Αφροδίτη Δερματά
Λένε ότι στην ζωή μας συναντιόμαστε για κάποιο λόγο. Φαντάζομαι λοιπόν ότι φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής, κάπου εκεί θα με περιμένει μια μεγάλη λευκή οθόνη όπου πάνω της θα περάσει όλη μου η ζωή σαν ταινία και μαζί της κάποιοι άνθρωποι που βρέθηκαν τυχαία στον δρόμο μου. Άλλοι σαν πρωταγωνιστές και άλλοι σαν κομπάρσοι, όλοι όμως θα παίξουν το ρόλο τους ώστε να «βγει» η πλοκή του έργου και να γίνω ο άνθρωπος που είμαι. Έτσι τους ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά, που μοιράστηκαν μαζί μου την προσωπικότητά τους, με τις θετικές και τις αρνητικές της πτυχές. Πάντα πίστευα στον υπέροχο στίχο του Ρίτσου που λέει «άξιζε να υπάρχουμε για να συναντηθούμε» γι’ αυτό τον λόγο ακόμα σε περιπτώσεις που ήταν΄ άδικος ή πονούσε ο αποχωρισμός, με καθησύχαζα λέγοντας μου ότι αυτός ήταν ο ρόλος τους στην ζωή μου, ως εκεί ήταν, αποχωρούν από την σκηνή μου για να εμφανιστεί κάτι καινούργιο και να πάει το έργο λίγο παραπέρα.
Αν λοιπόν κάνω έναν σύντομο απολογισμό θα ήθελα να ευχαριστήσω…
Την Ε. που με έμαθε ότι το να επισκεφτείς μια πινακοθήκη ή να δεις μια καλή παράσταση μπορεί να αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία σου.
Τον Π. που με έμαθε ότι ένα ταξίδι κρύβει πάντα μια περιπέτεια που μπορεί να σου αλλάξει όλη την ζωή.
Την Ε. που με έμαθε ότι το διάβασμα ενός βιβλίου μπορεί να σε ταξιδέψει και ν' ανοίξει τους ορίζοντες σου.
Την Χ. που μου αποκάλυψε το μεγαλύτερο και το πιο σημαντικό μυστικό, ότι όλο το σύμπαν υπάρχει μέσα μου.
Τον Μ. που με έμαθε ότι είμαστε ενέργειες που συνδεόμαστε και η γνωριμία μας μπορεί να οφειλόταν στον θάνατο μιας πεταλούδας στην Κίνα.
Τον Σ. που με έμαθε ότι ο άνθρωπος όταν είναι κενός πέφτει κάτω και πατιέται σαν ένα άδειο σακί.
Την Μ. που με έμαθε ότι μέσα από τις λυκοφιλίες αντιλαμβάνεσαι ποιοι είναι στο τέλος οι πραγματικοί σου φίλοι.
Τον Χ. που με έμαθε τι θα πει κακή συμπεριφορά για να εκτιμήσω μετά την καλή και μαζί με αυτό ότι η μουσική δεν έχει όρια.
Την Κ. που με έμαθε ότι το χρήμα μπορεί να χαλάσει μια φιλία.
Την Μ. που με έμαθε πώς να γίνω καλύτερη μητέρα.
Την Ε. που με έμαθε πως μια γυναίκα μπορεί να είναι μόνη της και να είναι και πολύ επιτυχημένη.
Τον Μ. που με έμαθε ότι υπάρχουν αδερφές ψυχές.
Τον Χ. που με έμαθε μουσικές από όλο τον κόσμο.
Την Σ. γιατί ερχόταν πάντα στα δύσκολα σαν από μηχανής Θεά.
Την Ζ. γιατί με έμαθε να αγαπάω την ζωή.
Την Π. που μου έχει δώσει τις πιο δυνατές συμβουλές στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής μου.
Την Θ. γιατί με έμαθε να με συγχωρώ γιατί οι ενοχές με κρατάνε στον πάτο.
Τον Τ. γιατί με έμαθε να βουτάω στα βαθιά χωρίς σωσίβιο και να επιβιώνω.
Τον Α. γιατί με έμαθε μέσα από τα μάτια του να βλέπω τον εαυτό μου αλλιώς και να με αγαπώ.
Ευχαριστώ και τον Erich Fromm που με έμαθε ότι «Αν πραγματικά αγαπώ έναν άνθρωπο, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον «σ’ αγαπώ», πρέπει να είμαι ικανός να πω «αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου».
