Αφροδίτη Δερματά
Οι γάτες στέκονται στην βεράντα πίσω από την σίτα και κλαίνε για να τους ανοίξει. Δεν ανταποκρίνεται άμεσα στην ανάγκη τους και αυτές γρατζουνάνε με πείσμα την σίτα. Αγχωμένη από την υπόκωφη πίεση που της ασκεί το γκρινιάρικο νιαούρισμα τους, ανακατεύει βιαστικά τον κιμά με τα τσιγαρισμένα κρεμμύδια και τους απαντάει επιθετικά: «Πορτιέρισσα με κάνατε, μπες - βγες όλη μέρα» . Νιαουρίζουν ακόμα πιο έντονα, με παράπονο λες και καταλαβαίνουν ότι απευθύνεται σε αυτές, επιμένοντας ότι θέλουν επειγόντως να μπουν. Ο συνδυασμός του αναμμένου απορροφητήρα με το επίμονο νιαούρισμα τους λειτουργεί καταπιεστικά. Αφήνει την ξύλινη κουτάλα στον πάγκο και κατευθύνεται στην πόρτα. Ανοίγει, σηκώνει το κεφάλι της ψηλά και ρίχνει το βλέμμα της στο ολοστρόγγυλο φεγγάρι που ξεπροβάλει ανάμεσα από τις στέγες των γειτονικών σπιτιών. Ωραία βραδιά συλλογίζεται. Γυρνάει πίσω στην κατσαρόλα της, ρίχνει την τριμμένη ντομάτα στον κιμά, την ανακατεύει και πλένει γρήγορα ότι έχει μαζευτεί στον νεροχύτη. Πετάει τα σκουπίδια και σκέφτεται ότι δεν έχει ποτίσει τα λουλούδια, επιστρέφοντας ανοίγει το λάστιχο και ποτίζει τα λουλούδια. Καθώς βρέχει το ξερό χώμα νιώθει μια ικανοποίηση, σαν να ποτίζει την δικιά της δίψα ενώ παράλληλα σκέφτεται ότι έχει δύο μέρες που είναι απλωμένα τα μαγιό και οι πετσέτες στα σχοινιά. Ανοίγει την σίτα και βγαίνει στην πίσω αυλή, οι γάτες μπλέκονται νιαουρίζοντας ανάμεσα στα πόδια της, προς στιγμήν χάνει την ισορροπία της και τους θυμώνει. Θυμάται την δικιά της μάνα να βγαίνει κάθε μεσημέρι στην βεράντα από την πόρτα του πατρικού της με ένα πιάτο αποφάγια, οι γάτες να μπλέκονται στα πόδια της, να πατάει και καταλάθος δυο- τρεις γατίσιες πατούσες, αυτές να βγάζουν ένα κλαψιάρικο νιαούρισμα που δήλωνε πείνα και πόνο μαζί κι η μάνα να τους θυμώνει για την ανυπομονησία τους λες και καταλάβαιναν. Θυμάται επίσης ότι η μεγάλη γάτα θέλει εμβόλιο από τον Μάρτιο και ότι η αμέλεια της να το κλείσει το ραντεβού με τον κτηνίατρο στέκεται σαν ένα μικρό σύννεφο στην άκρη του κεφαλιού της και κάνει σκιά στις σκέψεις της. «Αύριο θα κλείσω να τελειώνω» σκέφτεται. Υπολογίζει στα γρήγορα τα έξοδα της, οι οικονομικές υποχρεώσεις αυτόματα αναιρούν την σκέψη της. «Άστο καλύτερα για τον επόμενο μήνα» σκέφτεται και το γκρι συννεφάκι παραμένει τελικά ακλόνητο στην θέση του κάνοντας παρέα με κανένα - δυο ακόμα που έχουν δημιουργηθεί από παρόμοιες αναβολές. Επιστρέφει στην κουζίνα, ο κιμάς έχει γίνει, κλείνει με ανακούφιση τον απορροφητήρα και αδειάζει το πλυντήριο πιάτων. Βάζει στο ταψί τα βραστά μακαρόνια, τρίβει λίγο παρμεζάνα, απλώνει πάνω τους τον κιμά και ύστερα την μπεσαμέλ. Τοποθετεί το ταψί στον προθερμασμένο φούρνο, ρυθμίζει το χρονόμετρο και βγάζει το παγωμένο καρπούζι από το ψυγείο, κόβει 2 φέτες, τις σερβίρει στα πιάτα, κόβει και χαλούμι σε κυβάκια και πασπαλίζει το καρπούζι. Ακουμπάει τα πιάτα στον πάγκο και στέκεται και τα κοιτάει απολαμβάνοντας το δροσερό πάντρεμα του κόκκινου με το άσπρο σαν να είναι έργο τέχνης. Φωνάζει τον μικρό να πάρει το πιάτο του και καθώς στέκεται στην άκρη του πάγκου βάζει την πρώτη μπουκιά από παγωμένο καρπούζι στο στόμα της. Η γεύση του δροσίζει το μυαλό της. Ανοίγει το ραδιόφωνο βάζει ένα ποτήρι παγωμένο λευκό κρασί, κάθεται στην ξύλινη καρέκλα στην βεράντα, πίνει μια γουλιά και παίρνει μια μεγάλη ανάσα. Η μικρή γάτα σκαρφαλώνει στα πόδια της για χάδια, καθώς την χαϊδεύει σηκώνει το βλέμμα της στο φεγγάρι. Είναι καλοκαίρι, το ραδιόφωνο παίζει τον Άγιο Έρωτα του Γιώργου Ανδρέου. Κλείνει τα μάτια και ταξιδεύει σε αγαπημένες τις παραλίες γεμάτες με κοχύλια και κύματα που παφλάζουν. Ευτυχώς έφτιαξε το παστίτσιο και ξεμπέρδεψε με το μαγείρεμα για 2-3 μέρες. Πως άλλαξε έτσι η ζωή της; Ποιος θα μαζέψει τα σεντόνια από σχοινί; Είναι πολύ ζεστή η βραδιά και στέγνωσαν ήδη…αν αρχές Ιούνη κάνει τόση ζέστη, τι θα γίνει τον Αύγουστο; Πως τελείωσε τόσο γρήγορα το Σαββατοκύριακο; Πως περνάνε τόσο γρήγορα οι μέρες; Πως περνάνε τόσο γρήγορα τα χρόνια; Ποιος θα μαζέψει τελικά τα στεγνά σεντόνια από σχοινί;
