«Ο Γκιώνης κι εγώ», Μαρίνα Χατζηθεολόγου

 «Ο Γκιώνης κι εγώ», της Μαρίνας Χατζηθεολόγου

Εκδόσεις Πνοή

Σελ.: 51

Τη Μαρίνα Χατζηθεολόγου τη γνώρισα ένα ζεστό πρωινό στις αρχές του καλοκαιριού. Ήρθε να μου συστηθεί παρέα με το πρώτο της βιβλίο που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Μου το χάρισε με εγκαρδιότητα και εκτίμηση, ομολογώ πως τα ένοιωσα και τα δυο στα αλήθεια, υπογράφοντας με το μικρό της όνομα. Αυτό που με εντυπωσίασε εκείνη τη μέρα ήταν η ηρεμία που έκπεμπε. Τα γράφω αυτά γιατί όταν ήρθε η στιγμή να διαβάσω το βιβλίο της, μόλις προχθές δηλαδή, η κάθε του σελίδα μου θύμιζε την εικόνα και την ηρεμία της συγγραφέως του.

Όπως μου ανέφερε η ίδια είναι ένα έργο που δημιουργήθηκε χωρίς να το είχε προγραμματίσει. Δεν είναι κάτι που είχε προγραμματίσει, κάτι που είχε προσχεδιάσει, δεν είναι κάτι που προσπάθησε να κάνει. Βγήκε αυθόρμητα και αυτό το είδα κι εγώ διαβάζοντάς το. Βγήκε όπως βγαίνουν όλα τα όμορφα κι αγνά πράγματα, όπως αναδύεται η ψυχή δημιουργώντας στίχους, κείμενα και εικόνες που συγκινούν. Χωρίς πολλή σκέψη και επιτηδεύσεις, χωρίς φτιασίδια αλλά με ειλικρινή σκέψη και καθαρή καρδιά.

Είναι ένα παραμύθι για μεγάλους που έχουν κρυμμένο πάντα μέσα τους τον παιδικό, αγνό τους εαυτό, μου είπε. Είναι ένα παραμύθι που σε ταξιδεύει σε βασικές έννοιες της ζωής τις οποίες πολλές φορές προσπερνάμε ή ξεχνάμε. Σε οδηγεί στο συμπέρασμα πως η αληθινή μορφή αγάπης είναι εκείνη που εμπεριέχει την εμπιστοσύνη, την αποδοχή, τη συμπερίληψη αλλά και την ελευθερία γιατί η αγάπη δεν έχει να κάνει με την κτημοσύνη με τη δέσμευση. Η αγάπη, όπως κι o έρωτας είναι ένα όμορφο ταξίδι χαράς και ευτυχίας. Είναι ο λόγος που αποκτά νόημα η ύπαρξή μας, που ενεργοποιείται η έμπνευση και η δημιουργικότητα, που έχουμε ανάταση ψυχής η οποία αναντίρρητα οδηγεί στην επίτευξη της καλύτερης εκδοχής του εαυτού μας.

Είναι ένα βιβλίο που χαρίζει ένα ταξίδι σαν εκείνα που ονειρευτήκαμε διαβάζοντας κάποιο καλοκαιριάτικο απόβραδο των παιδικών μας χρόνων με το παράθυρο ανοιχτό και τη μυρωδιά των λεμονανθών να πλημμυρίζει το δωμάτιο. Όπως τότε που, πού και πού ρίχναμε και μια ματιά ψηλά στον ξάστερο ουρανό να δούμε το φεγγάρι, την πούλια, ψάχναμε να εντοπίσουμε τη μικρή και μεγάλη άρκτο και να πετύχουμε κάποιο πεφταστέρι για να κάνουμε στα κρυφά την ευχή για να γίνει το όνειρό μας αληθινό. Και μετά γυρνούσαμε πίσω στις σελίδες του βιβλίου, συνεχίζαμε το διάβασμα. Καμιά φορά ακούγαμε και το θλιμμένο τραγούδι του Γκιώνη κι ερχόταν στο νου μας ο θρύλος που είχαμε ακούσει γι αυτόν. Όλοι έχουμε ακούσει κάποιο θρύλο γι αυτό το μαγικό τραγούδι αυτού του πουλιού που ξεσηκώνει περίεργα τις αισθήσεις. Κάποιοι μάλιστα λένε πως το τραγούδι του Γκιώνη είναι συχνά ο προάγγελος του θανάτου κάποιου κοντινού μας προσώπου και το συνδέουν με την απώλεια και το πένθος. Η συγγραφέας μας μεταφέρει μια άλλη διαφορετική εκδοχή. Μυστήρια δε αλλά ενδιαφέρουσα και σίγουρα πιο αισιόδοξη. Δεν θα την αναφέρω φυσικά εδώ γιατί, έχει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία και πως θα την αντιληφθεί ο καθένας, δεν θέλω να χαλάσω ούτε μια στιγμή μαγείας σε όσους θελήσουν να διαβάσουν το βιβλίο.

Πρόκειται λοιπόν για ένα συγκινησιακό και φιλοσοφικό κείμενο γραμμένο με εξαιρετική ευαισθησία και γλαφυρότητα που ενίοτε συναντάμε σ' αυτό αλληγορικά στοιχεία.

Διαβάζοντάς το η κάθε του σελίδα μου χάριζε μια ξεχωριστή γαλήνη και με ταξίδευε άλλοτε πίσω στο χρόνο στα δικά μου παιδικά χρόνια, τότε που έξω από το παράθυρο και του δικού μου δωματίου υπήρχε μια λεμονιά. Άλλοτε με προσγείωνε στην πραγματικότητα βοηθώντας με να βυθιστώ στα έγκατα του εαυτού μου αναζητώντας εκείνα τα νήματα που ξετυλίγοντάς τα με οδηγούσαν στην ανακάλυψη και κατανόησή του. Κι άλλοτε πάλι με οδηγούσε σε μια εντελώς διαφορετική διάσταση χαρίζοντάς μου διαύγεια και την ευκαιρία να τα κοιτάξω όλα από απόσταση, από ένα άλλο πρίσμα και να οδηγηθώ φιλοσοφώντας στα συμπεράσματά μου.

Το βιβλίο είναι μικρής έκτασης, μόλις 51 σελίδων, τυπωμένο σε κιτρινωπό ματ χαρτί. Εικονογραφημένο, με 8 έργα συμπεριλαμβανομένου του εξωφύλλου, από την Ασπασία Ξυδέα. Η καλή δουλειά στον σχεδιασμό, σελίδωση και στήσιμο του βιβλίου είναι κάτι που παρατηρεί κανείς άμεσα αφού το κρατήσει στα χέρια του κι αυτό δυστυχώς δεν είναι κάτι που συναντά κανείς πολύ συχνά στις νέες εκδόσεις.

Με λίγα λόγια, είναι ένα άρτιο βιβλίο από κάθε άποψη. Είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί ευχάριστα από τον καθένα και να χαρίσει εντελώς διαφορετικά ταξίδια στον καθένα. Είναι ένα βιβλίο που θα το λατρέψουν οι αναγνώστες που αγάπησαν τον «Μικρό πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Θα τολμήσω να πω πως ίσως το βιβλίο «Ο Γκιώνης κι εγώ» της Χατζηθεολόγου χαρίζει στον Έλληνα αναγνώστη του ένα ταξίδι σε ένα πιο οικείο περιβάλλον από εκείνο που μας χάρισε ο Εξυπερύ με τον «Μικρό πρίγκιπα» του. Μιλά άμεσα στην ψυχή μας και τα αισθήματα μεταξύ του Γκιώνη και του αναγνώστη του είναι αμοιβαία και ευδιάκριτα χωρίς να απαιτούνται επεξηγήσεις και σημειώσεις.

Διαβάστε το! Το αγάπησα και το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Αναζητήστε το βιβλίο στο βιβλιοπωλείο Parga εδώ.

lasithiotakisa@sppmedia.com

Από το οπισθόφυλλο: Ένα κορίτσι συναντά ένα πουλί, ή ένα πλάσμα με φτερά. Το πουλί γίνεται ο καλύτερός της δάσκαλος, και πάνω στα φτερά του γνωρίζει τα αόρατα νήματα του κόσμου. Μια τρυφερή ιστορία με συγκινητικούς διαλόγους, για την ανακάλυψη της μικρής κουκκίδας του εαυτού μέσα στον μακρόκοσμο. Η πρώτη φορά που ο χρόνος γίνεται χωρισμός, ο θάνατος ένα κανάλι προς την αιωνιότητα, η εμπιστοσύνη αγάπη, και η αγάπη ελευθερία. «Αγαπώντας με, με έκανες να ψάξω να βρω το σπίτι μου. Γιατί «σπίτι» είναι εκεί που επιστρέφει κανείς όταν έχει αγαπηθεί πολύ. Όταν με ευγνωμοσύνη γυρνά για να πει ευχαριστώ στους θεούς

Για τη συγγραφέα: Η Μαρίνα Χατζηθεολόγου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμεσό. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατόπιν σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας κι έκανε μεταπτυχιακό στον κλάδο της Συμβουλευτικής στo Univercity of Hull στην Αγγλία. Εξειδικεύτηκε για τέσσερα χρόνια στη Συστημική Ψυχοθεραπεία για ζευγάρια και ενήλικες στο Συστημικό Ινστιτούτο Κύπρου, και ακολούθως στη Συστημική Ψυχοθεραπεία για παιδιά και εφήβους, για άλλα δύο χρόνια. Από το 2009 μέχρι το 2016 εργάστηκε στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας στην Κύπρο, στον τομέα της Οικογενειακής Συμβουλευτικής. Το 2018 αποφοίτησε από τη Σχολή Αφηγηματικής Τέχνης στην Αθήνα. Ίδρυσε το Συστημικό Κέντρο διά Λόγου και Τέχνης, το Λογοτέχνημα, το οποίο είναι ένα σύγχρονο κέντρο προσωπικής ανάπτυξης στη Λεμεσό. Σήμερα εργάζεται ως Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια, τόσο με ενήλικες όσο και με παιδιά. Διοργανώνει ομάδες γονέων και βιωματικά εργαστήρια για παιδιά. Κατά διαστήματα συνεργάζεται με νηπιαγωγεία και μουσεία για προγράμματα συναισθηματικής αγωγής και κάνει αφηγήσεις παραμυθιών για παιδιά και ενήλικες. Το παραμύθι της για μεγάλα παιδιά «Ο γκιώνης κι εγώ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. (Πηγή: "Εκδόσεις Πνοή", 2023)