Δημήτρης Λοττίδης
Με προσοχή παρακολουθώ τη νέα συζήτηση για το τοπικό σχέδιο Ακάμα. Για πολλούς στη Λευκωσία η πιο πάνω ειδησεογραφία έχει πάρα πολλές άγνωστες λέξεις: Μεμονωμένη κατοικία, Ανδρολύκου, ήπια ανάπτυξη, δασικό πάρκο, natura και πάει λέγοντας. Μέσα σε όλο αυτό τον συρφετό και επειδή οι λέξεις «διαφθορά», «συμφέροντα» πουλούν στον κόσμο, η όλη συζήτηση δημιουργεί την εικόνα της καταστροφής του τελευταίου συνόρου της γης. Κάτι σαν το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική ή την αποψίλωση
του Αμαζονίου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η χερσόνησος του Ακάμα, δηλαδή 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα κρατικού δάσους αλλά και ιδιωτικής γης μπλοκάρονται οριστικά από οποιαδήποτε ανάπτυξη ή και εκμετάλλευση από τους ιδιοκτήτες του. Ούτε αγροτική καλύβα μπορεί να κτισθεί νόμιμα εκεί. Για να «μαλακώσουν» τους ιδιοκτήτες που ουσιαστικά χάνουν τη γη τους χωρίς αποζημίωση, το σχέδιο, όπως το είδα και το διάβασα, προικοδοτεί τις κοινότητες με μικρές περιοχές ήπιας ανάπτυξης γύρω από τα χωριά που περιβάλλουν τον Ακάμα. Ήπια ανάπτυξη σημαίνει χαμηλός συντελεστής, χαμηλά κτήρια και κτίσιμο με παραδοσιακό τρόπο. Την ίδια ώρα και εκτός δασικού πάρκου και της μπλοκαρισμένης περιοχής και με βάση το στρατηγικό σχέδιο για αναβάθμιση του ποιοτικού τουρισμού, δίνονται δυνατότητες δημιουργίας επισκέψιμων αγροκτημάτων και οινοποιείων, όπως συμβαίνει αντίστοιχα έξω από τα εθνικά πάρκα σε Τοσκάνη και Προβηγκία. Αυτές οι ελεγχόμενες αναπτύξεις προτείνονται γύρω από τα χωριά και όχι, μέσα στο δασικό πάρκο των 100 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Γιατί οι υποδομές για γαστρονομικό και φυσιολατρικό τουρισμό αν δεν γίνουν εκεί, διερωτώμαι πού θα γίνουν; Στο Αρεδιού, στο Κοιλάνι ή στην Παναγιά; Αγαπημένα και τα τρία χωριά, αλλά κανένα δεν μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς. Θυμάμαι πριν χρόνια να συζητούμε πώς οι ιδιοκτήτες γης μέσα στο σημερινό δασικό πάρκο θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την περιουσία τους, αλλά και τα χωριά γύρω από τον Ακάμα προς ανάπτυξή τους. Αυτά τελείωσαν! Ούτε οι πιο σκληροί κάτοικοι της περιοχής με τους οποίους μιλώ τακτικά, δεν πιστεύουν πως ο Ακάμας είναι προς ανάπτυξη. Η μάχη για το μπλοκ στα 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα έχει κερδηθεί. Ο φυσικός πλούτος της χερσονήσου είναι εξασφαλισμένος. Ή μήπως όχι; Ο φυσικός πλούτος θα είναι υπό απειλή όσο δεν μπαίνει τάξη με ένα ολοκληρωμένο τοπικό σχέδιο και όσο δεν κλείνει το δασικό πάρκο και να εποπτεύεται η συνύπαρξη των επισκεπτών με τη φύση. Ποιον συμφέρει η σημερινή ακαταστασία; Τους παράνομους καταπατητές του δασικού πάρκου, τους επιχειρηματίες με τις γουρούνες που τρέχουν στους χωματόδρομους και καταστρέφουν λερώνοντας το περιβάλλον, τους «φυσιολάτρες» που κατασκηνώνουν όπου φτάσουν και αφήνουν τα σκουπίδια τους. Συμφέρει τους οικολόγους του καναπέ που φτιάχνουν καριέρες στη ράχη του Ακάμα με πηχυαία συνθήματα χωρίς περιεχόμενο. Συμφέρει τους ιδιοκτήτες γης η υπάρχουσα αναρχία, γιατί μπορεί να προσβλέπουν σε αλλαγή πορείας των δεδομένων στο μέλλον, αντί να τους «πάρουν» οριστικά σήμερα τη
γη τους.
Ζημιωμένη η Κύπρος που δεν βάζει τάξη στο εθνικό της πάρκο, ζημιωμένοι οι κάτοικοι που δεν τους ξεκαθαρίζεται από την πολιτική τι μπορούν να προσβλέπουν και τι όχι από τη γη τους για το μέλλον τους και των παιδιών τους. Ζημιωμένη η προοπτική ποιοτικού γαστρονομικού και φυσιολατρικού τουρισμού, που θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από την κατηγορία του all inclusive και της πλαστικής καρέκλας.
Υ.Γ. Αν θέλουν στη Λευκωσία να κάνουν ένα βήμα προστασίας του περιβάλλοντος, ας δώσει η Βουλή στην Πολεοδομία την εξουσία γρήγορα και αυτεπάγγελτα να κατεδαφίζει παράνομα κτίσματα. Τα λοιπά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Δημήτρης Λοττίδης
demetris@sppmedia.com
Twitter: @dlottides
