Μιχάλης Μιχαηλίδης
Αυτό που ανέκαθεν με γοήτευε σε κάποια εστιατόρια, σε κάποια μικρά εστιατόρια κατ’ ακρίβεια, είναι το ξεκάθαρο κόνσεπτ που έχουν.
Πας εκεί γιατί γνωρίζεις επακριβώς τι θα έρθει στο πιάτο σου, τι περιλαμβάνει το μενού και ότι η ποιότητα παραμένει πάντοτε μια παράμετρος σταθερή -όσο κι αν όλα τ’ άλλα τριγύρω (μας) μεταβάλλονται. Φτιάχνω μόνο σουβλάκι και άλλα δυο-τρία είδη σχάρας, σου λέει, και γνωρίζοντας κιόλας πως η ιστορία του πάει πολύ πίσω, φτάνοντας εκεί παραγγέλνεις με κλειστά μάτια.
Το φαγητό σε αυτά τα μέρη δεν είναι για βραβεία, από την άποψη ότι δεν έχει δύσκολες παρασκευές και δεν προκύπτει από περίπλοκες συνταγές, είναι όμως τίμιο, εύγεστο και συνήθως οικονομικό.
Αυτά τα μαγαζιά μπορεί να μην έχουν καν ταμπέλα με το όνομά τους, έχουν όμως ταυτότητα.
Στη Μύκονο, για παράδειγμα, είναι μια ταβέρνα στον Άγιο Σώστη που φτιάχνει πέντε πράγματα. Σε ένα κοσμοπολίτικο νησί, γεμάτο jet setters, μπορείς να βρεις και τέτοια εστιατόρια που προσφέρουν τα απολύτως απαραίτητα και που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια δυνατή ταυτότητα!
Σε τέτοιου είδους μαγαζιά, σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον, με τα απολύτως απαραίτητα, τρως πάντα εξαιρετικό φαγητό: φρεσκότατες εποχιακές σαλάτες, νόστιμα ορεκτικά, εξαιρετική σχάρα και πιάτα όπως η κοπανιστή Μυκόνου, η λούζα και η ξυνοτύρα! Ενθουσιασμό προκαλούν πάντα και τα μικρά παραθαλάσσια ταβερνάκια, κυρίως στη νησιώτικη Ελλάδα (δυστυχώς όχι και στην Κύπρο, παρότι νησί), που με ένα ούζο ή ένα τσίπουρο σού προσφέρουν τη ψαριά της ημέρας! Η φρεσκάδα του προϊόντος και η αισθητική του χώρου δημιουργούν την καλύτερη ανάμνηση, κλείνοντάς την τελικά σε μια νοητή καρτ ποστάλ, σε μια γωνιά της γευστικής μνήμης σου.
Αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο οι ίδιες οι γεύσεις αλλά το ξεκάθαρο κόνσεπτ που τα χαρακτηρίζει, η συνέπεια, η επιμονή στον στόχο που τέθηκε εξ αρχής και η απλότητα. Δεν κάνουν εκπτώσεις και δεν πέφτουν στην παγίδα να προσθέσουν κι άλλα «προϊόντα» για να γίνουν αρεστά στη μάζα ή να πάνε με τη μόδα.
Τέτοια εστιατόρια σίγουρα υπάρχουν και στην Κύπρο. Μπορώ να σκεφτώ μερικά καθώς γράφω αυτό το κείμενο, θα αποφύγω όμως να τα ονοματίσω. Θα σταθώ όμως σε ένα event που πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες μέρες και μου έδωσε εξ αρχής την αίσθηση ότι έφερνε μια καινούργια πρόταση στο κομμάτι της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης στο νησί.
Στη Λάρνακα, στο παλιό κομμάτι της πόλης, ένα φεστιβάλ μπίρας μάς έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να δοκιμάσουμε όλες ανεξαιρέτως τις craft μπίρες που παράγονται σε μικρά ζυθοποιεία στην Κύπρο! Οι παραγωγοί βγήκαν μπροστά και ακόμα πιο μπροστά βγήκε το προϊόν τους. Πρωταγωνιστής ήταν οι μπίρες, συνοδευόμενες από νόστιμο street food, ωραίες μουσικές και κάποιες παράλληλες δραστηριότητες (workshops) για το ίδιο το προϊόν. Μεγάλο «μπράβο» στον εμπνευστή και όλους όσοι του έδωσαν ζωή με τη συμμετοχή και τη συνεισφορά τους.
Εμείς, πάντως, από τη μεριά μας, θα είμαστε εδώ για να στηρίζουμε και να προβάλλουμε καθετί αυθεντικό, καθετί πρωτότυπο, καθετί αληθινό.
Φωτογραφία: Μερόπη Σολωμού
