Αφροδίτη Δερματά
Διανύω την πέμπτη δεκαετία της ζωής μου και ναι, οφείλω να ομολογήσω ότι περνάω κρίση ηλικίας. Ένα συνονθύλευμα ακατάστατων, ατίθασων ορμονών εξουσιάζουν το σώμα και την διάθεση μου και η αλήθεια είναι ότι βρίσκομαι σε μια καθημερινή πάλη μαζί τους. Είναι μέρες που τρελαίνομαι, έχω απίστευτο εκνευρισμό και νιώθω ότι είναι όλα δύσκολα και λάθος και είναι και άλλες μέρες που η ζωή είναι πολύ ωραία και με κατακλύζει ένα γαλήνιο αίσθημα ευγνωμοσύνης. Καθώς βρίσκομαι στον κυκεώνα των αλλαγών και σε αυτή την έντονα μεταβατική φάση, υπάρχουν στιγμές που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Το καλό είναι ότι έχω αρχίσει και αναγνωρίζω τον «εχθρό» οπότε τον τελευταίο καιρό είμαι σε κατάσταση διαπραγμάτευσης και σε μια προσπάθεια συμφιλίωσης μαζί του. Αποδέχομαι την «τρέλα» που κάνει επιθέσεις στον κυτταρικό ιστό μου και δεν της πάω κόντρα. Την αφήνω λίγο να με χορέψει στο ταψί, την παρακολουθώ μέχρι που αποδυναμώνεται. Εκεί εντωμεταξύ που νομίζω ότι την έχω κερδίσει εμφανίζεται πάλι και επιτίθεται από την αρχή. Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω περιθώρια βελτίωσης και συνεχίζω να προσπαθώ να το διαχειριστώ.
Ήξερα από την μητέρα μου ότι η κατάσταση θα είναι δύσκολη σε αυτή την δεύτερη εφηβεία, αλλά δεν ήξερα ότι θα μπορούσα να κλαίω από νεύρα επειδή έπεσε το κρεμμύδι πίσω από το ψυγείο, ότι θα μπορούσε να με κάνει μπαρούτι ένα αυτοκίνητο που δεν με άφησε να παρκάρω και ήρθε και κόλλησε πίσω μου ενώ έχω ανάψει Alarm. Δεν ήξερα επίσης ότι θα μπορούσε να με θυμώσει τόσο ένας άνθρωπος ανούσιος, να με εξοργίσει ένα χαζό βίντεο στο Τικ Τοκ ή να με συγκινήσει τόσο πολύ η αλλαγή της φρουράς στο Σύνταγμα ώστε να κλαίω με μαύρο δάκρυ επί ένα τέταρτο. Δεν γνωριζα ότι θα σηκώσω ξαφνικά το κεφάλι, θα κοιτάξω τριγύρω μου την νεολαία και σοκαρισμένη θα συνειδητοποιήσω ότι δεν ανήκω πλέον σε αυτήν την κατηγορία. Ότι θα χρειαστώ βιταμίνη D για την οστεοπενία που έχει αρχίσει να μου χτυπάει απαλά την πλάτη σιγοτραγουδώντας το «θα προχωράμε μαζί μέσα σε αυτή την ζωή…». Δεν με είχε ενημερώσει κανείς ότι την στιγμή που αποχαιρετάς την δεκαετία των 30 αρχίζεις ουσιαστικά να βιώνεις ένα πένθος. Πενθείς τα νιάτα σου. Όσο κι αν δεν το παραδέχεσαι μέσα σου θρηνείς μια εποχή που φεύγει ανεπιστρεπτί.
Μέσα σε όλα αυτά όμως, σαν ον που έχει μια τάση να κοιτάει προς το φως, βλέπω να τίκτεται ένας νέος διαφορετικός άνθρωπος. Και αυτός ο νέος άνθρωπος πετάει μακριά το περιτύλιγμα και εξερευνά μέσα του τον κρυμμένο θησαυρό. Ανακαλύπτει την μαγική ουσία που τόσο καιρό ήταν σκεπασμένη από την ύλη και την ματαιότητα. Έχω να πω λοιπόν ότι διανύοντας αυτή την μεταβατική περίοδο συνειδητοποιώ ότι αυτός ο νέος άνθρωπος που ετοιμάζεται γεννηθεί, μου αρέσει πολύ.
Μου αρέσει γιατί πετάει από πάνω του την ανάγκη να αρέσει.
Γιατί είναι πειθαρχημένος γυμνάζεται καθημερινά, τρέφεται όσο πιο σωστά μπορεί και κάνει ότι μπορεί ώστε να κρατήσει το σώμα και την υγεία του σε μια αξιοπρεπή κατάσταση.
Γιατί δεν χρειάζεται κόσμο και βαβούρα για να είναι ευτυχισμένος, μπορεί να νιώσει απόλυτη ευτυχία και γαλήνη, βουτώντας στις σελίδες ενός βιβλίου και ακούγοντας κλασσική μουσική.
Γιατί γνωρίζει πλέον την μοναδική συμπαντική αλήθεια που δεν είναι άλλη από την αγάπη.
Διότι ξέρει ότι έχει κάθε δικαίωμα να είναι ευτυχισμένος και έχει πετάξει από πάνω του στερεότυπα και προκαταλήψεις.
Διότι έχει μάθει να επαναστατεί πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, μιας και ξέρει πλέον ότι, το ότι κάνει κάτι όλος ο κόσμος δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό.
Γιατί δεν συμβιβάζεται με οτιδήποτε τοξικό και φεύγει χωρίς δεύτερη σκέψη από ότι δεν του αρμόζει.
Γιατί έχει συλλέξει κομμάτι-κομμάτι την σοφία όλου του κόσμου και κάθε φορά που η ζωή πάει λίγο στραβά, ανοίγει τα συρτάρια του και την χρησιμοποιεί.
Επειδή πλέον δεν κοιτάει πρόσωπα, μόνο χαμόγελα, ψυχές, καθαρές και ήρεμες.
Διότι ξέρει ότι δεν θα ακολουθήσει τις επτά τάσεις της νέας σεζόν και όσα προτείνουν οι σχεδιαστές αυτό το φθινόπωρο, αν του φαίνονται γελοίες και αν δεν του ταιριάζουν.
Αυτός ο καινούργιος άνθρωπος μεγαλώνει λοιπόν και μπορεί οι αλλαγές που ζει κάποιες φορές να είναι επίπονες, ωστόσο ξέρει καλά ότι έχει πάρει το σωστό μονοπάτι και ότι οδεύει προς ολοταχώς για την απόλυτη ελευθερία…
