«Γεμάτη ζωή. Μια συζυγική νουβέλα» του Τζων Φάντε

«Γεμάτη ζωή. Μια συζυγική νουβέλα» του Τζων Φάντε

Εκδόσεις Δώμα

Σελ. 166

Ω ναι, δεν είχα κανένα πρόβλημα να κοιμάμαι μόνος, να κοιμάμαι σ’ ένα κρεβάτι που δεν ήταν αλλαντοπωλείο, ν’ απλώνω τα χέρια και τα πόδια μου. Ήταν μια αιθέρια απόλαυση, μια αταβιστική ηδονή, μια επιστροφή στη Μάνα Γη. Αλλά εκείνη την κατά­λαβε τη χαρά μου. Πρέπει να την ένιωσε μέσα από τον τοίχο, γιατί τότε άρχισε να μου ζητάει πράγματα. Ένα ποτήρι γάλα, ένα σάντουιτς, ένα κουτί σπίρτα, ένα βιβλίο. Κι όταν δεν είχε τίποτ’ άλλο να ζητήσει, άναβε το φως στο κομοδίνο μου, στεκόταν όρθια από πάνω μου, βαριά και κάτασπρη και θλιμμένη, κι έλεγε: «Δεν μπορώ να κοιμηθώ». Το κρεβάτι ήταν μονό, κι όταν ερχόταν δίπλα μου, δεν έμενε καθόλου χώρος, παρά μόνο εάν ξάπλωνε ανάσκελα με το εξόγκωμα να κοιτάζει ψηλά. Έκανα στην άκρη κι ήταν σαν να κοιμάμαι στο χείλος του γκρεμού. (απόσπασμα) 

Η συζυγική νουβέλα του Φάντε Γεμάτη ζωή είναι ένα απολαυστικότατο κείμενο με εξαιρετικά χειμαρρώδη ροή που διαβάζεται μονορούφι.

Το χιούμορ είναι διάχυτο στην αυτοβιογραφική αυτή αφήγηση του συγγραφέα, από την αρχή μέχρι το τέλος του, το οποίο κρατά αβίαστα σταθερό το πλατύ χαμόγελο στη φάτσα του αναγνώστη του. Παρόλα αυτά πάντα πίσω από το γέλιο κρύβεται και μια δόση μελαγχολίας.

Η ιστορία είναι χρονικά τοποθετημένη στην περίοδο που ο Φάντε και η Τζόυς περιμένουν το πρώτο τους παιδί. Ο ίδιος είναι πια επιτυχημένος σεναριογράφος στο Χόλλυγουντ με μια κάποια οικονομική άνεση. Αντιμετωπίζει την κοιλιά της εγκύου γυναίκας του σαν εξόγκωμα, ο πατέρας του από την άλλη θέλει μόνο αρσενικό εγγόνι ενώ η μητέρα του προσποιείται αδιαθεσίες για να κερδίζει την προσοχή. Γενικά παρατηρούμε πως οι ανδρικοί χαρακτήρες του είναι στερεοτυπικοί και οι γυναικείοι τόσο... τόσο όσο θα ήταν ταιριαστοί, ας πούμε, για την δεκατία του ’50 όπου και διαδραματίζονται τα γεγονότα. Ο ερχομός του παιδιού τους έρχεται να επισφραγίσει την ευτυχία τους ενώ συμβαίνουν ένα σωρό ευτράπελα και τραγελαφικά τόσο στον συναισθηματικό τους κόσμο όσο και πρακτικά στην καθημερινότητά τους που αλλάζει. Ο συγγραφέας προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα σ’ όλο αυτό με συγκινητική απλότητα και χιούμορ. Με μαεστρία βγάζει στο χαρτί υπέροχες περιγραφές αντιδράσεων για τα συμβάντα όπως και ψυχογραφήματα των χαρακτήρων του, που είναι άλλωστε πραγματικοί, χωρίς να τα κρίνει ή να κατευθύνει την σκέψη μας κάπου.

Ο Τζον Φάντε αποτελεί ένα ξεχωριστό, ένα μοναδικό και αξιόλογο κεφάλαιο στη Αμερικανική λογοτεχνία. Έχει ελευθερία, δεν διστάζει σε καμία περίπτωση να αποκαλύψει την δικιά του αλήθεια, τις σκέψεις του και ούτε τον απασχολούν οι αντιδράσεις και η κριτική. Είναι ο εαυτός του ακοπλεξάριστος. Τον διακατέχει ένα σπάνιο συγγραφικό σθένος ειλικρίνειας. Ο Μπουκόφσκι είχε αναφέρει πως όταν ανακάλυψε τον Φάντε ήταν σαν να είδε το φως στο σκοτάδι. Διαβάζοντας τις ιστορίες του που ήταν γεμάτες αυθεντικότητα έδεναν εκπληκτικά το χιούμορ με την μελαγχολία.

Τα λόγια από το οπισθόφυλλο: Ο Τζων Φάντε τα κατάφερε. Από απένταρος συγγραφέας είναι τώρα σεναριογράφος στο Χόλλυγουντ. Βγάζει καλά λεφτά. Είναι παντρεμένος με τον μεγάλο του έρωτα. Και περιμένουν και το πρώτο τους παιδί. Τι ωραίος που είναι ο κόσμος!
Τα κατάφερε. Τότε γιατί νιώθει τόσο μπερδεμένος; Μήπως επειδή η έγκυος γυναίκα του, η Τζόυς, τον έχει διώξει απ' το κρεβάτι τους; Μήπως επειδή του λέει πως τον σιχαίνεται και πως εκείνος φταίει για όλα;
Ναι, είναι πολύ μπερδεμένος. Και τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο όταν υποχρεώνεται να κουβαλήσει σπίτι τον οξύθυμο Ιταλοαμερικανό πατέρα του, οικοδόμο το επάγγελμα και αστέρα του μελοδράματος, ο οποίος συμφωνεί με την Τζόυς: εκείνος φταίει για όλα.
Μια ανόσια κωμωδία για τη σύγχυση του άντρα τη στιγμή που καλείται από εραστής να γίνει σύζυγος και κατόπιν πατέρας, όταν δεν έχει ακόμα μέσα του παραδεχτεί ότι δεν είναι πια παιδί ο ίδιος.

Έγραψαν για το βιβλίο: Η πιο στυφή ρομαντική κωμωδία όλων των εποχών. (Los Angeles Times)

Σε τούτο το βιβλίο το χιούμορ και το συναίσθημα δεν βρίσκονται στο επίπεδο του εγκεφαλικού φλοιού. Ο Φάντε βαράει στην καρδιά, στα έντερα, στο στομάχι. Κι εάν ο αναγνώστης αισθάνεται συγκίνηση, είναι επειδή ο Φάντε έχει πετύχει το στόχο που θέτουν οι πλέον φιλόδοξοι συγγραφείς: να μιμηθεί τη ζωή. (Le Monde)

Για τον συγγραφέα: Ο John Fante (1909-1983), γιος Ιταλών μεταναστών, γεννήθηκε στο Ντένβερ του Κολοράντο και έζησε στην Καλιφόρνια. Σ’ όλα του τα λογοτεχνικά έργα, δεν κάνει άλλο παρά να αφηγείται την ιστορία της ζωής του και της οικογένειάς του. Πολύ νέος γνώρισε τη δόξα, ιδίως με το μυθιστόρημα "Ask The Dust" ("Ρώτα τη σκόνη", Μεταίχμιο), αλλά πέρασε τη ζωή του στο ημίφως, χαμένος στο Χόλιγουντ ως σεναριογράφος. Μετά το θάνατό του, αναγνωρίστηκε ως γίγαντας της αμερικάνικης λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, πλάι στον Χέμινγουεϊ, τον Φώκνερ και τον Στάινμπεκ.