Αφροδίτη Δερματά
Είμαι ένας άνθρωπος λίγο ιδιόρρυθμος, με πολλές πλευρές και πολλές διαστάσεις. Για μπορέσει να με καταλάβει κανείς, χρειάζεται να αφαιρέσει αρκετά "στρώματα" του χαρακτήρα μου, ώστε να φτάσει στον πυρήνα μου. Νόμιζα ότι δεν ήμουν ιδιαίτερα δυνατή σαν χαρακτήρας, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι είμαι. Αγαπώ πολύ τους φίλους μου και είμαι πολύ δοτική. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι είμαι single. Συγχρόνως, είμαι και αρκετά απαιτητική. Δουλεύω σε ασφαλιστική εταιρεία, είμαι 53 ετών και έχω έναν αδελφό που έχει δύο παιδιά. Τα λατρεύω σαν να είναι δικά μου.
Στη ζωή μου, δεν είχα αντιμετωπίσει κάτι τόσο δύσκολο όπως τον καρκίνο. Έχω βιώσει χωρισμό, τόσο από σχέση όσο και από φιλία, και έχω πονέσει πολύ. Όμως ο καρκίνος ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ήρθε εντελώς ξαφνικά. Δεν ήταν ότι η ζωή μου είχε κάποιο μελανό σημείο και προέκυψε και ο καρκίνος. Όταν έρχεται ο καρκίνος, η ζωή σου αναποδογυρίζεται σε ένα δευτερόλεπτο. Έρχεται χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς να έχεις άλλα προβλήματα υγείας, χωρίς συμπτώματα και χωρίς να σε υποψιάζει κάτι.
Ήταν Φεβρουάριος του 2023 όταν είχα πάει ένα υπέροχο ταξίδι. Στις 7 Μαρτίου ήταν τα γενέθλιά μου – έκλεινα τα 51- και έκανα ένα πάρα πολύ όμορφο πάρτι με όλους τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Περάσαμε τέλεια, γενικά η ζωή μου κυλούσε πολύ όμορφα και μετά από ένα μήνα διαγνώστηκα. Εκεί που ζούσα φανταστικές στιγμές, αίφνης όλα άλλαξαν. Αυτή άλλωστε είναι η ομορφιά της ζωής: ότι τα έχει όλα. Τη μια στιγμή γιορτάζεις και την άλλη πονάς και πάλι από την αρχή.
Η ιστορία ξεκίνησε κοντά στα γενέθλιά μου. Άρχισα να νιώθω ότι πήρα κιλά, έπειτα άρχισα να έχω πρόβλημα δυσκοιλιότητας και στην συνέχεια, καθώς περνούσαν οι μέρες, αισθανόμουν ότι έτρωγα και χόρταινα αμέσως. Μια Κυριακή, έπινα καφέ με μια φίλη και μοιράστηκα μαζί της τους προβληματισμούς μου. Της είπα ότι είτε έβαλα κιλά, είτε είμαι φουσκωμένη λόγω της δυσκοιλιότητας και αναρωτιόμουν αν έπρεπε να πάω σε γαστρεντερολόγο. Αυτή με προέτρεψε να πάω, για να ξέρω τι γίνεται. Έτσι κι έγινε. Στις 5 Απριλίου πήγα στον γαστρεντερολόγο και του έλεγα γελώντας «Τι πιστεύετε, πήρα κιλά ή η δυσκοιλιότητά μου έχει προκαλέσει φούσκωμα;». Με εξέτασε, αγγίζοντας τη λεκάνη, και ξαφνικά πάγωσε. Με κοιταξε και μου είπε«Κάτι βρήκα εδώ». «Τι;» τον ρώτησα. «Ένα όγκο», μου απάντησε. Ήταν τόσο μεγάλος όγκος, που μόλις μου το επισήμανε, τον ένιωσα αμέσως. Με έστειλε άμεσα για υπέρηχο, την επόμενη μέρα για αξονικό, και την τρίτη μέρα για βιοψία. Εγώ ήμουν κάπως στον κόσμο μου, έλεγα « Εντάξει, κάτι έχω, ότι και να προκύψει, θα το δουλέψω…».
Μόλις μπήκα στο χειρουργείο για τη βιοψία, είχα κάνει από την προηγούμενη μέρα εξετάσεις για καρκινικούς δείκτες. Ήρθε ο γιατρός λίγο πριν με κοιμίσουν και μου το ανακοίνωσε. Συγκεκριμένα, μου είπε «Μικαέλλα μου, λυπάμαι που θα στο πω, αλλά έχεις καρκίνο στις ωοθήκες». Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα δύο πράγματα: το πρώτο ήταν «Γιατί ΌΧΙ εγώ;» και το επόμενο «Οκ. Πώς προχωράμε;». Αυτές οι δύο σκέψεις μου έδωσαν τη δύναμη να αντέξω όλα εκείνα που ακολούθησαν. Νιώθω ότι είναι τεράστια απελευθέρωση το να μην νιώσεις το κλασικό «Γιατί εγώ;». Σκέφτηκα ότι δεν ανήκω σε κάποιον ανώτερο Θεό για να έχω ευνοϊκότερη μεταχείριση σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Μετά από τη διάγνωση, όλα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Η βιοψία βγήκε επιβεβαιώνοντας ότι όντως έχω καρκίνο στις ωοθήκες σε στάδιο Γ, το οποίο είναι αρκετά σοβαρό. Πήγα κατευθείαν στην Αγγλία, έκανα επέμβαση ολικής υστερεκτομής, είχα και μετάσταση στην πάνα των οργάνων και το αφαίρεσαν και αυτό. Ήρθα στην Κύπρο, ξεκίνησα χημειοθεραπείες και ανοσοθεραπείες. Είχα πλούσια σγουρά μαλλιά και τα έχασα όλα. Εντούτοις, μου άρεσα πάρα πολύ χωρίς μαλλιά, βρήκα μια άλλη ταυτότητα. Αυτή τη στιγμή έχω κοντό μαλλί, αγορίστικο, και το προτιμώ σε σχέση με αυτό που είχα πριν. Γενικά, νιώθω ότι αυτή η εμπειρία μόνο μου έδωσε και δεν μου πήρε τίποτα. Με δυνάμωσε και με έκανε να καταλάβω ότι αν έχεις τη σωστή ψυχολογία και το πιο σημαντικό, τα σωστά άτομα δίπλα σου, μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα. Αισθάνομαι πολύ τυχερή για δύο λόγους: πρώτον, βρήκα πολύ δύναμη εντός μου και δεύτερον, είχα και πολύ κόσμο γύρω μου!
Το άλλο που θεωρώ πολύ σημαντικό είναι να βρεις το «γιατί σου», το λόγο που θα σε κάνει να γίνεις καλά. Το δικό μου «γιατί» ήταν να γίνω καλά για τους ανθρώπους που αγαπώ. Δεν μπορούσα να βλέπω τη μάνα μου, τον αδερφό μου, τα ανίψια μου και τους κολλητούς μου να κλαίνε για εμένα. Είπα ότι θα γίνω καλά γι' αυτούς.
Το ΠΑΠ τεστ δεν ανιχνεύει τον καρκίνο στις ωοθήκες. Δεν υπάρχει κανένας διαγνωστικός έλεγχος για να ανιχνεύσει αυτή την ασθένεια, δυστυχώς. Γι' αυτό, ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών τον ανακαλύπτει όταν είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Ο καρκίνος δίνει συμπτώματα τελευταία στιγμή. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ακούς το σώμα σου, γιατί το σώμα σου σου μιλάει καλύτερα από οποιονδήποτε γιατρό. Αν κάτι για εσένα είναι ασυνήθιστο, επαναλαμβανόμενο, να πας στον γιατρό. Για εμένα, η δυσκοιλιότητα και το ξαφνικό φούσκωμα στην κοιλιά, το ότι έτρωγα και χόρταινα πολύ γρήγορα, δεν ήταν συνηθισμένα. Ο μόνος τρόπος είναι να ακούς το σώμα σου.
Ο καρκίνος δεν είναι θανατική καταδίκη. Όπως έχουμε διαβητικούς, καρδιοπαθείς, νεφροπαθείς, έτσι και ο καρκίνος είναι μια ασθένεια. Να σταματήσουμε να τον βλέπουμε σαν το τέλος του κόσμου. Δεν είναι πάντα έτσι, ναι, κάποιες φορές είναι, αλλά ΌΧΙ πάντα.
Παλιά, έβλεπα τα πράγματα περίπλοκα και γενικά υπερανάλυα τα πάντα. Πλέον, όλα τα βλέπω πιο χαλαρά. Είμαι πολύ πιο "ζαμάν φου".
Έχω αλλάξει χωρίς να το καταλάβω. Μου το έχουν επισημάνει οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι. Δεν κάνω πολλά σχέδια για το μέλλον. Ζω την κάθε μέρα που ξημερώνει σαν να είναι ξεχωριστή. Όλοι θα έπρεπε να το κάνουμε αυτό, γιατί δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί. Έχω γίνει πιο ευαίσθητη σε κάποια πράγματα και σε κάποια άλλα, πολύ σκληρή και πιο αναίσθητη. Ειδικά ο καρκίνος στις ωοθήκες έχει αυξημένες πιθανότητες να επιστρέψει, οπότε το έχω αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Δεν μου καθορίζει τη ζωή μου, αλλά υπάρχει. Δυστυχώς, τα πρώτα χρόνια πρέπει να κάνεις συνεχώς αναλύσεις για να δεις πώς θα πας. Εκεί υπάρχει κάποιο άγχος.
Πείτε το στις φίλες σας, στις γνωστές και στις μανάδες σας, να μάθουν ότι υπάρχει και αυτός ο καρκίνος. Δεν είναι συχνός, αλλά υπάρχει. Είναι σπάνιος και ονομάζεται "σιωπηλός δολοφόνος". Μην αμελείτε να κάνετε εξετάσεις αν νιώσετε ότι κάτι δεν πάει καλά με το σώμα σας.
Μικαέλα Τύμβιου
Την Μικαέλα δεν την έχω γνωρίσει από κοντά, ήρθαμε σε επαφή μέσω του ΠΑΣΥΚΑΦ και μιλήσαμε ένα πρωί στο τηλέφωνο. Υποδέχτηκε την κλήση μου με ενθουσιασμό και όσα μου εξομολογήθηκε απέπνεαν αποδοχή, ελπίδα και αισιοδοξία. Ένα ζωντανό παραδειγμα για το πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε όλοι τις προκλήσεις της ζωής. Με αποδοχή, κυλώντας αρμονικά με την ροή του ποταμού, ελπίζοντας πως αυτό θα μας βγάλει στην πιο όμορφη θάλασσα.
Κάθε άνθρωπος αξίζει να λαμβάνει την καλύτερη δυνατή φροντίδα και θεραπεία για τον καρκίνο, ανεξαρτήτως συνθηκών.
Αν εσύ ή κάποιος που γνωρίζεις βιώνει εμπειρία καρκίνου, επικοινώνησε με τον ΠΑΣΥΚΑΦ 7777 1986 παγκύπρια γραμμή επικοινωνίας. https://pasykaf.org/el-our-services/ www.pasykaf.org
