Του Τάσου Τρύφωνος
Πως νιώθεις όταν το όνοµα σου, σε τόσο νεαρή ηλικία, γίνεται µυθικό στον χώρο του παγκόσµιου αθλητισµού; Όταν καταφέρνεις να ανεβάσεις τη σηµαία της χώρας σου ψηλά και να κάνεις όλο το έθνος να δακρύζει από συγκίνηση; Ο πιο δυνατός κρίκος της παγκόσµιας γυµναστικής βραβεύτηκε ως «Έλληνας της Χρονιάς» στα Τράπεζα Κύπρου MAN OF THE YEAR AWARDS και µας µιλάει για όλα.
Πριν από λίγο καιρό βραβευτήκατε ως «Έλληνας της Χρονιάς» από τον µακροβιότερο θεσµό βραβείων της Κύπρου; Τι σηµαίνει για σας αυτό το βραβείο;
Είναι πολύ σηµαντικό να παίρνω αυτό το βραβείο γιατί µε κάνει νιώθω πως επιβραβεύονται οι κόποι µου και αναγνωρίζονται και από την Κύπρο την οποία νιώθω πατρίδα µου. Μόνο δύναµη για να συνεχίσω µπορεί να µου δώσει µια τέτοια τιµητική διάκριση.
Αναρωτιέµαι για έναν χρυσό Ολυµπιονίκη, όπως εσείς, εάν έχουν αξία οποιαδήποτε άλλη διάκριση ή βραβείο κερδίζει µετά το χρυσό µετάλλιο στους Ολυµπιακούς Αγώνες.
Κάθε φορά που επιβραβεύεται ένας αθλητής σηµαίνει πολλά για εκείνον, καθώς όσα βραβεία, µετάλλια και διακρίσεις και να λάβει δεν θα είναι ποτέ αρκετά σε σχέση µε τις ατέλειωτες ώρες προπόνησης, πόνου, στερήσεων και απογοητεύσεων.
Θυµάστε την πρώτη στιγµή, την πρώτη φορά που ονειρευτήκατε να κερδίζετε ένα µετάλλιο στους Ολυµπιακούς Αγώνες;
Ναι, ήταν όταν είδα τον ∆ηµοσθένη Ταµπάκο να κερδίζει και αυτός και άρχισα να ονειρεύοµαι µεγάλες διακρίσεις στην Ενόργανη Γυµναστική .
Ήταν ένας µοναχικός και δύσκολος δρόµος αυτός προς την κορυφή και προς τα χρυσά µετάλλια;
Σαφώς ήταν ένας µοναχικός δρόµος και πάντα είναι µοναχικός, γιατί είναι πολλές οι στιγµές που πρέπει να περάσει ένας αθλητής µε τον εαυτό του διαπραγµατευόµενος το µέγεθος της προσπάθειας και το πόσο πρέπει να υποµείνει τις δυσκολίες ακόµη και τις πιο σκοτεινές στιγµές προκειµένου να βγει στο φως .
Υπήρξαν στιγµές που ήσασταν κοντά στο να τα παρατήσετε;
Υπήρξαν πολλές στιγµές και σε µια από αυτές σταµάτησα κιόλας. Ένιωθα ότι δεν πίστευαν σε µένα. Έκανα για κάποιο διάστηµα τη ζωή µου έξω από το γυµναστήριο, αλλά µέσα µου πίστευα ότι η θέση µου ήταν εκεί µέσα… Και όταν αποφάσισα να γυρίσω, γύρισα αποφασισµένος να πετύχω και να φτάσω στην κορυφή. ∆εν σας κρύβω ότι κάποιοι τότε δεν πίστευαν ότι θα τα καταφέρω. Αυτό εµένα µε πείσµωσε και µου έδωσε έξτρα κίνητρο φυσικά.
Τι σας έδωσε κουράγιο για να συνεχίσετε;
Η δύναµη που έπαιρνα από την οικογένειά µου και τους φίλους µου, το πείσµα µου ότι θα τα καταφέρω και το δεδοµένο ότι δίπλα µου έχω µία οµάδα ανθρώπων που είναι από τους καλύτερους στον κόσµο -ο καθένας στον τοµέα του.
Ποια ήταν αυτή η «φλόγα» που σας έκανε να φτάσετε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου;
Το πείσµα µου ότι θα τα καταφέρω!!! Σίγουρα χρειάζεται το ταλέντο, αλλά κατά τη δική µου άποψη δεν είναι το µοναδικό πράγµα που χρειάζεται. Το πείσµα µου σε συνδυασµό µε την σκληρή δουλειά και φυσικά το ταλέντο µε βοήθησαν να φτάσω εδώ που είµαι τώρα.
Πως είναι να δουλεύει ένας αθλητής τόσα χρόνια για το ένα λεπτό του προγράµµατος που θα πρέπει να κάνει µια συγκεκριµένη µέρα και ώρα;
Επίπονο, µοναχικό και πολύ δύσκολο. Οι θυσίες που πρέπει να κάνει ένας αθλητής για να κάνει πρωταθλητισµό είναι πολλές. Μία από αυτές είναι το να χάνει πολύτιµο χρόνο µε την οικογένειά του και γενικά πολλά πράγµατα από την καθηµερινότητα του. Όλα όµως γυρίζουν γύρω από αυτό το λεπτό που λέτε και εσείς… Η στιγµή όµως που ανεβαίνεις στο βάθρο πιστεύω είναι η ανταµοιβή και η δικαίωση όλων των κόπων, πόνων και στερήσεων που έχεις υποστεί αλλά και η στιγµή που διαγράφεται οποιαδήποτε κακή σκέψη, στιγµή, ή περίοδος που έχεις περάσει για να φτάσεις σε αυτόν τον αγώνα. Είναι η στιγµή σου… Η οποία όµως κρατάει πολύ λίγο… Θα έλεγα κρατάει ένα βράδυ. Από την επόµενη µέρα σκέφτεσαι τα λάθη που πιθανόν έκανες και τον επόµενο αγώνα σου… Γιατί το δύσκολο είναι η διάρκεια και όχι µία επιτυχία.
Ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν έναν αθλητή, µεγάλο αθλητή και θρύλο;
Το ταλέντο σίγουρα χρειάζεται αλλά από µόνο του θεωρώ δεν αρκεί. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται σκληρή δουλειά, αγάπη και πάθος για αυτό που κάνεις. Αυτά είναι το κλειδί. Έχοντας αγάπη και πάθος µπορείς να παραµένεις προσηλωµένος στον στόχο και να δουλεύεις καθηµερινά για να τον πετύχεις. Η συµβουλή µου είναι πως δεν υπάρχει κάτι το ακατόρθωτο τόσο στον αθλητισµό αλλά και γενικότερα στη ζωή. Πιστεύω πάρα πολύ στην δύναµη ψυχής που µπορεί να βγάλει ένας άνθρωπος. Συµβουλεύω κάθε παιδί και κάθε άνθρωπο που έχει κάποιους στόχους, να µην τους παρατάει και να µην το βάζει κάτω µέχρι να τους πετύχει.
Ποιος ή ποιοι αθλητές ήταν τα δικά σας πρότυπα;
Οι κρίκοι µπορώ να πω ότι µε επέλεξαν. Ήταν ένα άθληµα που µου άρεσε και ταίριαζε και στο σώµα µου, αλλά προφανώς ήταν για εµένα ερέθισµα και ο ∆ηµοσθένης Ταµπάκος που τον παρακολουθούσα και ήταν και το είδωλό µου. Φυσικά, παρακολουθούσα και τον Yordan Yovchev, πολύ - Ολυµπιονίκη της Ενόργανης Γυµναστικής και των κρίκων, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν ο ∆. Ταµπάκος.
Τι θα λέγατε ότι σας άφησαν οι δοκιµασίες και οι δυσκολίες που έχετε περάσει;
Με έκαναν πιο δυνατό και µε πείσµωσαν ακόµα περισσότερο. Ίσως αν ήταν όλα ρόδινα να µην είχα φτάσει εδώ που είµαι. Οι δοκιµασίες είναι µέσα στην ζωή και πρέπει να βρίσκουµε τον τρόπο να τις ξεπερνάµε και να µην µας αποπροσανατολίζουν.
Μετά το τελευταίο –το έκτο χρυσό σας µετάλλιο στο Μόναχο – ο τύπος σας χαρακτήρισε «µυθικό». Τι σηµαίνει να µπαίνει η λέξη «µυθικός» µπροστά από το όνοµα σας;
∆εν το αντιλαµβάνοµαι πλήρως καθώς «συµβαίνει τώρα» όλη αυτή η διαδικασία. Όπως έχω πει στο παρελθόν, µόλις τελειώσει ένας αγώνας µηδενίζω το κοντέρ στο µυαλό µου και σκέφτοµαι τον επόµενο στόχο. Σε κάθε περίπτωση όµως µε τιµάει πολύ να συζητιέται αυτή η έκφραση γύρω από το όνοµά µου!
Έχετε παντρευτεί µε την επίσης πρωταθλήτρια Βασιλική Μιλλούση κι έχετε αποκτήσει δύο κορούλες. Φαντάζοµαι ότι είναι περιττό να ρωτήσω εάν αυτά είναι τα πιο πολύτιµα µετάλλια στη ζωή σας.
Εκεί που νόµιζα ότι ως αθλητής έχω ζήσει όλα τα συναισθήµατα στη µεγαλύτερή τους ένταση, στις γεννήσεις των κοριτσιών µου κατάλαβα ότι είναι τα πιο σηµαντικά µετάλλια της ζωής µας και εµένα αλλά και της Βασιλικής φυσικά.
Πόσο σηµαντικό είναι για έναν πρωταθλητή του δικού σας επιπέδου να έχει µια ήρεµη προσωπική ζωή;
Είναι το πιο βασικό θα έλεγα. Είναι πολύ σηµαντικό µια ήρεµη οικογενειακή ζωή και είναι αυτό που βιώνω µε τις τρείς γυναίκες µου. Γεµίζω τις µπαταρίες µου γυρνώντας σπίτι µου και παίζοντας µε τις κόρες µου. Φυσικά και λόγω ότι και η Βασιλική ήταν αλλά και είναι µια τεράστια αθλήτρια, οι συζητήσεις µας όταν βάζουµε τα κορίτσια για ύπνο λειτουργούν θετικά και µε αποφορτίζουν, έτσι ώστε την επόµενη µέρα να ξεκινήσω πάλι την ρουτίνα µου.
Τι σχέδια έχετε κάνει για «τους µετά τους κρίκους» εποχή σας;
Ελπίζω να έχω καταφέρει µέχρι τότε να έχω φτιάξει τη ζωή µου µε τέτοιο τρόπο ώστε να µπορώ να βιοποριστώ και ταυτόχρονα να βρίσκοµαι σε κάποιο πόστο που να µπορώ να προσφέρω στον αθλητισµό γενικότερα και όχι ειδικότερα. Έχω διάφορες ιδέες που θα προσπαθήσω να υλοποιήσω στη δεκαετία που διανύουµε.
Πρόσφατα έφυγε τόσο απρόσµενα από τη ζωή ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Είχατε κάποια σχέση; Πως βιώσατε την απώλεια του;
Τον Αλέξανδρο τον γνώριζα και ως αθλητή και ως άνθρωπο, και είχε τον θαυµασµό και τον σεβασµό µου απ’ όταν ήµουν µικρότερος και τον παρακολουθούσα να µας κάνει υπερήφανους. Έκλαψα αρκετά όταν έφυγε, πρώτα απ’ όλα γιατί το θεώρησα άδικο αλλά και γιατί, έχοντας µικρά παιδιά κι εγώ, δεν µπορώ ούτε να φανταστώ πως θα ένιωθε γνωρίζοντας πως δεν θα τα δει να µεγαλώνουν. Έχει αφήσει τεράστια παρακαταθήκη, όµως, και θα τον θυµόµαστε όλοι για πάντα γιατί µε την απουσία του ο αθλητισµός έγινε πραγµατικά φτωχότερος.
Έχετε σκοπό να ασχοληθείτε µε τα κοινά είτε ως υποψήφιος βουλευτής ή ευρωβουλευτής; Σας έχει γίνει ποτέ πρόταση;
Με ενδιαφέρουν τα κοινά, πρωταρχικός µου σκοπός όµως είναι να βοηθήσω στην επίλυση πολλών προβληµάτων σε µεγάλη µερίδα αθλητών και αυτό είναι που ψάχνω να βρω µε τι τρόπο θα το κάνω.
