θα μεγαλώσει, οι κίνδυνοι που υπάρχουν γύρω μας...

Είσαι από τις γυναίκες που θα τα παρατούσαν όλα για να αφιερωθούν στο παιδί τους ή πιστεύεις στις ισορροπίες;  

Ένα παιδί αξίζει τα πάντα και πάνω απ’ όλα αγάπη. Ναι, αν χρειαζόταν, θα το έκανα... Αν δεν τα παρατήσεις όλα για το παιδί σου, για ποιον να το κάνεις; Την ίδια ώρα, όμως, είναι καλό να υπάρχουν και ισορροπίες στη ζωή μας. Για να υπάρχουν ευτυχισμένα παιδιά, χρειάζονται και ευτυχισμένοι γονείς.  

Πώς αντιμετώπισες το 2020 μιας και το ζούσες από πρώτο χέρι, μέσω του δελτίου;

Δύσκολα όπως όλος ο κόσμος. Μέχρι να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας και τι είναι αυτό που μας έχει βρει, ξαφνικά ήρθε το πρώτο lockdown. Προσπαθώ και θέλω να είμαι αισιόδοξη ότι όλα θα περάσουν σύντομα και θα επανέλθουμε στην κανονικότητά μας. Όσο για τη δουλειά, συνεχίζαμε ακούραστα στον Alpha για την ενημέρωση του κόσμου γύρω από το καινούριο δεδομένο που μας χτύπησε την πόρτα.

Είναι πλέον το δελτίο και η ενημέρωση αυτό που θέλεις να κάνεις ή είσαι ανοιχτή και σε διαφορετικές προτάσεις;  

Έχω βρει τον δρόμο μου, το στοιχείο μου και αυτό είναι η ενημέρωση!

Αν δεν κάνω λάθος, σπούδασες Κοινωνική Θεολογία. Πώς προέκυψε αυτό;

Ανέκαθεν μου άρεσε να διαβάζω και να ψάχνω τα θέματα γύρω από τη θρησκεία. Άκρως ενδιαφέρουσα σπουδή η Κοινωνική Θεολογία, επιλογή την οποία έβαλα εγώ και την ακολούθησα και δεν μετανιώνω γι’ αυτό.

Ποια είναι η σχέση σου με τη θρησκεία;

Σε φυσιολογικά επίπεδα. Δεν εκκλησιάζομαι συχνά αλλά δεν θεωρώ πως αυτό είναι που έχει σημασία. Σημασία έχει τι έχεις στην ψυχή σου ως άνθρωπος. Φροντίζω να επισκέπτομαι όσο μπορώ ένα συγκεκριμένο ξωκκλήσι που μου προσφέρει την ηρεμία της στιγμής.

Πώς ορίζεις εσύ τη θρησκεία και την πίστη;

Η πίστη είναι κάτι πολύ προσωπικό στον καθένα. Για μένα η θρησκεία, η πίστη όπως κι αν αυτή ονομάζεται, πρέπει να έχει ως βάση την αγάπη. Η αρχή και το τέλος όλων, η απάντηση σε όλα.

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να εξασκήσεις αυτό που σπούδασες, θα την έπαιρνες;  

Ποτέ δεν ξέρεις... Πολύ πιθανόν. Τουλάχιστον σε κάποια χρόνια, ναι, με φαντάζομαι να διδάσκω. Θα το ήθελα πολύ.

Σε έχουμε συνηθίσει με τις πιο «αυστηρές» εμφανίσεις του δελτίου. Αλήθεια, ποια είναι η σχέση σου με τη μόδα;

Μου αρέσει να παρακολουθώ πού ακριβώς κινείται η μόδα αλλά κρατάω αυτά που μου αρέσουν και αυτά σίγουρα που μου ταιριάζουν. Σε κάθε περίπτωση επιλέγω αυτό που με κάνει να νιώθω άνετα φορώντας το. Δεν είμαι θύμα της όποιας μόδας επικρατεί.

Δεδομένου ότι είσαι μια γυναίκα που δέχεται προβολή, σε αγχώνει η εμφάνισή σου;  

Αραιά και πού ναι, μετά μου περνάει (γέλια). Προς το παρόν, επενδύω σε καλές κρέμες. Η σκέψη μιας βελόνας που θα μου αλλάξει το πρόσωπο και τα χαρακτηριστικά μου, με τρομάζει!

Περιποιείσαι τον εαυτό σου;

Αρκετά θα έλεγα. Μου αρέσει αυτή η διαδικασία. Τη θεωρώ χρόνο για μένα και ένα δώρο στον εαυτό μου.

Πώς είναι η Δήμητρα πίσω από τις κάμερες;

Όπως είναι και μπροστά. Δεν κρύβω κάτι ούτε παρουσιάζω κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαι και στην καθημερινότητά μου. Δύσκολα θα κρυφτώ από αυτά που νιώθω, το ίδιο λοιπόν θα δείξω είτε είμαι μπροστά από μία κάμερα είτε πίσω από αυτήν. Από εκεί και πέρα, σαφώς με τους δικούς μου ανθρώπους και στον προσωπικό μου χώρο είμαι πιο άνετη. Γενικότερα είμαι και πολύ πειραχτήρι, μου αρέσουν οι πλάκες, τα αστεία.

Ποια είναι, ίσως, μια λανθασμένη εντύπωση που έχει ο κόσμος για σένα;

Ότι είμαι απόμακρη, κάτι που δεν ισχύει! Είμαι απλώς άτομο που θέλω τον χρόνο μου με τους ανθρώπους. Μου αρέσει να χτίζω τις σχέσεις, να ξεκινάνε και να κορυφώνονται σιγά-σιγά. Είναι όμορφο ταξίδι να ανακαλύπτεις τον άλλον. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είμαι απόμακρη.

Πώς αποφορτίζεσαι μετά από μια δύσκολη μέρα;

Με χαλαρές φόρμες, στο σπίτι βλέποντας ταινία ή διαβάζοντας κάποιο βιβλίο. Εννοείται πως ένας καλός ύπνος είναι στα αγαπημένα μου!

Είσαι άνθρωπος του έξω ή είσαι πιο σπιτόγατα;

Άνθρωπος του έξω περισσότερο θα έλεγα, μου αρέσει να ζω τις στιγμές, να συναντιόμαστε με φίλους και να τα λέμε. Άσε που μου αρέσει και το φαγητό... Από την άλλη, έρχονται και φάσεις που μόνο το σπίτι θα μου προσφέρει την ηρεμία που θέλω.

Θέλω να μου περιγράψεις το ιδανικό night in και το ιδανικό night out.

Το πρώτο περιλαμβάνει σίγουρα καναπέ, χουχούλιασμα αν είναι κρύο και απανωτές ταινίες ή σειρά. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες δράσης ή οι αληθινές ιστορίες που έχουν μεταφερθεί στη μικρή οθόνη. Μια καλή έξοδος τώρα, θα είναι με καλούς φίλους για φαγητό ή ποτό κάπου χαλαρά. Καλή έξοδος ήταν και ο κινηματογράφος που μου έχει λείψει απίστευτα λόγω συνθηκών.

Κάνεις μακροχρόνια σχέδια ή είσαι της στιγμής;  

Ζω τη στιγμή και ό,τι είναι να έρθει θα έρθει. Θα κάνω σχέδια αλλά όχι τόσο μακροχρόνια. Με φοβίζει κιόλας να έχω να περιμένω κάτι πολύ καιρό.

Τι θέλεις να σου φέρει το μέλλον;  

Υγεία και πάλι υγεία. Και χαμόγελα στους δικούς μου ανθρώπους.