Ζωή Τουτουντζίδου
Ψυχική ανεκτικότητα είναι η ικανότητα κάποιου να προσαρμόζεται σε δυσκολίες επιφέροντας του μάλιστα μια ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή. Ο Αμερικάνικος Σύλλογος Ψυχολόγων το ερμηνεύει ως «τη διαδικασία του να προσαρμόζεται κάποιος καλά όταν αντιμετωπίζει αντιξοότητες, τραύμα, τραγωδία, απειλές, ή σημαντικές απειλές άγχους – όπως προβλήματα που προκύπτουν από την οικογένεια ή τις σχέσεις, σοβαρά προβλήματα υγείας, εργασιακούς ή οικονομικούς στρεσογόνους παράγοντες».
Η εφαρμογή της όσο εύκολη και να φαντάζει, απαιτεί 4 σημαντικά βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε.
1. Η αποδοχή των συναισθημάτων μας
Όλα τα συναισθήματα είναι πολύτιμα και σημαντικά. Από το συναίσθημα της χαρά μέχρι της λύπης ακόμα και του μίσους. Το πρώτο βήμα λοιπόν στην κατάκτηση της ψυχικής ανεκτικότητας είναι η κατανόηση και αποδοχή των συναισθημάτων μας και όχι η αποφυγή τους. Ο φόβος του αύριο ή ακόμα και του θανάτου δεν πρέπει να μας επηρεάζει αλλά να τον δεχόμαστε ως μια φυσιολογική εξέλιξη ή και αντίδραση μας στην ζωή.
2. Η απόκτηση ενός τέλους ή σκοπού
Η ψυχική ανθεκτικότητα χτίζεται μέσα από την ύπαρξη ενός σκοπού ζωής. Χρειαζόμαστε έναν στόχο για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε τις δυσκολίες. Η ανακάλυψη του στόχου δεν είναι εύκολη ούτε αυτονόητη και χρειάζεται διαρκή επεξεργασία.
3. Η προσφορά χωρίς ιδιοτέλεια
Σημαντικό βήμα για την πραγμάτωση της ψυχικής ανεκτικότητας είναι η προσφορά. Η ανιδιοτελής προσφορά που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα , χωρίς όμως να περιμένουμε ανταλλάγματα γιατί αυτό οδηγεί σε απογοητεύσεις. Δίνουμε για την προσφορά, όχι για την παραλαβή.
4. Η συγχώρεση και η ευγνωμοσύνη
Η γνήσια συγχώρεση όσων μας έχουν προκαλέσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πόνο είναι ανακουφιστική και πολύτιμη για την εξέλιξή μας. Ας αναλογιστούμε, πέρα από τις αδικίες και τις δυσκολίες που έχουμε βιώσει, για πόσα πράγματα είμαστε ευγνώμονες κάθε μέρα και αμέσως θα νιώσουμε το αίσθημα πληρότητας και λόγου ύπαρξης
