Μαρία Καραμάνου
Η δήλωση του συντρόφου της Ιταλίδας πρωθυπουργού, Τζόρτζια Μελόνι, προκάλεσε έντονη αντίδραση και σύγκρουση απόψεων. Σε αυτήν, διατυπώθηκε ότι οι νεαρές γυναίκες θα έπρεπε να αποφεύγουν τη μέθη ως μέτρο προφύλαξης από τον βιασμό. Μάλιστα ο σύντροφος της δήλωσε πως, «Οταν πας για χορό έχεις κάθε δικαίωμα να μεθύσεις αλλά αν αποφύγεις να μεθύσεις και να χάσεις τις αισθήσεις του μπορείς ταυτόχρονα να μην μπλέξεις και να μην πέσεις πάνω στον “λύκο”» ο οποίος εργάζεται στο δεξιό μπερλουσκονικό τηλεοπτικό κανάλι Rete 4. Η δήλωση αυτή ακολούθησε την αναφορά σε μια σειρά από περιπτώσεις ομαδικών βιασμών κοντά στη Νάπολη και το Παλέρμο.
Η Σεσίλια ντ Ελια, γερουσιαστής του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος και αντιπρόεδρος της επιτροπής που ερευνά τις γυναικοκτονίες έσπευσε να απαντήσει και δήλωσε, «Δεν μπορούν να μην κατηγορήσουν τις γυναίκες, μην βγαίνεις έξω, μην πηγαίνεις εκεί που είναι σκοτεινά, μην ντύνεσαι προκλητικά. Αυτά πλέον είναι απαράδεκτα».
Στη συνέχεια δήλωσε, «Αν μια γυναίκα πιει πολύ, θα έπρεπε να φοβάται τον πονοκέφαλο, όχι τον βιασμό», καλώντας ανοιχτά τη Τζόρτζια Μελόνι να πάρει αποστάσεις από τις δηλώσεις του συντρόφου της και να πει τη δική της άποψη πάνω στο θέμα.
Το γεγονός ότι τέτοιου είδους απόψεις είναι διαδεδομένες σε μια μεσογειακή χώρα όπως η Ιταλία, η οποία έχει έντονη πατριαρχική παράδοση και αντιμετωπίζει προβλήματα με τη σεξουαλική βία, μπορεί να μην εκπλήσσει τόσο. Ωστόσο, αιφνιδιαστικό είναι το γεγονός ότι τέτοιες απόψεις διατηρούνται και σε αγγλοσαξονικές χώρες, και ακόμα πιο σημαντικά, σε θεσμικό επίπεδο.
Πρόσφατα, μια έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση αποκάλυψε ότι η κατηγορητική στάση προς τα θύματα αποτελεί μια διαδεδομένη προκατάληψη, η οποία επικρατεί ανεξάρτητα από την χώρα. Αυτό συμβαίνει επίσης στους αστυνομικούς που ασχολούνται με υποθέσεις σεξουαλικής βίας. Στην Αγγλία και την Ουαλία, μόνο το 1,6% των περιπτώσεων σεξουαλικής βίας οδηγούν σε διώξεις εναντίον των δραστών, κάτι που αναδεικνύει το πρόβλημα αυτό σε αυτές τις περιοχές.
Αξίζει να σημειωθεί πως ανώτατο στέλεχος των δυνάμεων ασφαλείας της χώρας αποκάλυψε και παραδέχθηκε άμεσα ότι, «Προδικάζουμε μαζικά την αξιοπιστία του θύματος και εξετάζουμε το θύμα περισσότερο από ό,τι το έγκλημα καθεαυτό».
Ένας από τους πιο κοινούς λανθασμένους ισχυρισμούς που ακούγονται από όσους αποδίδουν ευθύνη στα θύματα των βιασμών είναι ότι δεν αντιδρούσαν αντίστοιχα ή δεν προσπαθούσαν να δραπετεύσουν είτε βέβαια είχαν πιει αλκοόλ και ήταν υπό την επήρεια μέθης. Αυτό το επιχείρημα συχνά χρησιμοποιείται από δικηγόρους κατηγορουμένων για βιασμό κατά τη διάρκεια δίκης. Ωστόσο, οι επιστημονικές έρευνες που πραγματοποίησαν νευροχειρουργοί έχουν αποδείξει ότι σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα βιασμού "παγώνουν" από τον φόβο και την απειλή προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.
Η πρόσφατη έρευνα του UCL μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο νομικό πλαίσιο των υποθέσεων βιασμού. Μπορεί να επιταχύνει τη δικαστική διαδικασία και να αλλάξει την επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν ορισμένοι δικηγόροι, οι οποίοι προσπαθούν να ισοπεδώσουν την έλλειψη αντίδρασης με συναίνεση.
