Ριάνα Στυλιανού
Είμαστε πάντα τόσο απασχολημένοι, πάντα τόσο χαμένοι σε ταραχώδη χρονοδιαγράμματα, βιαστικά προγράματα, και άγχος που κάποιες στιγμές φαίνεται να τεντώνει και να καλύπτει ολόκληρη την ημέρα μας. Ίσως, τώρα που βρισκόμαστε εδώ και τρεις εβδομάδες στην απομόνωση και αναγκαστήκαμε να συμπυκνώσουμε όλη μας την καθημερινότητα εντός των τεσσάρων τοίχων...μπορέσουμε επίσης να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να κάνουμε ένα step back για να αναθεωρήσουμε τα πράγματα.
Δεν είναι όλα black and white σε αυτή την ζωή. Υπάρχει πάντα μια καλή πλευρά σε ότι κακό μπορεί να προκύψει. Τώρα μπορούμε άνετα να διαβάσουμε αυτό το βιβλίο που καθόταν μήνες ολόκληρους στο κομοδίνο μας, μπορούμε άνετα να αναδιοργανώσουμε την γκαρνταρόμπα μας και επίσης να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας που πριν δεν είχαμε αρκετό χρόνο για να υλοποιήσουμε. Ζώντας λοιπόν πρωτόγνωρες στιγμές είναι φυσιολογικό να νιώθεις άγχος και αγωνία. Η αβεβαιότητα του αύριο και το ότι δεν έχεις τον έλεγχο για τα σύντομα μελλοντικά σου πλάνα, όπως παραδείγματος χάρη τις καλοκαιρινές σου διακοπές κτλ, δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Αλλά το να νιώθεις έτσι κάθε μέρα που περνά δεν θα ωφελήσει κανένα, ειδικότερα την ψυχολογία σου. Βρες τρόπους να ξεχαστείς για λίγο, να αφεθείς και να δημιουργήσεις! Κάνε κάτι που να χαροποιά ολόκληρο το ‘Eίναι’ σου.
Στην δική μου περίπτωση, αυτό το κατόρθωσα με την ζωγραφική. Μια δραστηριότητα που με συνόδευε πάντα από μικρή ηλικία. Η ζωγραφική με βοηθούσε πάντα να ξεφεύγω από τον πραγματικό κόσμο, έφτιαχνα έναν δικό μου, φανταστικό γεμάτο χαρές και πολύ πολύ χρώμα.
Στην καθημερινότητα μου, πριν γίνουν όλα αυτά, είχα και εγώ μια ρουτίνα, υποχρεώσεις και μια αβάσταχτη επιθυμία για ξεκούραση μετά από μια βαρυφορτωμένη μέρα. Το να είμαι δημιουργική δεν ήταν καθόλου στα πλάνα μου. Όμως με την καραντίνα, ξαναβρήκα τον εαυτό μου. Έγινα αυτή που ήμουν πάντα επειδή πολύ απλά αφέθηκα... στην μαγεία της ζωγραφικής! Το να βλέπω ειδήσεις δεν είναι πλέον η προτεραιότητά μου, αλλά να τελειώσω το ‘εργο’ μου είναι. Το να περνάω ατελείωτες ώρες μπροστά από τον καμβά μου, αναμιγνύοντας χρώματα και ακούγοντας την αγαπημένη μου μουσική είναι αναμφίβολα, ώρες ιερές. Επιπρόσθετα, η αποχή από τα social media είναι τόσο αναζωογονητική! Έτσι λοιπόν βρήκα τρόπο να επιβιώσω όλη αυτή την κατάσταση και να δώσω λόγο στον εαυτό μου να μείνει σπίτι.
Κάνοντας click σε αυτό το άρθρο, είμαι σχεδόν σίγουρη πως τρέφεις και εσύ κάποιου είδους αγάπη για την τέχνη, αλλιώς δεν θα έμπαινες καν στον κόπο να το διαβάσεις. Η συμβουλή μου προς εσένα λοιπόν είναι να καταπιασθείς από αυτό σου το χόμπι και να του δώσεις όλη την αγάπη που χρειάζεται, για να μπορέσει και αυτό με τη σειρά του να σου ανταποδώσει το συναίσθημα της δημιουργικότητας. Κατ’ εμένα, το συναίσθημα αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο στον κόσμο.
Αφέσου λοιπόν και δες τον κόσμο με τα δικά σου μάτια.. έστω και για λίγο.
