Σημειώνει εδώ και χρόνια μια εντυπωσιακή πορεία στο θέατρο και στην τηλεόραση αλλά όταν πρωταγωνιστείς στη σειρά που βλέπει όλη η Κύπρος, όπως και να το κάνουμε, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μια παρουσία που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Το ότι είναι από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς του νησιού ήταν γνωστό, ας πούμε πως το «Κάμπινγκ» μάς έδωσε την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε καλύτερα. Είναι γυναίκα προσγειωμένη, συνειδητοποιημένη, με χιούμορ και με έναν λόγο που σε καθηλώνει. Αυτή είναι η Μαργαρίτα Ζαχαρίου.
Να ξεκινήσουμε από την αρχή, με μια εισαγωγή σε εσάς. Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σας;
Είχα την τύχη, θα έλεγα, να έχω γονείς καλλιτέχνες, οι οποίοι μάς διάβαζαν μυθολογία για να κοιμηθούμε, ακούγαμε μουσική απ’ όλο τον κόσμο να παίζει σχεδόν ασταμάτητα στο σπίτι και βλέπαμε τακτικά θέατρο και σινεμά αγνοώντας εκείνη την εποχή αν τα έργα ήταν κατάλληλα για τις ηλικίες μας ή όχι. Παρακολουθούσα τα πάντα με μεγάλο ενδιαφέρον και χαρά χωρίς να καταλαβαίνω ότι μέσα μου χτιζόταν ένα πάθος ζωής. Στα δεκαέξι μου ο πατέρας μου με ρώτησε αν ήθελα να κάνω μαθήματα υποκριτικής με την Αλεξία Παπαλαζάρου. Από το πρώτο μάθημα κατάλαβα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Ήταν μια στιγμή που με συντροφεύει ακόμα, μια στιγμή αποκάλυψης για τον εαυτό μου.
Εργαζόσασταν για χρόνια στην Ελλάδα πριν έρθετε πίσω στην Κύπρο. Ήταν πάντα στα πλάνα σας να επιστρέψετε;
Έζησα δώδεκα χρόνια συνολικά στην Αθήνα. Ήταν οι καλές εποχές της πόλης, νόμιζα ότι δεν θα ήθελα να επιστρέψω ποτέ. Αλλά κάποια στιγμή, κυριολεκτικά εν μια νυκτί, μου έλειψε ο τόπος μου και πήρα την απόφαση να γυρίσω. Ήταν το 2007, λίγο πριν την κρίση και ένιωθες στον αέρα ότι κάτι αλλάζει, ότι τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Τότε όπου και να ήμουν ένιωθα μισή, άφηνα πίσω μου διαφορετικό κομμάτι του εαυτού μου σε κάθε χώρα. Αλλά πλέον ξέρω ότι πήρα τη σωστή απόφαση τη σωστή στιγμή για μένα.
Πώς αντιλαμβάνεστε όλα όσα ακούστηκαν στην Ελλάδα, όσον αφορά στο Me Too;
Δυστυχώς μάς πήρε καιρό να μιλήσουμε. Ευτυχώς, όμως, μιλήσαμε. Τα θύματα έχουν πλέον φωνή και ελπίζω ότι θα βρουν κάποια ηρεμία και εξιλέωση μέσα από αυτή τη διαδικασία και μέσα από την τιμωρία των θυτών τους. Εξίσου σημαντική νίκη του κινήματος αυτού είναι η οριοθέτηση τού τι επιτρέπεται και τι όχι. Ποια είναι τα όρια που αν ξεπεραστούν θεωρείται παρενόχληση και έχεις δικαίωμα αλλά και υποχρέωση, θα έλεγα, πλέον να τα αναφέρεις και να τα καταγγείλεις. Ένας ακόμη λόγος που πρέπει να καταγγέλλονται αυτές οι συμπεριφορές είναι και για να προστατεύσουμε ανθρώπους που ενδεχομένως να μην έβρισκαν τη δύναμη να το κάνουν αν τους συνέβαινε αλλά και για να μην αφήνουμε περιθώριο να εξελιχτούν οι συμπεριφορές αυτές σε κάτι ακόμα πιο νοσηρό.
Ζούμε, πιστεύετε, σε μια εποχή επανάστασης όπου ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει;
Μακάρι να το πίστευα αυτό και να ήταν αλήθεια, αλλά είναι τουλάχιστον αφελές να λέμε ότι στην εποχή μας ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει. Θα μιλούσαμε για μια κοινωνία δίκαιη που τη χαρακτηρίζει η διαφάνεια και η συνεργασία για το κοινό καλό. Το κίνημα Me too είναι σαφώς ένα πολύ σημαντικό βήμα, αλλά πρέπει να χτίσουμε πάνω σ’ αυτό.
Βιώσατε εσείς τέτοια περιστατικά;
Έχω βιώσει αρκετά περιστατικά ανάρμοστης συμπεριφοράς στην Αθήνα. Ευτυχώς δεν ήταν πολύ σοβαρά και είχα βρει τη δύναμη να τα αντιμετωπίσω επί τόπου.
Αν δεν κάνω λάθος, ήσασταν για χρόνια σε παραγωγές του ΡΙΚ και στο θέατρο, με σπάνιες συμμετοχές στην ιδιωτική τηλεόραση. Τι σας έκανε να πείτε «ναι» στο «Κάμπινγκ»;
Με τον Φώτη Γεωργίδη προσπαθούσαμε πολύ καιρό να βρούμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε ξανά είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση. Οπότε, όταν με πήρε τηλέφωνο μαζί με τον Κλείτο Κλείτου και μου είπαν την ιδέα για το «Κάμπινγκ», το μόνο που με προβλημάτιζε ήταν το αν θα είχα τον χρόνο να το κάνω γιατί συμμετείχα ήδη στα «Καμώματα τζι αρώματα» του ΡΙΚ και λόγω των παιδιών μου προσπαθώ να μην κάνω πολλές δουλειές ταυτόχρονα για πολύ καιρό. Με ενθουσίασε. Όμως. το κόνσεπτ και η σύσταση του υπόλοιπου καστ, οπότε είπα αρκετά εύκολα το «ναι».
Η Σοφία είναι ένας αμφιλεγόμενος χαρακτήρας στη σειρά. Ποια ήταν η πρώτη σας αντίδραση όταν διαβάσατε την περιγραφή του ρόλου;
Το ωραίο της σειράς είναι ότι όλοι οι ρόλοι είναι αμφιλεγόμενοι. Κανείς δεν είναι μόνο ένα πράγμα όπως και στη ζωή. Δεν χωρίζονται οι ρόλοι σε καλούς και κακούς αλλά σε ανθρώπους με πάθη και αδυναμίες, σε ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν ίσως το καλό αλλά δεν το καταφέρνουν πάντα, σε ανθρώπους με καλές προθέσεις και κακές επιλογές ή με κακές προθέσεις και καλές δικαιολογίες.
Κάνατε καθόλου δεύτερες σκέψεις πριν συμφωνήσετε;
Το μόνο ίσως που σκέφτηκα ήταν το ότι έχω ξανακάνει ρόλο πόρνης στην τηλεόραση αλλά ήταν τόσο διαφορετικές οι σειρές μεταξύ τους και οι χαρακτήρες που θεώρησα ότι ήταν κρίμα να μη συμμετέχω στη σειρά γι’ αυτό τον λόγο.
Η Σοφία είναι μια δυναμική γυναίκα που έμαθε να στέκεται στα πόδια της και να προχωρά. Τι κοινά στοιχεία έχετε με τον ρόλο σας;
Αυτό που αναφέρεις σίγουρα είναι ένα κοινό μας στοιχείο. Το άλλο είναι ότι κι εγώ είμαι υπερπροστατευτική με αυτούς που αγαπώ.
Για μένα, το «Κάμπινγκ» είναι μια απόδειξη πως οι άνθρωποι δεν είναι άσπρο και μαύρο και πως συχνά κρίνουμε επιφανειακά. Άλλαξαν καθόλου οι απόψεις σας για κάποια θέματα μετά τη σειρά;
Απόδειξη γι’ αυτό που λες είναι η ίδια η ζωή. Απλώς η σειρά πιστεύω ότι το προβάλλει με έναν έξυπνο τρόπο με τον οποίο ψυχαγωγούμαστε και γελάμε αλλά και προβληματιζόμαστε, κουνάμε με συνενοχή ή αποδοκιμασία το κεφάλι μας. Ανάλογα με το πόση αυτογνωσία έχει ο καθένας ή πόσο προτιμά να βλέπει στους άλλους αλλά όχι στον εαυτό του τη σκοτεινή του πλευρά. Σαφώς δεν μπαίνουμε όλοι στο ίδιο σακί αλλά είναι καλό, όσο κοιτάμε και σχολιάζουμε τα κακά της κοινωνίας που ζούμε, άλλο τόσο βαθιά να κοιτάξουμε και τον εαυτό μας.
Γενικά το «Κάμπινγκ» δεν είναι μια συνηθισμένη κυπριακή σειρά. Υπήρξαν φόβοι όσον αφορά στην υποδοχή της από τον κόσμο;
Φτιάχνοντας τη σειρά υπήρχε τρομερή χαρά και ενθουσιασμός να την παρουσιάσουμε. Ήμασταν περήφανοι για το αποτέλεσμα και θα έλεγα ότι νιώθαμε αρκετή σιγουριά ότι θα βρει το κοινό της. Αυτό φυσικά δεν έγινε αμέσως, ακριβώς επειδή δεν είναι συνηθισμένη κυπριακή σειρά αλλά και επειδή κι εμείς έπρεπε να βρούμε κάποιες ισορροπίες και να βελτιωθούμε για ένα πιο άρτιο αποτέλεσμα. Η σειρά κέρδισε κόσμο που δεν έβλεπε κυπριακή τηλεόραση και αυτό μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση αλλά και ελπίδα ότι μπορούν οι εγχώριες παραγωγές να προσφέρουν ένα θέαμα που να ικανοποιεί τα γούστα των τηλεθεατών που παρακολουθούν κυρίως ξένες σειρές.
Αλήθεια, πώς σχολίασαν οι δικοί σας άνθρωποι τον ρόλο σας στη σειρά;
«Πάλι πόρνη θα κάνεις;» (γέλια)
Κατά πόσο περιμένατε την τόση επιτυχία της σειράς και πού οφείλεται κατά την άποψή σας;
Περιμέναμε ότι θα πάει καλά αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν φανταζόμουν την τόσο μεγάλη απήχηση που έχει και τις διαστάσεις που έχουν πάρει κάποια πράγματα. Είναι σχεδόν αδύνατον να πάμε κάπου και να μην ακούσουμε να μας φωνάζουν με τα ονόματα των ρόλων μας ή να μας λένε ατάκες τις οποίες συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε στη σειρά. Έχει γίνει, ας πούμε, απειλή το να σου πει κάποιος «κορτάρεις με τη βαρκούα». Αυτό το βρίσκω εκπληκτικό. Πιστεύω ότι ο Φώτης έφτιαξε μια σειρά που έχει χιούμορ, σασπένς, έρωτες, αληθινούς χαρακτήρες, δραματικά στοιχεία και κλείσιμο του ματιού στον θεατή για τα όσα συμβαίνουν στην κυπριακή κοινωνία.
Εσείς θα μένατε σε ένα κάμπινγκ όπως αυτό της σειράς;
Το έχω αγαπήσει πολύ το συγκεκριμένο κάμπινγκ. Δεν ξέρω πώς θα ήταν οι συνθήκες για να έμενα μόνιμα σε αυτό αλλά θα ήθελα πολύ να είχα ένα τροχόσπιτο εκεί και να πηγαίνω όποτε θέλω. Είσαι στη φύση, έχει ηρεμία, η θάλασσα στα πόδια σου και τα παιδιά είναι ελεύθερα και ασφαλισμένα να παίξουν, να κάνουν το ποδήλατό τους και να συναναστραφούν άλλα παιδάκια. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
To θέατρο τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;
Το θέατρο παραμένει η μεγάλη μου αγάπη. Δεν συμμετέχω πια συχνά σε παραστάσεις γιατί θέλω να έχω χρόνο με τα παιδιά μου αλλά και επειδή πρέπει να έχω ένα πιο σταθερό εισόδημα. Έτσι επιλέγω τα τελευταία χρόνια να δουλεύω πιο πολύ στην τηλεόραση και να κάνω μια παράσταση τον χρόνο για να ικανοποιώ την ανάγκη μου αυτή. Έτσι κι αλλιώς πια θα προτιμούσα να κάνω μια υποχώρηση σε άλλους τομείς της δουλειάς μου παρά στο θέατρο. Δεν μπορώ να κάνω κάτι που δεν με εκφράζει, που δεν με ικανοποιεί και που δεν νιώθω ότι με αυτή την παράσταση θέλω να επικοινωνήσω με το κοινό που θα έρθει να την παρακολουθήσει.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεστε να υποδυθείτε αλλά δεν έτυχε ακόμα;
Δεν ονειρεύομαι τόσο ρόλους όσο συνεργασίες. Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους από τους οποίους έχω πράγματα να μάθω αλλά θα περάσουμε και καλά. Δημιουργικά δηλαδή αλλά με αγάπη και σεβασμό. Μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι και με νέους ανθρώπους, που φέρνουν καινούργιες ιδέες και τρόπους προσέγγισης ρόλων και κειμένων.
Συμμετέχετε επίσης και στην ταινία «ΙΜΑΝ». Τι μπορείτε να μας πείτε γι’ αυτήν;
Η ταινία «ΙΜΑΝ» είναι σε σενάριο και σκηνοθεσία Κόριννας Αβρααμίδου και Κυριάκου Τοφαρίδη. Είναι τρεις παράλληλες ιστορίες ζευγαριών που καταλαβαίνουμε στο τέλος της ταινίας πώς συνδέονται. Εγώ παίζω την Ειρήνη, μια τραγουδίστρια της όπερας που είναι παντρεμένη με τον Αμπντάλα, τον οποίο ενσαρκώνει ο Ανδρέας Τσέλεπος. Επίσης, την κόρη μου παίζει η ίδια μου η κόρη και αυτό έκανε την εμπειρία μου ακόμα πιο έντονη και προσωπική.
Γίνονται, κατά τη γνώμη σας, βήματα βελτίωσης, είτε μιλάμε για την κυπριακή τηλεόραση είτε για το θέατρο και τον κινηματογράφο;
Πιστεύω πως γίνονται σημαντικά βήματα βελτίωσης. Ο κάθε τομέας βέβαια με τον δικό του ρυθμό, τις δικές του αδυναμίες και τους δικούς του τρόπους που μπορεί να βοηθηθεί για να ανθίσει. Το σίγουρο είναι, όμως, πως ο πολιτισμός έχει ανάγκη την έμπρακτη στήριξη της πολιτείας. Οι επαγγελματίες υπάρχουν, το πάθος και οι ιδέες υπάρχουν, τα χρήματα και η στήριξη λείπει. Πρέπει η πολιτεία να συνειδητοποιήσει τη σημαντικότητα του πολιτισμού και να βοηθήσει τους καλλιτέχνες και επαγγελματίες του κάθε τομέα να δείξουν τις δυνατότητές τους για να προσφέρουν και αυτοί με τη σειρά τους ένα αξιόλογο θέαμα στον κόσμο της Κύπρου αλλά και να ταξιδέψουν με την τέχνη τους σε όλο τον κόσμο.
Σχετικά πρόσφατα σάς είδαμε επίσης και στο «Κάρμα». Είστε γενικά ηθοποιός που αναζητά το «τσαλάκωμα» στους ρόλους που υποδύεται;
Απολαμβάνω και αποζητώ οι ρόλοι μου να είναι διαφορετικοί μεταξύ τους και να «τσαλακώνομαι» αλλά και να με ανακαλύπτω μέσα από αυτούς. Η τηλεοπτική σειρά «Κάρμα» έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς ηθοποιούς να παίξουν ρόλους που δεν είχε τολμήσει κανείς να τους δώσει μέχρι τότε. Τη θεωρώ μια από τις πολύ καλές στιγμές της κυπριακής τηλεόρασης που έδειξαν στο κυπριακό κοινό ότι όλοι οι ηθοποιοί μπορούν να παίξουν τα πάντα, φτάνει να έχουν ένα καλό σενάριο και ένα σκηνοθέτη που ξέρει να σε καθοδηγήσει.
Ως άνθρωπος παίρνετε ρίσκα;
Είμαι άνθρωπος που μπορεί να ρισκάρει αλλά θα έχω σκεφτεί ποιες θα είναι οι πιθανές επιπτώσεις. Αν νιώθω ότι αντέχω τα πιθανά αποτελέσματα, τότε θα ρισκάρω. Αλλά να πάρω απλώς ένα δρόμο κι όπου με βγάλει, όχι. Δεν είμαι τόσο παρορμητική, ειδικά από τότε που έγινα μάνα.
Πόσο εύκολο είναι να ισορροπείτε ανάμεσα στη μητρότητα και σ’ ένα επάγγελμα τόσο απαιτητικό όπως αυτό του ηθοποιού;
Νομίζω πως έχει να κάνει με το πόσο παρών είσαι. Τα παιδιά δέχονται ως φυσιολογική τη δική τους καθημερινότητα και «κανονικότητα». Ξέρουν ότι η μαμά τους έχει εποχές που δουλεύει πολύ και εποχές που είναι πολλές ώρες στο σπίτι. Αυτό με βοηθά κι εμένα να ισορροπώ. Όταν δουλεύω πολύ και μου λείπουν, ξέρω ότι δεν θα είναι για πολύ. Ξέρω επίσης ότι, αν δεν έκανα τη δουλειά που αγαπώ, δεν θα μπορούσα να είμαι ούτε ως μάνα ίσως τόσο παρούσα. Είναι σημαντικό ως άνθρωπος και ως μάνα να νιώθεις πως καλύπτεις και ικανοποιείς όλες τις πλευρές και εκδοχές του εαυτού σου.
Τόσα χρόνια έχετε καταφέρει να κρατήσετε την προσωπική σας ζωή μακριά από τη δημοσιότητα. Είναι αυτό κάτι που θέλατε;
Νομίζω πως πάει κάπως ανάποδα. Στην Κύπρο πρέπει να το θέλεις και ενδεχομένως να το επιδιώκεις να ασχοληθεί κάποιος με την προσωπική σου ζωή. Δεν πληρωνόμαστε εκατομμύρια για κάθε μας δουλειά, δεν ζούμε λαμπερή ζωή και δεν επηρεάζουμε με τη δουλειά μας αμέτρητους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μένω σε ένα απλό δυάρι και αμφιβάλλω αν η ζωή μου έχει μεγάλες διαφορές με τη ζωή του γειτονικού σπιτιού. Οπότε το να ασχοληθεί κάποιος με την προσωπική σου ζωή το θεωρώ σκέτο κουτσομπολιό και το να προβάλεις εσύ την προσωπική σου ζωή σκέτη ματαιοδοξία.
Συνδέεται καθόλου αυτό με το ότι κρατάτε επίσης ένα διακριτικό προφίλ στα social media;
Με τα social media δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα. Τα χρησιμοποιώ κυρίως ως εργαλείο για να προβάλω τη δουλειά μου και ενίοτε μπορεί να γράψω ένα σχόλιο σχετικά με κάτι που με απασχολεί. Ακόμα και για τη δουλειά μου δεν μπορώ να πω ότι το χρησιμοποιώ στο φουλ των δυνατοτήτων του. Ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας ή πιθανόν και γιατί δεν νιώθω ότι ανήκω ακριβώς σε αυτή τη γενιά που έμαθε να υπάρχει και να εκφράζεται μέσα από αυτό. Έκανα τον πρώτο μου λογαριασμό στο Facebook πριν τέσσερα χρόνια περίπου και στο Instagram μόλις φέτος. Οπότε για μένα όλα αυτά είναι καινούργια και κάπως ξένα.
Πώς είναι η συνύπαρξη δύο καλλιτεχνών στο σπίτι;
Υπάρχει μια κατανόηση σε σχέση με τις δύσκολες συνθήκες που έχει η δουλειά μου αλλά και η δουλειά του Στέφανου που είναι μουσικός. Επίσης ως καλλιτέχνες και οι δυο μπορούμε να συζητάμε σε κοινή βάση για τις ανησυχίες μας που αφορούν το επάγγελμα του καθενός. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, είτε όταν θέλει να κάνει μια δουλειά που ενδεχομένως να είναι πιο χρονοβόρα είτε όταν δεν θέλουμε να δουλέψουμε σε κάτι που νιώθουμε ότι δεν θα μας προχωρήσει ή θα μας φθείρει.
Ήταν ο γάμος ένας από τους λόγους που σας έφεραν πίσω στην Κύπρο;
Όχι, καμία σχέση δεν είχε με τον επαναπατρισμό μου. Ξεκινήσαμε να βγαίνουμε τρία χρόνια αφότου είχα επιστρέψει στην Κύπρο.
Είστε παντρεμένη σχεδόν δέκα χρόνια. Αν και κλισέ, υπάρχει μυστικό για έναν επιτυχημένο γάμο;
Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει επιτυχημένος γάμος και αν αυτό είναι το ζητούμενο στο κάτω-κάτω. Σημασία έχει σε κάθε σχέση να υπάρχει ειλικρίνεια, συζήτηση, κατανόηση και κάποιες φορές υποχώρηση. Σημασία έχει να μην είναι ο εγωισμός μας πάνω απ’ όλα, να αφουγκράζεται ο ένας τις ανάγκες του άλλου, να εξημερώνει τους φόβους του και να εξελίσσονται μαζί.
Και μετά απ’ αυτές τις ερωτήσεις θα ρωτήσω αν σας ενοχλεί όταν ασχολούνται με την προσωπική σας ζωή.
Δεν νιώθω πως ασχολήθηκε ποτέ κανείς με την προσωπική μου ζωή εκτός από μια φορά πριν πολλά χρόνια, το οποίο με είχε ενοχλήσει. Το να απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις οικειοθελώς ως μέρος μιας συνέντευξης είναι κατανοητό γιατί είναι αναπόσπαστο κομμάτι τού ποιος είσαι και από τη στιγμή που παρουσιάζεις τον εαυτό σου είναι λογικό να αναφερθείς κάπως και σε αυτό.
Είστε άνθρωπος που κάνει απολογισμό κάθε τόσο;
Ναι, το κάνω συχνά αυτό. Κυρίως όταν βρίσκομαι σε κομβικό σημείο στη ζωή μου ή όταν νιώθω ότι κάτι δεν προχωρά ή όταν μου έχουν πέσει πολλά και χρειάζομαι μια παύση. Κάνω απολογισμό για να δω πώς έφτασα εκεί και πώς θα συνεχίσω. Με βοηθά να καθαρίσω τη σκέψη μου και να πάρω αποφάσεις. Δεν το κάνω ποτέ με μεμψιμοιρία ούτε για να νιώσω ανακούφιση, το χρησιμοποιώ ως εργαλείο για να πάω παρακάτω.
Δεδομένων των όσων συμβαίνουν στον κόσμο, σάς αγχώνει το μέλλον των παιδιών σας;
Ναι, φυσικά με αγχώνει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις, όμως, είναι να τους δώσεις τα απαραίτητα εφόδια για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους στον δύσκολο κόσμο που θα βγουν. Να τους δώσεις την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται για να έχουν φωνή, να τους δώσεις μόρφωση για να προχωρούν και να τονώσεις την ενσυναίσθησή τους για να κατανοούν και να μη μένουν αδιάφοροι απέναντι στην αδικία και τη διάκριση, απέναντι στον πόνο του άλλου. Δεν πρέπει, όμως, να αφήσουμε το βάρος όλου του κόσμου στα παιδιά μας. Δεν πρέπει να εναποθέσουμε όλες μας τις ελπίδες στο ότι η νέα γενιά θα είναι καλύτερη από μας. Οφείλουμε κι εμείς να συνεχίσουμε να παλεύουμε για τις αλλαγές που θέλουμε να δούμε. Έτσι βοηθάμε τα παιδιά μας. Μέσα από την προσπάθεια και το παράδειγμα.
Αλήθεια, τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας;
Να αγαπούν τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους. Να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους. Να ξέρουν ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι. Να καταλάβουν ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας. Να βοηθούν όταν κάποιος τους χρειάζεται. Να παίρνουν τις ευθύνες τους πάνω τους.
Μπορείτε να πείτε πως είστε ευχαριστημένη από τη μέχρι τώρα πορεία σας;
Δεν έχω απωθημένα. Θα μπορούσα σίγουρα να είχα καταφέρει και περισσότερα πράγματα. Αλλά δεν κρίνω τον εαυτό μου και τη ζωή μου βάσει αυτού. Με ενδιαφέρει πιο πολύ να εξελίσσομαι ως άνθρωπος.
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να κάνετε αλλά δεν το έχετε καταφέρει μέχρι τώρα;
Θα ήθελα να επιβληθώ του άγχους που με καταβάλλει κάποιες φορές. Είναι το μεγάλο μου στοίχημα με τον εαυτό μου.
Να κλείσουμε με «Κάμπινγκ»; Στον πρώτο κύκλο έχουμε δει να συμβαίνουν τα πάντα. Τι μπορούμε να περιμένουμε από τον δεύτερο;
Αν νομίζετε ότι είδατε τα πάντα στον πρώτο κύκλο, τότε δεν είστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό που έρχεται.
