Πόσο εύκολη είναι η επιστροφή στην ομαλότητα της ζωής μας; Είναι εφικτό να νιώσουμε όπως νιώθαμε στην προ κορωνοϊού εποχή;
Σίγουρα δεν πρόκειται να είναι ένα απλό switch off, χρειάζεται διαχείριση, υπογραμμίζουν οι ειδικοί. Όλοι μας μπήκαμε σε μια κατάσταση, αναγκαία μεν, ανορθόδοξη δε, αφού «παγώσαμε» τη ζωή μας σε 4 τοίχους και περιορίσαμε τις κινήσεις μας στις απαραιτήτως αναγκαίες. Γεγονός που προκάλεσε ένα σοκ στον ψυχισμό μας.
Οι ειδικοί λένε πως όσο δύσκολη ήταν η κατάσταση να «χωνέψουμε» αυτή τη νέα πραγματικότητα που μας επιβλήθηκε, άλλο τόσο δύσκολη είναι και η «έξοδός» μας από την καραντίνα. Η επιστροφή στα παλιά δεν είναι τόσο εύκολη.
Η καραντίνα ανέτρεψε την καθημερινότητά μας δημιουργώντας συναισθήματα περιορισμού και απομόνωσης. Επομένως, όπως μας υπογραμμίζει ο δρ Μάριος Κωνσταντίνου, καθηγητής ψυχολογίας και εγγεγραμμένος κλινικός ψυχολόγος, «όλοι λίγο-πολύ επηρεαστήκαμε από τη νέα τάξη πραγμάτων, ανάλογα με την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και τις αντοχές μας. Ο κάθε άνθρωπος βίωσε την κατάσταση στη δική του «πραγματικότητα», αφού έχει διαφορετική ανθεκτικότητα. Κατάλοιπα στην ψυχολογία μας, η καραντίνα και συνεπώς η πανδημία, θα αφήσει έντονα, αν ζήσαμε την αρρώστια εμείς ή κάποιος δικός μας ή είχαμε απώλεια. Για όλους τους άλλους, απλώς κάποια φοβία στην αρχή που θα μειώνεται όσο πάει καλά η επιδημιολογική εικόνα της χώρας. Ένα μικρό μετατραυματικό στρες (όχι διαγνωστική διαταραχή) ίσως υπάρξει για λίγο σε κάποιους. Η επιστροφή στην κανονικότητα, όσο υπάρχει έστω και λίγος κίνδυνος, θα είναι δύσκολη για πολλούς, ειδικά για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού» συμπληρώνει.
Ο δρ Κωνσταντίνου υπογραμμίζει ότι πολλοί είναι αυτοί που έχουν ήδη συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα που μέχρι πρότινος γνωρίζαμε και θα χρειαστεί να διαχειριστούμε και να προσαρμοστούμε ξανά. Η αίσθηση της ασφάλειας τόσο για τον καθένα μας ξεχωριστά όσο και συνολικά έχει υποστεί πλήγμα και βιώνουμε αβεβαιότητα για το τι επιφυλάσσει το μέλλον και στη δημόσια υγεία αλλά και λόγω οικονομικής κρίσης. Πολλοί είναι αυτοί που δεν μπορούν να προβλέψουν τι θα τους φέρει η επόμενη ημέρα και η ανασφάλεια που νιώθουν είναι το κυρίαρχο γι’ αυτούς συναίσθημα.
Πώς μπορεί κάποιος να επιστρέψει στην κανονικότητά του, όταν έχει χάσει τη δουλειά του ή μέρος του εισοδήματός του; Θα πρέπει να αντεπεξέλθει στις νέες πραγματικότητες, μας αναφέρει ο καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου υπογραμμίζοντας πως είναι σημαντικό να υπάρχει κρατική βοήθεια αλλά και κατανόηση από τους εργοδότες, οι οποίοι πρέπει να αποφύγουν φαινόμενα εκμετάλλευσης (όπως το 2013) που απλώς με την παραμικρή και ασήμαντη, για την επιβίωση των εταιρειών τους, μείωση των κερδών τους εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη για επιβίωση των εργαζομένων τους.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε αυτό το διάστημα, με την άρση των περιοριστικών μέτρων, είναι η κοινωνική απόσταση, δεδομένου ότι οι άνθρωποι όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο ενστικτωδώς αποζητούμε συντροφιά και επαφή. Είμαστε όντα που προσαρμοζόμαστε εύκολα και αυτό πιστεύω ότι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση, υπογραμμίζει με αισιοδοξία ο δρ Κωνσταντίνου, ειδικά, όπως αναφέρει, αν νιώθουμε ότι μπορούμε να έχουμε το κοντρόλ οι ίδιοι για την υγεία μας. Πρέπει φυσικά, να μην ξεχάσουμε, συμπληρώνει, ότι αν εγώ προστατευτώ και οι άλλοι όχι, τότε είμαστε όλοι σε κίνδυνο. Η συμπεριφορά του στυλ εγώ δεν έχω να φοβηθώ τίποτα, αναφέρει στην «Κ», είναι πραγματικά χειρότερη τώρα που έχει λήξει η καραντίνα. Μόνο συλλογικά θα νικήσουμε. Μια ενδεχόμενη άρνηση του προβλήματος από κάποιον με συνέπεια να μην τηρεί τα μέτρα προστασίας, υπογραμμίζει, θα έχει ολέθριες συνέπειες για όλους.
Παρατηρώντας τους σπουδαστές του αλλά και συμπεριφορά ανθρώπων όλο αυτό το διάστημα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τις συμπεριφορές των πολιτών με την άρση των περιορισμών, ο δρ Μάριος Κωνσταντίνου μάς ανέφερε πως η καραντίνα σε κάποιους λειτούργησε θετικά και σε κάποιους αρνητικά. Για κάποιους ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία που μας επέτρεψε να κοιτάξουμε μέσα μας, να βάλουμε τη ζωή και τη σκέψη μας σε τάξη, να κάνουμε πράγματα που αδυνατούσαμε να κάνουμε προηγουμένως λόγω της πίεσης του χρόνου και της ρουτίνας. Και αυτό, όπως μας προανέφερε, έχει να κάνει με τις συνθήκες και τα γεγονότα που έχουν διαμορφώσει τη ζωή αλλά και την προσαρμοστικότητα του καθενός.
Κάποιοι ίσως γίναμε καλύτεροι, κάποιοι ίσως μείναμε το ίδιο, μας αναφέρει. Κάποιες σχέσεις χάλασαν, κάποιες άλλες έγιναν καλύτερες. Αυτό που προέχει, μας τόνισε ο δρ Μάριος Κωνσταντίνου, είναι η ενσυναίσθηση. Δηλαδή, προστατεύομαι για να νιώθω καλά όχι μόνο εγώ αλλά και για να δώσω την αίσθηση αλλά και την εφαρμογή της ασφάλειας και σε άλλους.
