Ανδρονίκη Λασηθιωτάκη
Συγγραφέας: Claire Keegan
Μετάφραση: Μαρτίνα Ασκητοπούλου
Εκδότης: Μεταίχμιο
Σελ.: 90
Διαβάστε τις πρώτες σελίδες εδώ.
Μετά το τελευταίο βιβλίο της Claire Keegan «Μικρά πράγματα σαν κι αυτά» (διαβάστε εδώ) που κυκλοφόρησε πρώτο στα ελληνικά και το διαβάσαμε και φυσικά μας συγκίνησε πολύ και ακόμα θυμόμαστε πόσο πολύ μας άρεσε, έχουμε άλλο ένα δικό της βιβλίο μεταφρασμένο στα ελληνικά που οπωσδήποτε πρέπει να διαβάσετε και εσείς προτού φύγει αυτό το Καλοκαίρι.
Απλή, δυνατή αλλά και κομψή και απέριττη η γραφή της Keegan μας σαγηνεύει γι άλλη μια φορά. Διαβάζοντας το κείμενο είναι σαν να ανοίγεις ένα κονσερβοκούτι συμπυκνωμένου γάλακτος, σαν αυτό των παιδικών μας χρόνων, που πλημμυρίζει το δωμάτιο με τη ζαχαρένια μυρωδιά του. Μέσα σε μόνο 90 σελίδες, που κρατά αυτή η νουβέλα, μας δίνονται απλόχερα τόσα πολλά. Τα πιο απλά και καθημερινά που μπορεί να μην τα εκτιμούμε, τα προσπερνούμε χωρίς να καταφέρνουμε να εντοπίσουμε τη σπουδαιότητά τους στην καθημερινότητά μας, εδώ σ' αυτό το κείμενο, μέσα από την οπτική και την ευαισθησία της συγγραφέως, καταφέρνουμε και εμείς να χαρούμε τον θησαυρό που κρύβει η απλότητα στο καθετί. Καταφέρνουμε να αντιληφθούμε πόσο σωτήρια είναι η αγάπη τόσο γι αυτόν που την προσφέρει όσο και γι αυτόν που την εισπράττει.
«Όλη η αξία του βιβλίου αυτού δεν είναι απλά η ιστορία του αλλά τα συναισθήματα που γεννιούνται, στον αναγνώστη, από τη συμπεριφορά των χαρακτήρων του...»
Η ιστορία που δίνει την αφορμή για να εκτυλιχτεί η αφήγηση δεν είναι ευχάριστη αφού πρόκειται για ένα κοριτσάκι που ο πατέρας του το αφήνει, χωρίς εξηγήσεις και χωρίς να ξέρει αν θα γυρίσει να το πάρει πίσω ποτέ αλλά και χωρίς κάτι δικό του, σε ένα συγγενικό ζευγάρι για να το αναλάβει για ένα καλοκαίρι μιας και η οικογένεια του ήταν πολύτεκνη και περίμεναν άλλο ένα παιδί σύντομα. Ωστόσο, η αίσθηση που αφήνει διαβάζοντάς την είναι γλυκιά γιατί είναι γεμάτη αγάπη και γενναιοδωρία.
Όλη η αξία του βιβλίου αυτού δεν είναι απλά η ιστορία του αλλά τα συναισθήματα που γεννιούνται, στον αναγνώστη, από τη συμπεριφορά των χαρακτήρων του. Ο τρόπος που ελίσσονται μέσα στο χώρο τους, ο τρόπος που κοιτάνε ή αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους, ο τρόπος που αισθάνονται και αντιδρούν μα κυρίως ο τρόπος που αγαπά ο καθένας τους που, είναι στ’ αλήθεια συγκινητικός.
Τα συναισθήματα του μικρού κοριτσιού αντικρούονται μα η αγάπη που εισπράττει νικά πάντα όλα τα αρνητικά. Η πίκρα που έχει το παιδί που εγκαταλείπεται είναι ευδιάκριτη όπως και η θλίψη του. Ο αναγνώστης μπορεί να νιώσει τον κόμπο που του πνίγει το λαιμό. Μπορεί να διακρίνει την αγωνία του παιδιού στο βλέμμα του και την αβεβαιότητα που έχει, σαν αδέσποτο ζώο που αναζητά την αγάπη και τη θαλπωρή αλλά δεν ξέρει αν μπορεί να εμπιστευτεί τον άγνωστο, το νέο του χώρο ή τη νέα του οικογένεια. Από την άλλη όμως η στοργή, η ζεστασιά, το νοιάξιμο, η φροντίδα και η αγάπη που εισπράττει είναι σαφώς σπουδαία και σημαντικά έτσι, σύντομα αποκτά εμπιστοσύνη, αναπτερώνεται κι ανθίζει μα και το καλοκαίρι τελειώνει...
Διαβάστε την κάθε σελίδα του αργά, ξεζουμίστε κάθε του γλύκα, μην αφήσετε τίποτα να σας ξεφύγει. Είναι υπέροχο!
Η υποψήφια για Όσκαρ κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου από τον Κόλουμ Μπερέιντ με τίτλο «Το ήσυχο κορίτσι» (2022) είναι διαθέσιμη στη streaming πλατφόρμα Cinobo.
Αναζητήστε το βιβλίο στο βιβλιοπωλείο Parga εδώ.
Έγραψαν για το βιβλίο: Γεμάτο φως και ζεστασιά. Hilary Mantel.
Τόσο καλό όσο ο Τσέχοφ. David Mitchell.
Ένα βιβλίο αψεγάδιαστης ομορφιάς. Observer.
Άψογο. Τόσο περιεκτικό και σπαρακτικό. Kirkus Reviews.
Ένα τόσο μικρό βιβλίο με τέτοια μεγάλη επίδραση. NPR
Μαγευτικό. Μια σπουδή πάνω στον οικογενειακό σπαραγμό και τη γενναιοδωρία. Washington Post
Σε αιχμαλωτίζει. Πραγματικό διαμάντι. The Irish Independent
Από το οπισθόφυλλο: Ένα σύγχρονο κλασικό, μια σπαρακτική ιστορία για τα παιδικά χρόνια, την απώλεια, και πρωτίστως την αγάπη. Βρισκόμαστε στην ιρλανδική επαρχία, στην κάψα του καλοκαιριού. Ένας πατέρας πηγαίνει το μικρό κορίτσι του να ζήσει με κάποιους συγγενείς, στο αγρόκτημά τους∙ η μικρή δεν γνωρίζει πότε, ή ακόμα και αν, θα την ξαναπάρουν πίσω στο σπίτι της. Στο σπίτι των Κινσέλα, βρίσκει στοργή και ζεστασιά, πράγματα που ως τότε δεν είχε νιώσει ποτέ, κι έτσι σιγά σιγά, ζώντας μαζί τους, το κορίτσι ανθίζει. Στο νέο αυτό σπιτικό όμως, όπου όλα είναι τόσο φροντισμένα, υπάρχει κάτι που παραμένει ανείπωτο – κι αυτό το καλοκαίρι σύντομα θα τελειώσει.
