Μιχάλης Μιχαηλίδης
Λίγες μόνο βδομάδες πριν τη Eurovision και ενώ η επιδραστικότητα του τραγουδιού της μεγαλώνει μέρα με τη μέρα (και όχι μόνο ανάμεσα στους Eurovision fans), ένα ηχητικό podcast έρχεται να μοιραστεί μαζί μας την αλήθεια της Μαρίνας Σάττι. Όχι τη σκληρή, όπως χαρακτηριστικά ονομάζονται τα πάντα πολύ εύστοχα ηχητικά που φτιάχνει ο Άρης Δημοκίδης στη LIFO, αλλά την τρυφερή θα έλεγα, όπως την περιγράφει και ο σπουδαίος Φοίβος Δεληβοριάς με τον οποίο ο Δημοκίδης μίλησε για τις ανάγκες του διάρκειας 60 λεπτών podcast.
«Έχει μια υπέροχη τρικυμία στο μυαλό, η οποία είναι πάντα πολύ δημιουργική, πολύ σύγχρονη και βασανιστική για εκείνη, γιατί είναι ένα παιδί που τα αυτιά του είναι ανοικτά στα πάντα. Από το λαϊκότερο και το μηδαμινότερο, στο πιο σημαντικό. Και αυτό το πράγμα είναι πάντα ένα βάσανο να το κάνεις τέχνη. Η δική μου σκληρή αλήθεια για τη Μαρίνα Σάττι είναι μια πολύ τρυφερή αλήθεια. Και της εύχομαι τα καλύτερα, πραγματικά, σε ό,τι κι αν αποφασίσει να κάνει», αναφέρει ως καταληκτικό σχόλιο ο Φοίβος Δεληβοριάς.
Σε αυτό το σπουδαίο ηχητικό λοιπόν, που σκιαγραφεί με τον καλύτερο τρόπο την πορεία, την προσωπικότητα, το ταλέντο, το βάθος της ως καλλιτέχνη, ακόμα και τον ψυχισμό της Σάττι, μπορούμε πολύ εύκολα να κατανοήσουμε γιατί η περίπτωσή της είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να τύχει στην Ελλάδα αυτή την περίοδο για τον εν λόγω μουσικό διαγωνισμό, ασχέτως αποτελέσματος. Επίσης μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί μουσικά, ενορχηστρωτικά, αλλά και αισθητικά αυτό το τραγούδι είναι 100% αυτό που η ίδια πρεσβεύει και όχι κάτι επιτηδευμένο ή επίπλαστο που έγινε εξ αφορμής της Eurovision.
Μιλώντας ο Δημοκίδης για τον δίσκο της με τίτλο «Γέννα», τον πρώτο της δίσκο, μας υπενθυμίζει πως αυτός έχει σούστα, έχει μικρασιάτικες μελωδίες, έχει πολυφωνικά σχήματα από την Ήπειρο, έχει κρητικό τραπ και τσαμπούνα και θρακιώτικο θρήνο, δημιουργώντας με όλα αυτά κάτι εντελώς δικό της. Ενώ και ο Δεληβοριάς, σε άλλο σημείο του podcast, αναφέρει με αφορμή μια σχετικά πρόσφατη -πολύ επιτυχημένη- συνεργασία τους: «Η Μαρίνα με εντυπωσίασε με πολλούς τρόπους. Και κυρίως ως αυτό που είναι, ως αυτή η δική της τρέλα. Δηλαδή μου έβαζε κομμάτια σκυλάδικα από χώρες της Ασίας, που παρακολουθεί τα top ten όλων των χωρών με τρομερή επιμέλεια και ταυτόχρονα μου μίλαγε για διάφορα χωριά που πηγαίνει και κάνει σχεδόν εθνομουσικολογία. Είναι δηλαδή μια Δόμνα Σαμίου, η οποία όμως προτάσσει σε όλο αυτό και τη θηλυκότητά της και τη σύγχρονη ματιά της».
Μέσω αυτής της «σκληρής αλήθειας» αντιλαμβάνεται κανείς πόσο και σε ποια επίπεδα έχει δουλέψει και έχει πετύχει πράγματα η Σάττι. Θυμόμαστε ότι οι τρεις πρώτες μεγάλες συναντήσεις της επί σκηνής ήταν με τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Γιώργο Νταλάρα και τον Διονύση Σαββόπουλο. Θυμόμαστε τα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού στα οποία έχει συμμετάσχει μαζί με τις Fonέs, όπως για παράδειγμα το WOMAX, θυμόμαστε τις συμμετοχές στην Επίδαυρο, τις σημαντικές συνεργασίες σε θεατρικές και μουσικές παραστάσεις. Η Σάττι έχει κάνει έρευνα, έχει δουλέψει, έχει μελετήσει επισταμένα και ως εκ τούτου οι άνθρωποι του χώρου την εκτιμούν. Επιπλέον, όλα αυτά τα χρόνια έχει καταφέρει πολλά πράγματα, οπότε αυτό της έχει δώσει αυτοπεποίθηση. Έχει δουλέψει πολύ με τον εαυτό της, έχει βασανιστεί για να βρει την ταυτότητά της μουσικά. Ασχέτως αποτελέσματος, λοιπόν, πιστεύω πως η Ελλάδα μόνο κέρδος μπορεί να έχει από μια τέτοια συμμετοχή. Κι εμείς ως ακροατές μόνο κέρδος μπορούμε να αποκομίσουμε από μια τραγουδίστρια, μια συνθέτρια και μια μουσική παραγωγό όπως η Σάττι.
Ακούστε εδώ το ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη το οποίο δημοσιεύθηκε μόλις χθες (Μεγάλη Παρασκευή) στη LIFO.
