Ζωή Τουτουντζίδου
Με τους ρυθμούς της καθημερινότητας όλο και να αυξάνονται, ερχόμενοι καθημερινά με χιλιάδες προβλήματα, απομακρυνόμαστε όλο και πιο πολύ από την οικογένεια. Είτε είναι οι γονείς μας, είτε οι παππούδες μας, άνθρωποι που κάποτε ήταν όλος μας ο κόσμος, προστάτες μιας τρυφερής ηλικίας και δότες ανιδιοτελής αγάπης. Πόσο όμως η συμπεριφορές μας αγγίζουν τα όρια της ανεξαρτησίας και πόσο της απόρριψης; Υπάρχουν ορισμένες συμπεριφορές μας που μπορούν να πληγώσουν τα άλλοτε «μοναδικά» μας άτομα.
1. Δεν είμαστε δίπλα τους όταν μας χρειάζονται
Οι γονείς μας ήταν πάντα δίπλα μας, φρόντισαν να μη μας λείψει τίποτα και να νιώθουμε πάντα ασφαλείς, όχι μόνο ως παιδιά, αλλά ακόμη και ως ενήλικες. Πολλές φορές παρασυρόμενοι από την καθημερινότητα ξεχνάμε να είμαστε δίπλα τους, ακόμα και όταν μας έχουν πραγματικά ανάγκη.
2. Τους μιλάμε με λόγια σκληρά
Μπορεί πλέον να μεγαλώσαμε και μπορούμε να εκφέρουμε διαφορετική άποψη ή να συγκρουστούμε μαζί τους, ωστόσο πολλές φορές παρασυρόμαστε λέγοντας οδυνηρά πράγματα ή και παράπονα που πληγώνουν.
3. Δεν ρωτάμε πώς είναι στην υγεία τους
Οι γονείς μας, όσο κι αν μεγαλώσουν, προσπαθούν να μας προστατέψουν από δυσάρεστα πράγματα, όπως είναι π.χ. ένα πρόβλημα υγείας τους. Θεωρούμε ότι πάντα είναι καλά, αμελώντας να ρωτήσουμε έστω και από ενδιαφέρον πως νιώθουν σήμερα με την υγεία τους.
4. Δεν τους βοηθάμε οικονομικά
Μπορεί οι γονείς μας να δούλεψαν σκληρά σε όλη τους τη ζωή, αλλά κάποιες φορές δεν έρχονται όλα όπως τα υπολογίζεις. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι αυτοί θυσίασαν τόσα για να μας δώσουν τα εφόδια ώστε να ζήσουμε μια καλή ζωή, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για εκείνους είναι να τους στηρίξουμε οικονομικά, ακόμη κι αν είναι πολύ περήφανοι για να μας το ζητήσουν οι ίδιοι.
5. Τους κλείνουμε έξω απ’ τη ζωή μας
Τα καθημερινά προβλήματα πολλές φορές μας κάνουν να χάνουμε την διάθεση επικοινωνίας ειδικά αν πρόκειται να ακούσουμε και τις ανησυχίες των γονιών μας κάθε λίγο και λιγάκι. Αυτή ωστόσο η πράξη μας τους οδηγείς στο να μην έχουν πραγματική εικόνα του τι περνάμε και κατά πόσο χρειαζόμαστε ή όχι τη στήριξη και τη βοήθειά τους.
