Αφροδίτη Δερματά
Μου πήρε γύρω στα 43 χρόνια για να παραδεχτώ τον πατέρα μου, να αντιληφθώ την φιλοσοφία του και να καταλάβω ότι ακόμα και τώρα στα εβδομήντα φεύγα του παραμένει ένας επαναστάτης , ενίοτε με ακραίες απόψεις όπως άλλωστε όλοι οι επαναστάτες. Ο πατέρας μου δεν ήταν ένας συνηθισμένος πατέρας με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Σαν παιδί τον θυμάμαι να ρητορεύει με πάθος, να διαβάζει και να γράφει τα βράδια στην γραφομηχανή του, να θυμώνει ακούγοντας ειδήσεις, να καλλιεργεί αμπέλια και να πίνει το δικό του κρασί. Γενικά να ασχολείται με τα κτήματα του και υπερήφανος και με ενθουσιασμό να φέρνει στο σπίτι τους καρπούς της παραγωγής του. Τις περισσότερες φορές οι καρποί του ήταν πιο μικροί σε μέγεθος απ’ αυτούς που πωλούνταν στην αγορά, φαγωμένοι και λίγο πιο κατσιασμένοι από τα έντομα. Τον κατηγορούσα γι’ αυτό και μιζέριαζα όταν ήταν να τους φάω, μέχρι που μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι δεν χρησιμοποιούσε φυτοφάρμακα ή ακόμα και αν χρησιμοποιούσε ήταν όσο γινόταν πιο φιλικά για το περιβάλλον γι’ αυτό και όλα τα λαχανικά και τα φρούτα του δεν ήταν τέλεια σε εμφάνιση όπως αυτά που βρίσκουμε στο μανάβικο.
Οι μεγάλες του αγάπες είναι το διάβασμα, η φύση και το χωριό του. Απεχθάνεται τις μεγαλουπόλεις, τις καταναλωτικές κοινωνίες και γενικότερα το σύστημα που μας μετατρέπει όλους σε σκλάβους όπως λέει και έτσι δεν θέλησε ποτέ να υποκύψει και να ενταχθεί σε αυτό. Πάντα του άρεσε να είναι κύριος του εαυτού του, αυτόνομος και αυτοδίδακτος. Τις Κυριακές ακούει δυνατά και υπερήφανα δημοτική μουσική αλλά του αρέσει και ο Παπακωνσταντίνου, ξέρει όλη την ιστορία της Ελλάδας απ’ έξω κι ανακατωτά, μελετάει ξανά και ξανά την Οδύσσεια ανακαλύπτει συνεχώς νέες αλήθειες μέσα σε αυτήν και έμαθε μόνος του αγγλικά, γαλλικά, λατινικά και αρχαία ελληνικά. Δεν πάει σε συνεργεία τα διορθώνει όλα μόνος του, είναι μηχανικός, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός και κομμωτής του εαυτού του. Στα μεγάλα ταξίδια με το αυτοκίνητο μας έλεγε ιστορίες από την μυθολογία για να περνάει ευχάριστα η ώρα και γενικά οι βιβλιοθήκες μας ήταν πάντα γεμάτες με βιβλία. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, δεν το ενδιέφερε να σπουδάσουμε και να μετατραπούμε σε εξαρτήματα της μηχανής, ήθελε απλά να διαβάζουμε και η ελπίδα του ήταν να μείνουμε στο χωριό και να καλλιεργήσουμε τα κτήματα του. Μου φαίνονταν αδιανόητες οι απόψεις του και ήμουν κάθετα αρνητική. Μέχρι πρόσφατα, ΄΄οπου διαβάζοντας την συνέντευξη μιας σπουδαίας, καταξιωμένης δημοσιογράφου στην Ελλάδα η οποία έφυγε από την μεγαλούπολη, «απέδρασε» από το σύστημα, έστησε ένα λυόμενο σε ένα κτήμα σε ένα μικρό χωριό και ζει τα τελευταία χρόνια εκεί, έκπληκτη έπιασα τον εαυτό μου να τοποθετείται σε λίγα χρόνια από τώρα σε παρόμοια θέση. Η δημοσιογράφος έλεγε ότι φυτεύει και τρώει από τον κήπο της, χρησιμοποιεί φωτοβολταικά και γενικά ζει απλά λιτά απέριττα, χωρίς άγχος και κυρίως ελεύθερα. Έτσι ακριβώς όπως ο πατέρας μου.
Αυτές τις μέρες παρακολουθώ τις εξελίξεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας αποσβολωμένη και αναρωτιέμαι πως μπορώ να αντιδράσω σε όλο αυτό; Τι μπορώ να κάνω εκτός από το να κοιτάω την οθόνη του υπολογιστή και να βουρκώνω; Πως μπορούμε να αντιδράσουμε και να σταματήσουμε το θηρίο; Πως να βοηθήσω τα παιδιά που ξεριζώνονται από τα σπιτια τους; Που χάνουν τους πατεράδες τους; Η απάντηση βρέθηκε τυχαία μπροστά μου από την Κλέλια Ρανέση η οποία έγραψε το παρακάτω ενδιαφέρον κείμενο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram:
«Τόσα χρόνια με μανία μας εκπαίδευσαν να εξαρτόμαστε από τους άλλους. Να αγοράζουμε λεμόνια απ’ την Ισπανία , κατακρεουργώντας τις ντόπιες παραγωγές κ πόσα άλλα αγαθά. Να αγοράζουμε το τάδε χημικό φυτοφάρμακο που δηλητηριάζει το χώμα κ για να ξαναφυτέψεις το χρειάζεσαι εκ νέου. Να εξαρτόμαστε ενεργειακά σαν χώρα από άλλα κράτη εν έτη 2022. Μια χώρα με άπειρα χιλιόμετρα ακτογραμμή ( ενεργειακοί κυματοθραύστες) κ άπειρο ήλιο ( ηλιακή ενέργεια) ή όποιο άλλο τρόπο παραγωγής ενέργειας.
Ο μόνος δρόμος προς την ελευθερία είναι η αυτονομία. Ο μόνος δρόμος για να μην συμμετέχεις στο έγκλημα είναι η αυτονομία.
Και που λέει κ ο φίλος @nik0s_stef
«Μας οδήγησαν σαν χώρες και καταναλωτές να εξαρτόμαστε ενεργειακά από μια στρόφιγγα… ότι καλύτερο για αυτούς που την ελέγχουν. Με ένα κουμπί σε 1 λεπτό πετυχαίνουν παγκόσμιο πληθωρισμό… άρα κατάσχουν περιουσίες. Οι ΗΠΑ έχουν τεράστια αποθέματα από το άδειασμα της Αραβίας … θα μπορούσε να συγκρατήσει τις τιμές κι ένα παιδάκι … Αλλά το κόλπο γκρόσο είναι το κέρδος που αποκομίζουν προσχηματικά… Κι αν γνώριζαν τον Πούτιν γιατί εξαρτηθήκαν από αυτόν με δίκτυα αγωγών; Όλα στο σχέδιο τπτ τυχαίο τπτ μη ελεγχόμενο» ...
καλή τσικνοπέμπτη
Υγ: γι’ αυτό η σημερινή επανάσταση είναι μποστάνι στον κήπο σου, φωτοβολταικα στη σκέπη σου, λιγότερη εξάρτηση από υλικά αγαθά , περισσότερη αυτονομία .»
Η Κλέλια επιβεβαίωσε με αυτό το κείμενο τα λόγια του πατέρα μου. Κάπως έτσι λοιπόν μετά από 43 χρόνια κοιτώντας τριγύρω, βλέπω αλήθειες στα λόγια και τον δικαιώνω. Επανάσταση λοιπόν είναι το να σηκωθείς ένα πρωί, να σηκώσεις παντιέρα και να αποδράσεις ηρωικά από το σύστημα! Σαν τον πατέρα μου, σαν την δημοσιογράφο, σαν κάποιους άλλους ανυπόταχτους και τολμηρούς. Να φτάσεις σε ένα σημείο όπου οι ηγέτες να μην μπορούν να ηγηθούν, όπου το χρήμα τους δεν θα έχει καμία σημασία. Το ερώτημα είναι το αντέχεις;
