Ανδρονίκη Λασηθιωτάκη
«Κληροδοτήματα»
Πέντε γονείς εξομολούγουνται στα παιδιά τους.
Γιούλη Μπουζουμπάρδη
Εκδόσεις Πηγή
Οι μέρες που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Κληροδοτήματα» της Μπουζουμπάρδη ήταν ίσως οι καταλληλότερες για να διαβαστεί αυτό το βιβλίο. Είναι οι τελευταίες μέρες του χρόνου που διανύουμε και πάντοτε αυτές τις μέρες, λίγο ή πολύ όλοι, μετράμε, αξιολογούμε ή ανασκοπούμε, αν θέλετε, την χρονιά που πέρασε αλλά κι όλες τις προηγούμενες φθάνοντας μέχρι πίσω στα παιδικά μας χρόνια. Αναπολούμε με συγκίνηση τις εποχές των παιδικών μας χρόνων, τότε που ήμασταν κάτω από την θαλπωρή των γονιών ή και της γιαγιάς και του παππού, άσχετα αν αυτά τα χρόνια δεν ήταν πάντα ρόδινα, άσχετα αν οι γονείς στην προσπάθειά τους να κάνουν το καλύτερο ή το σωστότερο για τα παιδιά τους με όσα μέσα διέθεταν, υλικά και πνευματικά, συχνά έπεφταν σε λάθη που πλήγωναν και σημάδευαν τις παιδικές ψυχές με εμφανή τα σημάδια αυτά και στην ενήλικη ζωή τους. «Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία» κατά τον Ρόλαν Μπάρτ. Αυτό που μας ορίζει στη ζωή είναι η σχέση με τους γονείς μας και πως αναπτυσσόμαστε μέσα στην οικογένεια και κατ’ επέκταση μέσα στην κοινωνία.
Η συγγραφέας κάτω από το σκεπτικό της αποδοχής και κατανόησης των όσων ο καθένας βιώσε σαν παιδί και κουβαλά σαν ενήλικας κι αφού ο καθένας μπόρεσε να δει την πηγή του πόνου του και των όσων τον κράτησαν πίσω από ίσως μια πίο φωτεινή πορεία, θέλησε να εισηγηθεί μέσα από το κείμενο της μια λύση ώστε να προστατευθούν τα νέα παιδιά από παρόμοιες καταστάσεις. Γίνεται όμως αυτό; Μπορεί κανείς να αποτρέψει το παιδί του από τα συναισθήματα που μπορεί να δημιουργηθούν από μια αρνητική συμπεριφορά έστω κι αν αυτή είναι αθέλητη; Μπορεί κανείς να υποσχεθεί πως δεν θα κάνει τα λάθη που έκαναν οι παλαιότεροι, αυτά τα λάθη που είχαν ως αποτέλεσμα να τον πληγώσουν ή να τον κρατήσουν πίσω ή ακόμα και άλλα; Η ζωή είναι ρευστή, δεν είναι μαθηματικός τύπος που θα εφαρμόσει κανείς, οι συμπεριφορές είναι μη αναμενόμενες όσο και να θέλουμε να τις ελέγξουμε, να τις τιθασεύσουμε και να τις κιβωτιοποιήσουμε. Αν συμβεί το Χ τότε αισθάνεσαι το Ψ και φέρεσαι αναλόγα κάτω από τις παραμέτρους α, β ή ω. Αυτά ακούγονται λίγο ουτοπικά στα δικά μου αφτιά. Είμαι ακόλουθος μιας άλλης θεωρίας που λέει πως αν δεν πάθεις δεν μαθαίνεις και πως τα παθήματα ή οι εμπειρίες άλλων δεν μπορούν να κληροδοτηθούν σαν μαθήματα σε κανένα.
ΙΘΑΚΗ, τα αρχικά των ονομάτων των πέντε φίλων και ηρώων της ιστορίας σχηματίζουν τη λέξη Ιθάκη. Εμπνευσμένη από το ποίημα του Καβάφη, «Ιθάκη», η συγγραφέας δίνει ένα όνομα στην παρέα των ηρώων της. Τους θέλει να ‘ναι κάτω από την ιδέα του μεγάλου ποιητή πως, αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία στη ζωή είναι το ταξίδι πρός τον στόχο κι όχι ο ίδιος καθαυτός ο στόχος. Η παρέα αυτή συναντίεται ανελλιπώς, από τα νεανικά της χρόνια όπως έχει καθιερώσει, κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς. Οι ήρωες διηγούνται με τη σειρά ιστορίες που κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι αληθινές. Μας δίνουν πέντε μυθοπλαστικές ιστορίες στα πλάισια της αλήθειας της ζωής πέντε διαφορετικών οικογενειών, των δικών τους οικογενειών.
Έχουμε μια νουβέλα όπως δηλώνει ο εκδότης του βιβλίου. Εγώ πάλι θα έλεγα πως πρόκειται για πέντε διηγήματα, που μπορούν να σταθούν κι ανεξάρτητα, σε μια καλά σκηνοθετημένη νουβέλα με εισαγωγή που ενημερώνει για το τι θα ακολουθήσει, με αφορμή ένα χαρμόσυνο γεγονός που ανακοινώνεται, σύμφωνα με το σκεπτικό της συγγραφέως και με έναν επίλογο που θέλει να περικλείσει κατά κάποιον τρόπο το τελικό συμπέρασμα ή έστω το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα διηγήματα αυτά έχουν διδακτικό χαρακτήρα. Σκοπό έχουν να μεταλαμπαδεύσουν στην νέα γενιά τις αξίες της αυτοεκτίμησης, της αυτοαποδοχής, της αυτοπεποίθησης, της αγάπης, της ελευθερίας, της αισιοδοξίας και του σεβασμού σαν κληροδότημα. Είναι πεζά κείμενα γραμμένα με ιδιαίτερη προσοχή και τρόπο ώστε να μην αποκλίνουν του στόχου τους. Γλώσσα χωρίς εξωραϊσμούς, συγκρατημένη, καλή γραφή αλλά μεθοδευμένη. Μου έλειψε η απελευθέρωση των συναισθημάτων της συγγραφέως ή των ηρώων της. Δεν εισέπραξα συγκινήσεις, δεν με συνόδευσε κανένα τέμπο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του, παρόλα αυτά διαβάστηκε εύκολα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ωστόσο χωρίς να με συνεπάρει.
Αναζητήστε το βιβλίο στα βιβλιοπωλεία Parga εδώ.
Από το οσπιθόφυλλο: Πέντε υπέροχοι άνθρωποι, πέντε φίλοι, εµφανίζονται σε µία από τις καθιερωµένες συναντήσεις τους την παραµονή της Πρωτοχρονιάς. Η ανακοίνωση ενός ευχάριστου γεγονότος ενός από τα πέντε µέλη της παρέας, θα αποτελέσει το έναυσµα για µία πολύ σηµαντική κίνηση. Συναποφασίζουν να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους ένα µοναδικό δώρο ζωής: να µετουσιώσουν τον πόνο που τους έχουν προκαλέσει τα παιδικά τους τραύµατα σε πολύτιµο µάθηµα, που θα το χαρίσουν απλόχερα στους απογόνους τους. Θα χρειαστεί να ανασύρουν επίπονες µνήµες και να θυµηθούν δυσάρεστες καταστάσεις, αλλά, όπως συµβαίνει σε κάθε τραγικό ήρωα, στο τέλος, θα λυτρωθούν και θα βιώσουν την πολυπόθητη κάθαρση. Θα συνειδητοποιήσουν, άραγε, πόσο ευλογηµένοι είναι που υπήρξαν παιδιά των γονιών τους, αλλά και πόσο τυχεροί στάθηκαν που συνάντησαν ο ένας τον άλλον; Μια νουβέλα με κοινωνικό χαρακτήρα για όσα εξομολογούνται οι γονείς στα παιδιά.
Για την συγγραφέα: Η Γιούλη Μπουζουµπάρδη γεννήθηκε στις 4 Νοεµβρίου 1981 στον Πειραιά, αλλά µεγάλωσε και ζει στις Σπέτσες. Η µεγάλη της αγάπη για τα παιδιά την οδήγησε για σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, στο τµήµα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Έχει εκπαιδευτεί στη Συµβουλευτική Ψυχολογία και το life coaching, ενώ έχει εργαστεί ως φιλόλογος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Τα Κληροδοτήµατα αποτελούν την πρώτη συγγραφική της απόπειρα και την έκφραση της επιθυµίας της να µετουσιώσει σε γραπτό λόγο τις σκέψεις της για µία ευτυχισµένη και πλήρη ζωή που αξίζουµε να έχουµε ως παιδιά και ως ενήλικες. (Πηγή: "Εκδόσεις Πηγή", 2022)
