Μιχάλης Μιχαηλίδης
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης έχει ανακοινώσει ότι η παγκόσμια πρεμιέρα του 2ου κύκλου του “Maestro” θα γίνει στις 16 Μαΐου, αλλά και πως έχουν ξεκινήσει τα γυρίσματα για το τρίτο μέρος της σειράς. Με αφορμή την ανακοίνωση ανατρέχουμε στη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει τον περασμένο Δεκέμβριο, στη Λευκωσία, με αφορμή τη βράβευσή του ως «Έλληνας της Χρονιάς» στα Man of the Year awards.
Είχαμε συναντηθεί στο Map Hotel, στον 5ο όροφο, με φόντο τα Τείχη, λίγες μόνο ώρες πριν τη βράβευση. Από τη στιγμή που μπήκε στο ξενοδοχείο, με αέρα κινηματογραφικό, αλλά και μια σεμνότητα συνάμα, μάς έλεγε με ενθουσιασμό πόσο έχει αλλάξει η Λευκωσία από τότε που έχει να έρθει και πόσο όμορφη έγινε! Με το που συναντιόμαστε στο lobby μάλιστα, κοιτάζει ξανά και ξανά τα δέντρα κατά μήκος της Στασίνου, τους πανύψηλους φίκους, καθότι όπως λέει τού θυμίζουν το τοπίο στους δρόμους το Λος Άντζελες, όπου έζησε για μερικά χρόνια. Αφού μου περιέγραψε πώς είναι η ζωή μετά που ξεκίνησε η συνεργασία με το Netflix, τι είδους feedback έχει από τους ξένους τηλεθεατές και φυσικά για πότε είναι ορισμένη η πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου, του ζητώ ένα σχόλιο για την επιλογή του να καταπιάνεται με «δύσκολα» κοινωνικά θέματα…
Πάντοτε στις σειρές σου καταπιάνεσαι με διάφορα «δύσκολα» θέματα, όπως η ομοφυλοφιλία, η ενδοοικογενειακή βία, η βία κατά των γυναικών, τα ναρκωτικά κ.λπ.
Θεωρώ ότι κάποιος ο οποίος γράφει… Ωραία, θα το πω αλλιώς. Εγώ που γράφω, ως άνθρωπος δεν μπορώ να γράψω αποσυνδεδεμένος από το τι συμβαίνει γύρω μου. Εμπνέομαι απ’ αυτό που συμβαίνει γύρω μου, εμπνέομαι από μία μουσική, εμπνέομαι απ’ αυτά που λένε οι άνθρωποι, απ’ αυτά που ακούω να λένε. Οπότε, πάντα στις ιστορίες, ενώ το όχημα ήταν μία ερωτική ιστορία, επί της ουσίας όμως η βάση ήτανε κάποια κοινωνικά θέματα. Με διαφορετική οπτική κάθε φορά, αφού αρχικά εγώ είχα διαφορετική ηλικία, ενώ επίσης τότε ήτανε και άλλες οι εποχές. Σήμερα, τα θέματα τα οποία ήθελα να θίξω στο Maestro ως σεναριογράφος και ως δημιουργός -και γι’ αυτό είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος-, τα έθιξα έτσι όπως ακριβώς τα φανταζόμουν την ώρα που τα έγραφα».
Ο δεύτερος κύκλος της ελληνικής σειράς που κάνει θραύση σε χώρες και περιοχές όπως η Ολλανδία, η Λατινική Αμερική (Χιλή, Αργεντινή), η Ιταλία και η Ισπανία, θα είναι, όπως ο ίδιος λέει, το αποτέλεσμα
Στον δεύτερο κύκλο θα δούμε κι άλλα κοινωνικά θέματα;
Ο δεύτερος κύκλος είναι τα αποτελέσματα όλου αυτού του πράγματος που συνέβη στο τελευταίο επεισόδιο και παράλληλα υπάρχει κι ένας καινούργιος ήρωας, ο Κώστας Εμπειρικόπουλος, που είναι αστυνομικός κι αρχίζει έρευνα, οπότε υπάρχει και όλο το κομμάτι για το έγκλημα. Βλέπεις διαφορετικές οπτικές και διαφορετικά πράγματα και βλέπεις κιόλας πώς μπορεί ένα τέτοιο γεγονός (σ.σ. μια δολοφονία) να αλλάξει τους ανθρώπους και πόσο μπορεί να τους κοστίσει.
Τους δικούς σου ρόλους τους δημιουργείς με βάση τις ανάγκες σου τη δεδομένη περίοδος της ζωής σας;
Ναι. Υπάρχει λόγος. Κι ο λόγος είναι γιατί είναι τόσο προσωπικό αυτό που φτιάχνω κάθε φορά, που αν εγώ δεν έχω την ανάγκη να το εκτονώσω στο χαρτί δεν θα κάτσω να γράψω. Είναι προσωπικό, οπότε κι εγώ βρίσκω τη θέση μου μέσα σε αυτό που γράφω. Στο Maestro είναι μικρότερη η θέση μου, ο ρόλος μου. Βλέπεις ότι είχα πιο πολλή ανάγκη να γράψω για πιο γενικό κομμάτι, όχι μόνο για έναν ήρωα.
Δείχνεις να αγαπάς πολύ τη δουλειά σου και να το απολαμβάνεις που αποτελεί κομμάτι της ζωής σου…
Δεν είναι ακριβώς δουλειά, είναι μία προσωπική ανάγκη πιο πολύ. Κάποιοι άλλοι το λένε καριέρα. Είναι, αλλά για μένα είναι μία προσωπική δική μου ανάγκη. Το γράψιμο δηλαδή το βράδυ, είτε θα ήταν το Maestro είτε όχι, εγώ θα καθόμουν το βράδυ και θα έγραφα. Οπότε με κάνει ευτυχισμένο αυτή η δουλειά.
Πώς είναι η ζωή με το Netflix;
Δεν έχει αλλάξει πολύ η ζωή, συγκεκριμένα δεν έχει αλλάξει καθόλου, δεδομένου ότι έχουμε πάρα πολλή δουλειά, αλλά την ίδια δουλειά που θα είχα σε όλες τις περιπτώσεις. Δεν έχει αλλάξει κάτι δηλαδή στην καθημερινότητα. Γράφω, γυρίζω, είμαι στο μοντάζ, είμαι στις μουσικές, στην επεξεργασία… Οπότε, απ’ την ώρα που ξεκίνησε το Maestro μέχρι τώρα, η ζωή μου είναι ίδια. Περιστρέφεται γύρω απ’ το Maestro.
Να περιμένουμε να δούμε πιο θεαματικές εικόνες επί οθόνης;
Πόσο πιο θεαματικές εικόνες, τι να κάνουμε στους Παξούς (γέλια). Όχι, η ιστορία είναι η ιστορία.
Εκτός από Παξούς, Κέρκυρα και Αθήνα, θα δούμε κι άλλα ελληνικά τοπία;
Όχι, δεν έχουμε προλάβει να κινηθούμε και αλλού. Ήταν η ιστορία έτσι… Όταν τελείωσα το τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου, η ιστορία φτιάχτηκε έχοντας στο μυαλό μου ότι πάω και σε δεύτερο κύκλο. Ανεξάρτητα με το Netflix. Όταν γράφω μια ιστορία, δεν έχει να κάνει με το πού προβάλλεται. Εγώ φτιάχνω την ιστορία.
Τελειώνουμε στον δεύτερο κύκλο;
Ο δεύτερος κύκλος έχει δύο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι τα πρώτα έξι επεισόδια και μετά είναι λογικά τέσσερα επεισόδια ακόμα που χρωστάω και το συζητάμε αν θα είναι παραπάνω τα επεισόδια. Είναι καθαρά θέμα πρακτικό. Επειδή είμαι ένας άνθρωπος που και γράφει και σκηνοθετεί και παίζει και παράλληλα είναι στην παραγωγή, σε όλα τα τμήματα… Το 24ωρο δεν φτάνει.
Το Maestro έχει κάτι που δεν είχαν όλες οι προηγούμενες σειρές σας;
Καταρχάς εγώ είμαι διαφορετικός σε πολλά κομμάτια, σε σχέση με τις προηγούμενες σειρές. Η τελευταία σειρά που είχα κάνει τηλεοπτικό σενάριο ήτανε το 2010. Άρα είναι πάρα πολλά χρόνια. Μετά έκανα τις ταινίες. Το Maestro, παρόλο που αγαπάω όλες μου τις δουλειές το ίδιο, νομίζω ότι αυτή είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά σε πολλά κομμάτια. Πέρα από το σενάριο, στο κομμάτι του κάστινγκ, στο κομμάτι της φωτογραφίας, στο κομμάτι της παραγωγής, δηλαδή σε όλα τα δημιουργικά τμήματα, νομίζω ότι έχουνε δώσει όλοι τον καλύτερό τους εαυτό. Και αυτός ήτανε κι ο στόχος μου.
Ποια είναι τα πιο δυνατά χαρτιά της σειράς αυτής;
Νομίζω το κάστινγκ είναι ένα πάρα πολύ δυνατό χαρτί, οι ηθοποιοί, όλοι οι ηθοποιοί. Ήμουνα πάρα πολύ τυχερός γιατί είναι όλοι τους εξαιρετικοί, όλοι ένας κι ένας, το οποίο αυτό είναι σημαντικό για μένα που γράφω τις ιστορίες. Εμπνέομαι απ’ τους ίδιους τους ηθοποιούς πάρα πολλές στιγμές δηλαδή. Επίσης, η φωτογραφία και οι Παξοί που είναι σαν ένας άλλος ήρωας. Και μετά η μουσική, το μοντάζ, η παραγωγή. Όχι μόνο τώρα, αλλά σε όλες μου τις δουλειές θέλω το ένα να συμπληρώνει το άλλο.
Πώς επιλέγεις τους ηθοποιούς κάθε φορά; Είναι όλοι ένας κι ένας…
Οι νέοι ηθοποιοί, κάνουν όλοι κάστινγκ. Βάσει ταλέντου είναι ο βασικός άξονας, και χημείας. Και χαρακτήρα πολλές φορές. Αλλά κυρίως λόγω ταλέντου και χημείας;
Χημείας μεταξύ τους ή μεταξύ αυτών και εσένα;
Κυρίως μεταξύ των ηρώων που έχω γράψει. Δηλαδή η Κλέλια και ο Ορέστης μόλις διαβάσανε, κάνοντας την Κλέλια και τον Αντώνη τ’ αδέρφια, αμέσως έλεγες ότι αυτοί είναι αδέρφια. Μόλις έβαλες την οικογένεια, τη Χάρις μαζί με τα εγγόνια της, αμέσως είχαν χημεία. Η τηλεόραση έχει να κάνει πάρα πολύ με τη χημεία. Και ο κινηματογράφος, αλλά η τηλεόραση ακόμα περισσότερο. Γιατί; Γιατί η τηλεόραση έχει πολύ περισσότερη διάρκεια να πεις μια ιστορία. Ενώ στον κινηματογράφο έχεις δύο ώρες. Στην τηλεόραση μπορεί να έχεις 8-10 ώρες. Ένα σενάριο πρέπει να το αφηγηθείς πολύ χρόνο στην οθόνη. Οπότε παίζει ρόλο η χημεία των ηθοποιών.
Στη διαδικασία του γραψίματος φαντάζεσαι από την αρχή και τις εικόνες και τη μουσική;
Ναι, πάντα. Όταν γράφω έχω στο μυαλό μου πολύ συγκεκριμένα πράγματα και πάνω σ’ αυτά γράφω. Φυσικά, πάντα προκύπτουν και πάρα πολλά πράγματα, ειδικά τώρα που τους ήρωες αυτούς τους λατρεύω, τους αγαπάω πάρα πολύ. Επειδή ζω μαζί τους, στο χαρτί κάθε βράδυ, πολλές φορές οι ήρωες παίρνουν σάρκα και οστά από μόνοι τους και… αλλού θες εσύ να το πας και αλλού σε πάνε αυτοί.
*Μέρος της συνέντευξης του Χριστόφορου Παπακαλιάτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Man που είχε κυκλοφορήσεις με την εφημερίδα «Η Καθημερινή» την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2023.
Φωτογραφίες: Νέαρχος Παναγιώτου
Ευχαριστίες στο MAP Hotel για τη φιλοξενία για τις ανάγκες της φωτογράφισης
