Μαρία Σάββα
Σύμφωνα με την έρευνα, η θεωρία πίσω από την άσκηση ως κατασταλτικό ή διεγερτικό της όρεξης βασίζεται στις δραστηριότητες δύο κύριων ορμονών, της γκρελίνης και του πεπτιδίου YY. Αυτές οι ορμόνες, με αντίθετες δράσεις, απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια της άσκησης. Η γκρελίνη διεγείρει την όρεξη, ενώ το πεπτίδιο YY μειώνει την όρεξη, και η πρώτη χαρακτηρίζεται ως η "ορμόνη της πείνας".
Η καταστολή της όρεξης εξαρτάται τόσο από το είδος της άσκησης όσο και από το χρονικό διάστημα που εκτελείται. Η υψηλή ένταση άσκησης, όπως το τρέξιμο ή η ποδηλασία, μειώνει τη γκρελίνη και αυξάνει το πεπτίδιο YY, καταστέλλοντας έτσι την όρεξη. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα αυτής της μείωσης είναι περαστική, ενώ η διάρκεια του οφέλους αυξάνεται με την ένταση της άσκησης.
Η σύγκριση μεταξύ αερόβιων και αναερόβιων δραστηριοτήτων αναδεικνύει ότι η πρώτη έχει επίδραση στη μείωση των επιπέδων γκρελίνης, αλλά ελάχιστη επίδραση στο πεπτίδιο YY. Η αναερόβια άσκηση παρέχει μεγαλύτερο όφελος στη μείωση της όρεξης, λόγω της μείωσης της ροής του αίματος στο πεπτικό σύστημα και της αύξησης της ροής του αίματος στους ασκούμενους μύες. Παρόλα αυτά, ο μεταβολικός ρυθμός και η όρεξη επιστρέφουν στα προηγούμενα επίπεδα μετά την άσκηση.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η άσκηση προσφέρει πολλά οφέλη εκτός από την απλή καταστολή της όρεξης. Προσθέτει θετικά στη ζωή του ατόμου σε πολλούς τομείς, ανεξαρτήτως της έντασης που εκτελείται.
