Αφροδίτη Δερματά
Τον χαρακτηρισμό «κρίντζ» την πρωτοάκουσα πριν 6 περίπου χρόνια όταν η κόρη μου μπήκε επίσημα στην εφηβεία. Την πρώτη φορά δεν έδωσα μεγάλη σημασία το άφησα να περάσει, πιστεύοντας ότι ήταν κάτι παροδικό. Δεν είχα ιδέα ότι η εν λόγω λέξη ήρθε για να μείνει και ότι από τούδε και στο εξής θα κατσικωνόταν στις συζητήσεις μας, θα κυκλοφορούσε στο σπίτι σε καθημερινή βάση και θα τον υιοθετούσε και ο γιος μου δίνοντας την χαριστική βολή. Αποφάσισα να μπω στο παιχνίδι και να το γκουκγλάρω να δω τι θέλει να πει ο ποιητής .
«Κάτι το χαρακτηρίζουμε ως cringeworthy λοιπόν, ή εν συντομία cringy, όταν μας κάνει να νιώθουμε άβολα και λίγο ντροπή. Ας πούμε ότι λέει κάποιος κάτι πολύ προσωπικό του που οριακά δεν ταίριαζε καν στην συζήτηση. Τότε, είναι cringy και νιώθουμε το cringe.» έγραφε το άρθρο.
Εγώ λοιπόν για τα παιδιά μου είμαι «κρίντζ» ή διαφορετικά «Η ντροπή της Στέπας» που λέγαμε και στο χωριό μου. Οι πράξεις μου, τα λόγια μου, οι συμβουλές που τους δίνω, οι απόψεις μου και γενικά η ύπαρξη μου είναι κριντζ. Κριντζ με ανεβάζουν κριντζ, με κατεβάζουν τα τελευταία χρόνια. Ποιόν εμένα…που είμαι το πιο κουλ και ροκ άτομο στον πλανήτη (και δεν το λέω επειδή είμαι μπροστά) και που νόμιζα ότι ο στίχος «40 χρόνια έφηβος, κοντά μισό αιώνα» με περιγράφει απόλυτα.
Το κριτζ εντωμεταξύ έχει πολλές ετυμολογίες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να προσαρμοστεί ανάλογα με την περίπτωση. Δεν είναι μόνο επίθετο, είναι ρήμα αλλά και ουσιαστικό. Οπότε συχνά-πυκνά ακούω και την έκφραση «μη κριντζάρεις τώρα» ή «τι κριντζιά ήταν αυτή που έκανες;»
Αποφάσισα λοιπόν να συλλέξω όλες τις στιγμές στη ζωή μου που με κάνουν κριντζ και να σας τις παρουσιάσω.
Κριντζ είναι:
- Οποιαδήποτε κίνηση μου στα σόσιαλ μίντια. Οι φωτογραφίες και τα stories που ανεβάζω στο Instagram
-Τα comments που μπορεί να τους κάνω κάτω από κάποια φωτογραφία τους ή αν τους κάνω mention σε κάτι ενδιαφέρον που θα δω
- Τα αστεία βίντεο που ανεβάζω στο Τικ Τοκ
- Όταν βγάζω φωτογραφία το φαγητό που τους έχω ετοιμάσει και τους το στέλνω στο viber με την λεζάντα «Κοιτάχτε τι ωραίο φαγητό που έχουμε σήμερα…»
- Όταν τους λέω καθημερινά ότι τρέχω από το πρωι και είμαι πολύ κουρασμένη
- Όταν φοράω ρούχα που θεωρούν ότι δεν είναι για την ηλικία μου
- Τα αστεία βιντεάκια που τους στέλνω κάθε τόσο με ζωάκια
- Όταν ανακαλύπτω φωτογραφίες τους που ήταν μωρά και τους τις στέλνω.
- Όταν τους πιάνω συζήτηση για κάτι που μπορεί να έχει πρώτο συνθετικό την λέξη έρωτα
- Όταν ανεβάζω φωτογραφίες τους στα σόσιαλ μιντια (που δεν το κάνω σχεδόν πότε)
- Όταν τους βγάζω φωτογραφίες, απλές αναμνηστικές
- Όταν τους φωνάζω και μας ακούν οι γείτονες
- Όταν μιλάω αγγλικά
- Όταν λέω κάποιο αστείο στους φίλους τους και το παίζω δήθεν κουλ
- Όταν ξεχνάω ότι τους έχω πει μια ιστορία και πάω να τους την ξαναπώ
- Όταν γενικά επαναλαμβάνω συμβουλές, γκρίνια, εκφράσεις.
Κάνω λοιπόν κι εγώ όλα εκείνα τα περίεργα και ντροπιαστικά που έκαναν οι γονείς μου και μάλιστα τα έχω εξελίξει και τα έχω προσαρμόσει με μεγάλη επιτυχία στο σήμερα, εντάσσοντας στο παιχνίδι και την τεχνολογία που δεν υπήρχε τότε. Κοίτα να δεις, εγώ που έλεγα ότι ποτέ δεν θα γίνω σαν κι αυτούς.
«Κι αν είμαι Κριντζ μη με φοβάστε» τραγουδάω στα παιδιά μου με την μελωδία του γνωστού τραγουδιού του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. «Τι κριντζιές τραγουδάς πάλι;» με ρωτάνε αυτά με βλέμμα υποτιμητικό…Σεμπέρασμα; «Κριντζ» θα πει μεγαλώνω, τελικά.
