Αφροδίτη Δερματά
Έχω ένα αυτοκίνητο Honda σχετικά παλιό. Το πήρα σε πολύ καλή κατάσταση (αν εξαιρέσεις κάτι γδαρσίματα στην πόρτα) από την θεία μου όταν έφυγε από την Κύπρο. Είναι από αυτά τα αυτοκίνητα τα μικρά που στην Αθήνα κυκλοφορούν κατά χιλιάδες, ωστόσο στη Λευκωσία το να έχεις παλιό αυτοκίνητο και να μην είναι saloon η τζιπ φαίνεται κάπως περίεργο. Πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να ζηλεύει τις ανέσεις ενός καινούργιου αυτοκινήτου. Θα ήθελα να μιλάω στο κινητό μου και να ακούγεται στα ηχεία ο συνομιλητής μου, να έχω ένα ολοκαίνουργιο ραδιόφωνο με στερεοφωνικό ήχο και γενικά να με περιβάλλει η αίσθηση του καινούργιου, αλλά με επαναφέρω στην πραγματικότητα σκεπτόμενη πάντα ότι το χοντάκι δεν με έχει προδώσει ποτέ και γιατί να ξοδεύομαι άνευ λόγου. Επειδή εξ απαλών ονύχων, έχω περάσει πολλές περιπέτειες με αυτοκίνητα σαράβαλα, ειδικά με το πρώτο μου το οποίο έμενε τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, κάθε πρωί που μπαίνω στο χοντάκι και γυρνάω το κλειδί νιώθω ευγνωμοσύνη που με πάει και με φέρνει έτσι αδιαμαρτύρητα όπου θέλω. Για την ιστορία το πρώτο μου αυτοκίνητο ήταν ένα μαύρο μικρό δίπορτο Fiat το οποίο τις Παρασκευές, όταν ήμουν Ελλάδα, το φόρτωνα με την παρέα μου και τις βαλίτσες μας, βγαίναμε στην εθνική και κατηφορίζαμε στο χωριό. Τις Κυριακές το βράδυ που επιστρέφαμε, μπλέκαμε στην κίνηση των διοδίων, το φιατάκι ανέβαζε θερμοκρασία και μετά από λίγο έβγαζε καπνούς. Έτσι κάθε φορά κάναμε στην άκρη και περιμέναμε την οδική. Το εν λόγω σαράβαλο το είχα πάρει 3.000 ευρώ και τελικά με τις ζημίες που προέκυπταν κάθε τρεις και λίγο, ή τιμή του ανέβηκε στα 10.000. Μέσα στα τρία χρόνια που το είχα, κατάφερα να γνωρίσω όλους τους οδηγούς της Eurosos.
Την Παρασκευή το απόγευμα μπήκα στο χοντάκι μου να πάω Πάφο στον τελευταίο κυκλικό κόμβο της Λευκωσίας το τιμόνι δεν έστριβε. Προσπαθούσα να βγω στην Λευκωσίας-Λεμεσού αλλά αυτό επέμενε να κατευθυνθεί προς Λατσιά. Να μην τα πολυλογώ τελικά τα κατάφερα και έστριψα και έφυγα από τον κυκλικό κόμβο πανικόβλητη. Έκανα στην άκρη, βρήκα ένα άδειο οικόπεδο και άρχισα να κάνω κύκλους για να το τεστάρω. Δευτέρα και Τρίτη το αυτοκινητάκι μου ήταν στο συνεργείο.
Τρίτη πρωί λοιπόν μιας και δεν είχα αυτοκίνητο, αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό. Κάτι που γίνεται σπάνια σ’ αυτό το νησί. Να περπατήσω και να πάω με τα πόδια στη δουλειά… Υπολόγισα τον χρόνο και έβαλα και ένα στοίχημα με τον εαυτό μου ότι σε 45 λεπτά θα είμαι εκεί. Έβαλα στην τσάντα της πλάτης τα απαραίτητα λες και πήγαινα εκδρομή, έβαλα μπουφάν, αθλητικά άνετα παπούτσια, τυλίχτηκα (ευτυχώς) με ένα κασκόλ και με πολύ ενθουσιασμό βγήκα έξω από το σπίτι. Ο παγωμένος αέρας που με διαπέρασε μου μείωσε κάπως τον ενθουσιασμό μου, αλλά το είχα πάρει απόφαση. Σήμερα η διαδρομή θα ήταν διαφορετική. Ξεκίνησα να κατεβαίνω τον πεζόδρομο που βγάζει στην Λεωφόρο Στροβόλου το κρύο τρυπούσε κόκκαλα, έβαλα την κουκούλα μου και σήκωσα καλά το κασκόλ μου. Βγήκα στην Ελαιώνων, πέρασα τον ιερό ναό της του Θεού Σοφίας, χώθηκα σε ένα δρομάκι αριστερά, είδα κάτι απίστευτες επαύλεις και ζήλεψα και λιγάκι, βγήκα στην Αρχαγγέλου Μιχαήλ, έστριψα αριστερά στο Μετρό, έκλεψα ένα λεμόνι από ένα δέντρο για να βάλω στο λουβί που είχα πάρει για να φάω το μεσημέρι και γιατί γενικά το ομολογώ μ’ αρέσει να κλέβω λεμόνια όταν οι λεμονιές είναι φορτωμένες και έφτασα στην δουλειά. Έχασα το στοίχημα μιας και χρειάστηκα 52 λεπτά περπάτημα για να φτάσω, εφτά λεπτά παραπάνω απ' ότι είχα υπολογίσει. Πήρα το ασανσέρ, ανέβηκα στο γραφείο μου, έφτιαξα ένα πλούσιο πρωινό και με επιβράβευσα απολαμβάνοντας το. Η περασμένη Τρίτη λοιπόν ήταν μια μέρα ξεχωριστή που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Μέσα απ’ όλα αυτά για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα ότι:
- Αν δεν ήταν σαραβαλάκι το πρώτο μου αυτοκίνητο δεν θα ένιωθα ευγνωμοσύνη για το αυτοκίνητο που έχω τώρα.
- Ότι αν άκουγα αυτούς που είπαν "δεν θα τα καταφέρεις" θα έχανα τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου.
- Κάθε τι άσχημο που συμβαίνει έχει και μια θετική πλευρά πρέπει απλά πρέπει να ψάξεις να τη βρεις!
- Ότι πρέπει να αλλάζεις διαδρομές για να δίνεις νέα ερεθίσματα στον εγκέφαλό σου και να τον αναγκάζεις να δραστηριοποιηθεί για να δημιουργεί καινούργια δεδομένα.
- Ότι τα κλεμμένα λεμόνια είναι πιο νόστιμα απ’ αυτά που αγοράζεις.
Η διαδρομή μου:
