«Το τρένο κοιμάται δίπλα του»

της Ευαγγελίας Χαραλάμπους

Ψηφιακή έκδοση

Read Library

[…] Γι’ αυτόν ο ήχος του τρένου είναι υψηλής ποιότητας μουσική. Ζει δίπλα από τον σταθμό, ο σταθμός είναι το σπίτι του, συστάδα από δέντρα στην αυλή του. […] (Απόσπασμα)

Σήμερα, με μεγάλη χαρά παρουσιάζω ένα διήγημα που με συγκίνησε βαθιά. Ένα μικρό διήγημα που ωστόσο έχει βάθος σαν ποίημα, όγκο συναισθημάτων στη ροή του σαν κι αυτά που μένουν στη ψυχή του αναγνώστη από ένα καλό μυθιστόρημα.

Το διάβασα για πρώτη φορά πριν μερικές μέρες. Με ταξίδεψε πολύ πίσω στα χρόνια που πέρασα παιδί δίπλα στο Μεταλλείο στον Άγιο Νικόλα, δίπλα στο ποτάμι, στην Κακοπετριά. Μπορώ να νιώσω κάθε λέξη της συγγραφέως. Κάθε ήχο που συντροφεύει τη ζωή του ήρωά της. Κάθε σιωπή επίσης. Έχω ταυτιστεί πλήρως με την ψυχική κατάστασή του. Ενός ανθρώπου που δεν αγαπά τις αλλαγές, όπως κι εγώ. Που όμως έζησα πολλές αλλαγές, πολλούς διαφορετικούς ήχους και πολλές σιωπές που με σημάδεψαν βαθιά. Γιατί, πάντα είχε νόημα για μένα ο ήχος από το νερό που κυλούσε στο ποτάμι δίπλα μου. Η σειρήνα που έδινε το πρόσταγμα για να ξεκινήσουν οι εργασίες στο μεταλλείο. Η ίδια σειρήνα που έδινε και το πρόσταγμα για παύση στις τέσσερις το απόγευμα. Και μετά, η σιωπή. Το Μεταλλείο έκλεισε, το ποτάμι στέρεψε, όπως κι ο μικρός καταρράκτης. Οι ήχοι των μηχανημάτων, που ίσως για κάποιους ήταν ενοχλητικοί, έπαψαν για πάντα. Η ζωή εκεί, δίπλα στο μεταλλείο έσβησε. Έμεινε το δάσος.

Το διήγημα μιλά για μιαν άλλη συνθήκη φυσικά. Η συγγραφέας στον μικρό της πρόλογο για το διήγημα αναφέρει, «...μιλά για τις δυσκολίες ενός ανθρώπου που εργάζεται όλη του τη ζωή σ' ένα χωριό, στον σταθμό των τρένων. Τι μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο που μισεί τις αλλαγές, όταν έξωθεν παράγοντες αλλάζουν όλη του τη ζωή; Κυρίως θίγονται υπαρξιακά ζητήματα και αγωνίες, όταν στα 54 του η εταιρία τρένων τον θεωρεί πλεονάζον προσωπικό. Ένα διήγημα για τη ζωή και την εξέλιξη, που συχνά μας προσπερνάει. Για την επαναστατικότητα, το πώς είμαστε γρανάζια ενός συστήματος, την απελπισία και ίσως μια ακτίνα φωτός στο βάθος. "Σαν να έγινε διάρρηξη στους πνεύμονες και του πήραν όλο τον αέρα. Προσπαθεί να επεξεργαστεί την πληροφορία, ασθμαίνει καθώς κάνει ατέλειωτες εξισώσεις: σταματάει ο σταθμός ίσον χάνει τη δουλειά του, ίσον… Γι’ αυτόν ο ήχος του τρένου είναι υψηλής ποιότητας μουσική. Ζει δίπλα από τον σταθμό, ο σταθμός είναι το σπίτι του, συστάδα από δέντρα στην αυλή του…"  Θυμίζει τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη από το "Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα"... "Λοιπόν, τι κάνουμε εδώ και πότε θα αλλάξει ο κόσμος, γιατί όπως όλοι μας έζησα κι εγώ αφηρημένα – βέβαια αγάπησα τα ιδανικά της ανθρωπότητας, αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα (κι αλήθεια κάποτε παιδιά αφήναμε στη μέση τις υπερπόντιες εκστρατείες μας για να ανεβάσουμε ένα άρρωστο πουλί στο δέντρο) και τις νύχτες σχεδίαζα έκτακτα δρομολόγια τρένων για κείνους που άργησαν ή ονειρευόμουν να ζήσω υπέροχα, απερίσπαστος από προσωπικές ευδαιμονίες και στάθηκα πάντα ανυπεράσπιστος μπροστά στους άλλους..."»

Το διήγημα "Το τρένο κοιμάται δίπλα του", διακρίθηκε στον διαγωνισμό διηγήματος 2023 της Νέας Εποχής (Βραχεία Λίστα), δημοσιεύτηκε στο ανοιξιάτικο τεύχος του πολιτιστικού περιοδικού της "Νέας εποχής" και διανέμεται δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή από τη Read Library. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ από κινητές συσκευές και tablets.

lasithiotakisa@sppmedia.com

Για τη συγγραφέα: Η  Ευαγγελία Χαραλάμπους γεννήθηκε το 1980 στην Πάφο (Κύπρος). Σπούδασε Ελληνική φιλολογία (E.K.Π.Α.) και θέατρο στο «Νέο Ελληνικό Θέατρο» του Γιώργου Αρμένη. Κατέχει Μεταπτυχιακό και Διδακτορικό δίπλωμα στην Ηθική φιλοσοφία (Ε.Κ.Π.Α.). Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά (Ηθική, C.S.R). Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις, εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτης και ως επιμελήτρια σε περιοδικά σε Κύπρο και Ελλάδα. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σε Ελλάδα και Κύπρο. Συμμετείχε σε Ανθολογίες: «Ιστορίες για την Ελλάδα», εκδόσεις Fortezza, «Άνθρωπος δίχως προσωπείο», εκδόσεις Καλλιτεχνείον, Ποιητική Ανθολογία Καρπασίας, (Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου). Η συλλογή παραμυθιών της με τίτλο Τζόκο, ο γρύλος και το καραβάνι με τις ιστορίες διακρίθηκε από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου (2021) και είναι υπό έκδοση. Διηγήματα, άρθρα και παραμύθια της υπάρχουν στο λογοτεχνικό blog lemilou.blogspot.com, σε λογοτεχνικά περιοδικά: 121 words, Άνευ, koukidaki.gr., diastixo.gr, hartismag, ftactalart, monoklread.gr, peri ou.gr, Literature.gr, paideia.news και εφημερίδες (Καθημερινή, Φιλελεύθερος, Limassol Today) κ.λπ. Εργάζεται στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου και το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο Κατακαλόκαιρο, από τις εκδόσεις Μωβ Σκίουρος (Αθήνα, Οκτώβρης 2021) μπήκε στη Βραχεία Λίστα για τα Κρατικά Βραβεία Μυθιστορήματος Κύπρου (2021) . Για το μυθιστόρημα διαβάστε εδώ.