Tου Μιχάλη Μιχαηλίδη
«Να μη ξεχνάς ποτέ ποιος είσαι και ότι αποτελείς παράδειγμα για τους υπόλοιπους με αυτά που έχεις περάσει και αυτά που έχεις καταφέρει», του είχε πει ο κολλητός του. Και με αυτή τη συμβουλή ο Μάριος Γεωργίου πορεύεται στον δρόμο για ένα ολυμπιακό μετάλλιο.
Λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο μονόζυγο και του χάλκινου στο σύνθετο ατομικό, στους πρόσφατους Μεσογειακούς Αγώνες της Αλγερίας και λίγο πριν πετάξει στον Birmingham για τους 22ους Κοινοπολιτειακούς Αγώνες, όπου τελικά κατέκτησε ένα ακόμα μετάλλιο για την Κύπρο, κάναμε μια ωραία κουβέντα με τον Κύπριο Ολυμπιονίκη της Ενόργανης Γυμναστικής, ζητώντας του μεταξύ άλλων να μοιραστεί μαζί μας το μεγαλύτερο όνειρό του, αλλά και να μας πει τι ονειρεύεται στ’ αλήθεια τις ώρες που κοιμάται.
Γνωρίζοντας την ιστορία του δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις για αυτό που είναι και αυτά που έχει πετύχει. Πρότυπο σε όλα! Μπήκε στη γυμναστική στα 4 του και έκτοτε έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια. Στο μεσοδιάστημα, ώς την πρόσφατη επιτυχία στην Αλγερία, έχουν μεσολαβήσει πολλά. Μια 9η θέση στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, που συνοδεύτηκαν από μια μεγάλη απογοήτευση αφού δεν κατάφερε να μπει στον τελικό όπως είχε στοχεύσει, μια 24η θέση στο Ρίο (στην πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιάδα), και πολλές άλλες διακρίσεις σε Μεσογειακούς, Κοινοπολιτειακούς, Ευρωπαϊκούς και Παγκόσμιους Αγώνες.
«Το ότι δεν κατάφερα να περάσω στον τελικό, στο Τόκιο, ήταν κάτι που με είχε πάρει από κάτω, για αρκετό καιρό. Μετά από αυτό είπα στον εαυτό μου ότι θα πρέπει να φτάσω σε ένα επίπεδο, που και μέτριο πρόγραμμα να κάνω, να καταφέρνω να μπαίνω στους τελικούς. Αμέσως μετά κέρδισα τρία χρυσά στο World Challenge Cup της Βάρνας, στο πλάγιο, στο δίζυγο και το μονόζυγο. Και τώρα ήρθαν τα δύο μετάλλια στο Οράν».
Αυτή όμως δεν ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Μάριο όλα αυτά τα χρόνια, εννοώντας τη μη εξασφάλιση εισιτηρίου για τον τελικό της πιο πρόσφατης Ολυμπιάδας. Αυτό που ίσως διαμόρφωσε τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά του, ήταν η ανασυγκρότηση που έπρεπε να κάνει όταν ξαφνικά έμεινε μόνος του, αφού η μητέρα του είχε φύγει για δουλειά στο εξωτερικό.
«Έμεινα μόνος. Ήτανε πολύ κομβικό εκείνο το σημείο, αφού ήταν λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του Ρίο και άρα θα έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω. Θα μπορούσε να τα είχα παρατήσει, να βρω μια δουλειά για να βγάζω απλώς το ενοίκιο και πάει λέγοντας. Αυτό που λέω, πάντως, είναι πως, αν δεν έφευγε η μητέρα μου, ίσως να μην είχα το μυαλό που έχω σήμερα. Με το που έφυγε έπρεπε να καθίσω να βάλω τα πράγματα κάτω και αυτό ίσως με βοήθησε να ωριμάσω πολύ πιο γρήγορα από άλλα παιδιά της ηλικίας μου. Δεν λέω ότι η φυγή της ήταν αυτό που με βοήθησε να διαμορφώσω την προσωπικότητα που έχω, σίγουρα όμως μπορεί να μην ήμουν αυτός που είμαι και να ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα για μένα».
Με τη μητέρα του συνεχίζει να κρατά επαφή, παρά τη φυσική απόσταση που τους χωρίζει, και μάλιστα είναι, λέει, πολύ περήφανη για το τι έχει καταφέρει μέχρι σήμερα. «Ασχέτως του ότι έπρεπε να φύγει, δεν παύει να είναι μάνα». Σε σχέση με τον πατέρα του, ο οποίος έφυγε από τη ζωή μετά την πρώτη συμμετοχή σε Ολυμπιάδα, αυτό που ο ίδιος υποσχέθηκε στον εαυτό του, είναι πως θα προσπαθήσει να τιμήσει το όνομά του, ταυτίζοντάς το με το άθλημα. «Συνειδητοποιώντας ότι έφυγε ένα μεγάλο στήριγμα που είχα, είπα ότι το όνομά μου, το επώνυμό μου κατ’ ακρίβεια, θέλω να ταυτιστεί με τη γυμναστική. Όπως το όνομα Κοντίδης δεν θα ξεχαστεί ποτέ, αφού είναι ταυτισμένο με την ιστιοπλοΐα, έτσι θέλω να γίνει και με το δικό μου όνομα. Να ταυτιστεί με την Ενόργανη Γυμναστική».
Έχοντας πάντως ως μότο ζωής την εξής φράση, «Μην περιμένεις να σε βοηθήσει κανένας, ό,τι θέλεις να κάνεις κάν’ το μόνος σου», ο Μάριος Γεωργίου έχει θέσει τους επόμενους μεγάλους στόχους του και ονειρεύεται να τους πετύχει: ένα μετάλλιο στο επόμενο Παγκόσμιο, πρόκριση για την Ολυμπιάδα του Παρισιού από το Παγκόσμιο του 2023 και ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. «Να περιμένετε την έκπληξη στο Παρίσι!», λέει με νόημα.
«Μάριε, ξύπνιος ονειρεύεσαι μετάλλια. Όταν κοιμάσαι κυριολεκτικά τι ονειρεύεσαι;», ρωτώ, κατανοώντας πόσο εξαντλητικό είναι να είσαι αθλητής σε τόσο ψηλό επίπεδο, αλλά και γνωρίζοντας πως η χαρά του πρόσφατου χρυσού είχε διάρκεια μόλις μερικά λεπτά, αφού έπρεπε αμέσως να επιστρέψει και πάλι στο δύσκολο πρόγραμμα της προπόνησης. «Ξεκούραση», απαντά αμέσως!
