Δημήτρης Λοττίδης
Τρίτη, ώρα 19:40, ετοιμαζόμουν να φύγω από το γραφείο και ενστικτωδώς πατώ πάνω στην οθόνη του κινητού μου στο twitter. Φάτσα κάρτα ο @lastihariko aka «Κυπριακή παρωδία». Ο macho τύπος του twitter με τους 310 followers, τον οποίο δεν ακολουθώ, αλλά μου τον σερβίρει στη μούρη ο μλκ νέος αλγόριθμος του Elon Musk, έγραψε από τα «Τριβίλλουρα» ορμώμενος, όπως αυτοτοποθετεί την περιοχή του: «Με ρέγουλο τα φίλτρα κοπέλες μη σας δει κανείς απότομα και πάθει κόλπο». Ο τυπάκος, οποίος δεν έχω καταλάβει αν είναι κι αυτός ενταγμένος στη λεγεώνα των gossip girls, αυτών δηλαδή που έχουν κάνει επάγγελμα τη διαχείριση ανώνυμων parody accounts, αναφερόταν στις κυρίες που πήγαν στον γάμο Θεοδότου – Μισιρλή, και πόνταραν με χαρά τα νέα τους πρόσωπα μαζί με τα νέα φίλτρα του ίνσταγραμ.
Η κατάσταση με τα ανώνυμα troll που όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν, από τον Αναστασιάδη και τα «σκάνδαλα» μέχρι τα ταξίδια της Γιολίτη ή και τις καρέτα-καρέτα, μου θύμισε την εποχή του must, τα πρώτα χρόνια, που βάζαμε τα κοσμικά στις πρώτες σελίδες, τα γυαλίζαμε και τα μοστράραμε, όπως κάνει καλή ώρα το Instagram σήμερα και μάς έκλεισε τα περιοδικά. Τότε η «cult» κοινότητα της intellectual «φιλελεύθερης» κάστας μάς την είχε πέσει για την «υποκουλτούρα» της «επιφάνειας» που δήθεν προωθούσαμε. Οσο μας έβριζαν οι τύποι, τόσο έτριβα τα χέρια μου με χαμόγελο επιτυχίας. Γιατί αυτοί οι τύποι ενώ είναι λίγοι/λίγες, κάνουν θόρυβο σαν αγέλη, και ενώ το παίζουν υπεράνω, ήταν οι πιο πιστοί αναγνώστες του must. Είναι, λοιπόν, οι πιο πιστοί followers αυτών που τάχα «πολεμούν», αφού από εκεί αντλούν την ετερόφωτη ύπαρξή τους. Τώρα με το twitter έφτιαξαν το δικό τους μέσο, και έχουν και τα δικά τους έσοδα από αυτούς που τους τα σκάνε.
Η δήθεν intellectual «φιλελεύθερη» ηθικά «ανώτερη ελίτ» που σχολιάζει μέσω ψευδωνύμων μέρα-νύχτα τα γύρω του δρώμενα, παραδίδει μαθήματα εκ του ασφαλούς, αφού οι περισσότεροι (τσεκαρισμένο) είναι μισθωτοί του δημοσίου, ή εισοδηματίες και έχουν άπλετο χρόνο να ασχολούνται με τους γύρω τους. Άλλωστε «η ηθική είναι μια πολυτέλεια των χορτασμένων», όπως είχε πει και ο Andreas Ekström σε μια παρουσίασή του στη Λευκωσία το 2019.
Προσωπικά, και είμαι σίγουρος πολλοί άλλοι σαν εμένα, δεν έτυχε να γνωρίζω, και είναι λάθος μου λόγω δουλειάς, για τον γάμο του Γιώργου Θεοδότου στη Λίμνη Κόμο, πριν το μάθω από τον «Jho Lou» και τους λοιπούς αργόσχολους ή έμμισθους, ότι θέλετε επιλέγετε, του twitter οι οποίοι λειτουργούν ως η νέα version του tabloid journalism, που οι ίδιοι «τάχαμου» κατακρίνουν. Αυτοί οι εξορκιστές του κακού που παίζουν, όπως και τα tabloid ΜΜΕ, με τα αισθήματα, τις αδυναμίες και τον θυμό του λαού είναι μια επανάληψη της ίδια ιστορίας σε νέο βερσιόν. Αυτή τη φορά, όμως, χωρίς όρια και αναστολές, εκ του ασφαλούς, από απόσταση, χωρίς να τους πιάνει ο νόμος περί λιβέλου, γράφουν αυτά που κανένα νομότυπο μέσο δεν μπορεί να γράψει στην Κύπρο, και θεωρούν τους εαυτούς τους ιεραπόστολο της αλήθειας. Φαντάζομαι πως ξεκίνησαν ως «χόμπι», αλλά σίγουρα πλέον βγάζουν και καλά λεφτά. Γιατί όταν συντηρείς 4-5 λογαριασμούς από 5-8 post την ημέρα με γραφικά και έρευνα, σίγουρα δεν είναι χόμπι, και δεν είναι για να αλλάζουν τον κόσμο. Α! και μας πήραν και τη δουλειά.
Δημήτρης Λοττίδης
demetris@sppmedia.com
