«Τσαλακωμένα τζιν», Ντέμη Ρούσσα

Εκδ. Δερέ

Σελ. 225 

Πριν μερικές μέρες μου ήρθε ένα δέμα από τις εκδόσεις Δερέ. Μου έστειλαν το βιβλίο της Ντέμης Ρούσσα, «Τσαλακωμένα τζιν» που κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα.

Την Ντέμη τη γνωρίζω λίγα χρόνια τώρα, από τότε που έδωσε την άδειά της να διανέμονται δωρεάν τα παιδικά της βιβλία και στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Read Library. Άρα, την είχα κατατάξει ως συγγραφέα σε μιαν άλλη κατηγορία βιβλίων από αυτή του μυθιστορήματος και ομολογώ πως με ξάφνιασε η είδηση της κυκλοφορίας αυτού του βιβλίου.

Ξεκίνησα να το διαβάζω σχεδόν αμέσως, μιας και είχα μεγάλη περιέργεια περί τίνος επρόκειτο. Σύντομα, διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα σίγουρα ιδιαίτερο βιβλίο. Καλογραμμένο, με ιδιάζουσα μορφή αρχιτεκτονικής της πορείας της ιστορίας, μιας και πάει κι έρχεται από το παρελθόν στον ενεστώτα. Ωστόσο, χωρίς να προκαλεί σύγχυση στον αναγνώστη, αφού γίνεται εύκολα κατανοητός ο λόγος που συμβαίνει αυτό. Η δομή που επέλεξε η συγγραφέας είναι σαν ένα εργαλείο της ερμηνείας των αντιδράσεων και της ψυχολογίας της ηρωίδας της.

Οι ήρωές της εκφράζονται ωμά, ξεπερνώντας τα αποδεκτά όρια και φτάνουν συχνά στη χυδαιότητα. Ο τύπος της έκφρασης και της γλώσσας στο βιβλίο με ξένισε λίγο. Ήταν όμως η γλώσσα των ηρώων της συγγραφέως κι όχι η δικιά της. Είναι, δυστυχώς, μια πραγματικότητα που συμβαίνει γύρω μας, στην καθημερινότητά μας. Όσο κι αν δεν το θέλουμε, δεν το εγκρίνουμε, αυτοί οι τύποι ανθρώπου υπάρχουν πάντα εκεί για να ταλαιπωρούν και να πληγώνουν όσους βρίσκονται δίπλα τους.

Η Ντέμη Ρούσσα με την ιδιότητα της ψυχολόγου με ειδίκευση στη ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας και ως γυναίκα, όπως δηλώνει σε μια συνέντευξή της, έχει βρεθεί και η ίδια στη θέση της ηρωίδας της. Εξηγεί πως υπάρχει μία ματαίωση στη συγκεκριμένη διαταραχή. Μαθαίνουμε από μικροί για τη δύναμη της αγάπης και πως μπορεί να κάνει τη γη να γυρίζει. Και ξαφνικά έρχεται η συγκεκριμένη διαταραχή να αποδείξει πως η αγάπη δεν μπορεί να τα αλλάξει όλα. Είναι βαθιά ματαίωση των ρομαντικών μας προσδοκιών και όχι μόνο, γιατί οι νάρκισσοι μπορούν να είναι παντού. Και στην οικογένεια και στο εργασιακό περιβάλλον και φυσικά στις προσωπικές μας σχέσεις. Δηλώνει πως περισσότερο, στο βιβλίο αυτό, ήθελε να δώσει στον αναγνώστη της απαντήσεις στα γιατί υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, πόσο κακό μπορούν να κάνουν και για ποιο λόγο επιτρέπουμε οι υπόλοιποι αυτές τις συμπεριφορές.

Το βιβλίο δεν κυκλοφορεί στην Κύπρο, μπορείτε όμως να το προμηθευτείτε από εδώ.

lasithiotakisa@sppmedia.com

Από τη σελίδα του εκδότη

Οπισθόφυλλο (αντί περίληψης): Έκανε δεξιά, έβγαλε το κράνος του και διαπίστωσε πως είχε φτάσει στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Άφησε τη μηχανή στην άκρη και πέρασε απέναντι τον δρόμο. Το φεγγάρι προσέδιδε στο μέρος μια ατμόσφαιρα σιβυλλική, η γέφυρα που οδηγούσε στην εκκλησία της Αγίας τον καλούσε να πάει να αφουγκραστεί το ποτάμι. Στο διάολο! Θα ζήσω. Αυτήν τη φορά δεν θα σου κάνω το χατίρι κωλοζωή! Θα σε ζήσω!
Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα θυμού. Οι σκέψεις τού φώναζαν να πάει στη γέφυρα και να τελειώνει μια και καλή με αυτό το βάσανο που ονομαζόταν ζωή. Ζωή ύστερα από εκείνη. Αντιστεκόταν. Ήθελε λίγο χρόνο ακόμα, σαν κάτι να τον περίμενε εκεί έξω κι έπρεπε να κάνει υπομονή. Υπομονή Κώστα, έλεγε στον εαυτό του. Υπομονή.. Ντέμη Ρούσσα (Απόσπασμα από το βιβλίο) 

Ο Κώστας καβαλάει τη Harley του για να δραπετεύσει απ’ τη ζωή του. Μια ζωή που του τα έδωσε όλα απλόχερα: τη γοητεία, το πνεύμα, το ταλέντο, τη δόξα, το χρήμα. Μόνο ένα πράγμα τού ζήτησε η ζωή σε αντάλλαγμα, και του το πήρε με το έτσι θέλω! Το δικαίωμα του στην αγάπη! Του άνοιξε την πόρτα, η ζωή, να τη δει την αγάπη, να τη γευτεί, και μετά, κυνικά, απότομα, την
έκλεισε με κρότο. Δυο φορές, ο Κώστας έκανε όνειρα για ένα μέλλον κοινό, δυο φορές έμεινε μόνος, ορφανός. Θύμα, μια της ενοχής και μια της προδοσίας. Από τα βενζινάδικα της παρακμής στα μπαρ της παρηγοριάς, ο Κώστας περιφέρει τώρα την τσαλακωμένη του ψυχή σε μια αέναη φυγή, και το juke box, για να τον προκαλέσει, παίζει τους στίχους των Stones: “Wild horses couldn’t drag me away”. Σοφία Δερέ, Εκδότρια.

Βιογραφικό Συγγραφέα: Η Ντέμη Ρούσσα γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από την Άνδρο και είναι μαμά δύο κοριτσιών. Το 2009 ξεκίνησε να ασχολείται με το μουσικό στίχο ενώ το 2019 έκανε τις πρώτες της συγγραφικές προσπάθειες γράφοντας παιδικά παραμύθια και ποιητικές συλλογές. Έχει διακριθεί σε 14 λογοτεχνικούς διαγωνισμούς τόσο στο διήγημα όσο και στο παραμύθι και την
ποίηση. Αν και σπούδασε αρχικά Πολιτικός Μηχανικός οι ανθρωπιστικές επιστήμες την κέρδισαν και πλέον δραστηριοποιείται ως ψυχολόγος. Παράλληλα είναι ραδιοφωνική παραγωγός και ασχολείται ενεργά με την αρχισυνταξία ως συνιδιοκτήτρια ηλεκτρονικών περιοδικών.