«Εδώ δεν θα μπει τσιμέντο, η περιοχή θα μείνει όπως είναι»

Πριν από περίπου τριάντα χρόνια, μια ομάδα επιστημόνων από την Αμερική βρέθηκε στην Κύπρο και σε συνεννόηση με την ομάδα που έτρεχε το «Πρόγραμμα Προστασίας των Θαλάσσιων Χελωνών» είχε πάρει χελωνάκια από την Κύπρο φεύγοντας, με σκοπό να εξετάσουν το DNA τους. Οι αναλύσεις που έκαναν στα 12 Πράσινα Χελωνάκια, λοιπόν, έδειξαν ότι το γκρουπ των χελωνών της Λάρας είναι πολύ ξεχωριστό, αφού έχει αποκοπεί από τον Ατλαντικό Ωκεανό πριν δέκα χιλιάδες χρόνια. Καλά διαβάζετε, πριν δέκα χιλιάδες χρόνια. Η καταγωγή τους είναι από τον Ατλαντικό, αλλά έχουν απομονωθεί στη Μεσόγειο πριν δέκα χιλιάδες χρόνια. Και όχι μόνο αναπαράγονται στη Μεσόγειο, αλλά ένα από τα σημαντικότερα σημεία ωοτοκίας που οι ίδιες οι Πράσινες Χελώνες έχουν επιλέξει είναι οι παραλίες του Ακάμα. Κυρίως η Λάρα και η Τοξεύτρα, συν κάποιες άλλες κύριες παραλίες στον Κόλπο Χρυσοχούς. Εκεί δηλαδή που τα τελευταία 45 χρόνια υλοποιείται το εξαιρετικά σημαντικό πρόγραμμα που προαναφέραμε.

Αυτή την ασήμαντη για κάποιους πληροφορία την έμαθα πρόσφατα από την κυρία Μυρούλα Χατζηχριστοφόρου, η οποία μαζί με τον σύζυγό της, Ανδρέα Δημητρόπουλο και μια ομάδα επιστημόνων και άλλων λειτουργών του Τμήματος Αλιείας αποτελούν τη ψυχή του προγράμματος. Στη συνάντησή μας με την κυρία Μυρούλα, καθώς συζητούσαμε ανοίξαμε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες και βλέπαμε ωραίες εικόνες από όλα τα χρόνια της υλοποίησής του προγράμματος. Βλέπω τη Λάρα των 70s και των 80s και σκέφτομαι ότι 40τόσα χρόνια μετά η παραλία είναι ακριβώς ίδια. Ό,τι έβλεπαν οι παππούδες μας επισκεπτόμενοι αυτή την πανέμορφη από κάθε άποψη παραλία, το ίδιο βλέπουμε κι εμείς και τα παιδιά μας. Και στη Λάρα και στην Τοξεύτρα και στο Blue Lagoon και στη Φοντάνα Αμορόζα. Γιατί ξαφνικά αποφασίσαμε ότι εμείς θα είμαστε αυτοί που θα επέμβουμε για να αλλάξουμε αυτή την εικόνα, στερώντας το προνόμιο από όσους θα έρθουν στο μέλλον να απολαύσουν το παρθένο τοπίο του Ακάμα; Γιατί το 2050 να μη μπορεί κάποιος να δει ό,τι κι εμείς σήμερα, ό,τι και οι πιο παλιοί -το 1970 ή το 1950;

Γιατί αντί να είμαστε μπροστά από την εποχή μας, επιλέγουμε απλώς να είμαστε πάνω σε μια μπουλντόζα, να χτίζουμε τοίχους, να τρυπάμε, να τσιμεντώνουμε και να αλλάζουμε τον χαρακτήρα ενός τόσο σημαντικoύ και κυρίως προστατευόμενου οικότοπου;

Όταν πριν από πολλά χρόνια ο πρώην Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης είχε πάει εκδρομή με σκάφος στον Ακάμα, αφού κολύμπησε για καμιά ώρα στη θάλασσα της Λάρας, βγαίνοντας ουσιαστικά κολυμπώντας στη στεριά, ακολούθως είχε μια χαλαρή συζήτηση με τους υπεύθυνους του προγράμματος. Σε κάποια στιγμή κάποιος από την παρέα του Προέδρου, που επίσης είχε κατέβει από το σκάφος, γύρισε και του είπε: «Κύριε Πρόεδρε, κάνε κάτι για τους ανθρώπους εδώ. Είναι κρίμα να δουλεύουν μέσα στις τέντες, μέσα στις ψάθες, πάνω στην άμμο. Κτίσε τους κάτι». Και τότε ο Κληρίδης τον κοίταξε και είπε σχεδόν αμέσως γειώνοντάς τον: «Εδώ δεν θα μπει τσιμέντο, η περιοχή θα μείνει όπως είναι», δείχνοντας με μια κίνηση την ευρύτερη περιοχή του Ακάμα.

*Πάρτε μια γεύση της Λάρας των 80s μέσω ενός βίντεο του Ψηφιακού Ηρόδοτου. Δεν είναι όμορφο που μισό αιώνα μετά δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως στο σημείο, και γενικά σε όλη τη Χερσόνησο του Ακάμα;