Αφροδίτη Δερματά
Πέρασαν 10 μέρες από την ημέρα που έλαβα μήνυμα της Ν. στο κινητό μου «Ήθελα να σου μιλήσω για μια σκέψη όταν μπορείς» έγραφε με διακριτικότητα. «Βεβαίως! Όποτε θες κάλεσε με» της απάντησα. Η Ν. είναι φίλη από τα παλιά, τα τελευταία χρόνια οι δρόμοι μας έχουν χωρίσει και οι επαφές μας περιορίζονται σε κάποια σπάνια μηνύματα που έρχονται από την ίδια με σχόλια για τα blogs μου, ή σε κάποια συνάντηση με κοινούς φίλους. Διερωτήθηκα τι μπορεί να με θέλει, αλλά λόγω της πίεσης χρόνου που αντιμετωπίζω τον τελευταίο καιρό, δεν τα κατάφερα να το επισπεύσω προκειμένου να καλύψω την περιέργεια μου. Σε λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο. «Καλημέρα Αφροδίτη, θέλω να γράψεις κάτι για εμένα » ακούστηκε υποτονική η φωνή της από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου. Αυτόματα σηκώθηκα από το γραφείο μου λες και ήξερα ότι οι αποκαλύψεις που θα ακολουθούσαν - σε αντίθεση με την ελαφρότητα του τόνου της φωνής- είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα οπότε θα έπρεπε να απομονωθώ για να μπορέσω να αφοσιωθώ στην κουβέντα μας. Μεταφέρθηκα σε ένα γραφείο μόνη μου με ένα χαρτί και ένα στυλό και της έδωσα σήμα να ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας της.
Η Ν. είναι μια γυναίκα χαμηλών τόνων, ήρεμη και διακριτική όσο δεν πάει, χαμογελαστή και στωική σε σημείο που πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται σε μια άλλη παράλληλη πραγματικότητα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι η ψυχή της παρέας.
«Θέλω να σου καταγγείλω σεξουαλική κακοποίηση» μου δηλώνει. «Ήμουν επτά χρονών» συνεχίζει και νιώθω έναν κόμπο να σκαλώνει στον λαιμό μου. Αφοσιώνομαι στην κουβέντα μας προσπαθώντας να καταγράψω κάθε λέξη, κάθε παύση, κάθε ανάσα απ’ όσα θα ακολουθήσουν. «Ήμουν στην κουζίνα του σπιτιού μου, ξαφνικά μπήκε μέσα ο τάδε». «Ποιος τάδε;» την ρωτάω. «Δεν μπορώ να σου πω» μου απαντάει «άστο γενικά…ο κάποιος». Εικάζω ότι για να κυκλοφορεί στην κουζίνα της αυτός ο κάποιος είναι μέλος της οικογένειας. Επιμένω να πάρω απάντηση στην ερώτηση «ποιος» αλλά αρνείται πεισματικά να τον αποκαλύψει. Συνεχίζει την αφήγηση. «Μου είπε να βγάλω της πιτζάμες μου, κατέβασε το παντελόνι του και με έβαλε να κάτσω πάνω του». Καθώς μου αφηγείται νιώθω ότι ανακατεύεται το στομάχι μου. «Και;;;» την ρωτάω σοκαρισμένη. «Ε με κακοποίησε» μου απαντάει ντροπαλά. «Όταν λες σε κακοποίησε εννοείς με διείσδυση;» την ρωτάω και νιώθω ότι κόβεται η ανάσα μου. «Ναι» μου απαντάει κοφτά.
Δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη, την άφησα να συνεχίσει την αφήγηση χωρίς ερωτήσεις. «Ύστερα, μόλις τελείωσε όσα έκανε μου είπε να πάω γρήγορα στο μπάνιο να πλυθώ, να φορέσω τις πιτζάμες μου και να μην πω σε κανέναν τίποτα. Ένιωσα τρομερές ενοχές και ντροπή. Ξαναέγινε κάποιες φορές, αλλά δεν είμαι και σίγουρη διότι νιώθω ότι είναι τόσο μεγάλο το τραύμα που το όνειρο μπερδεύεται με την πραγματικότητα. Στην μάνα μου δεν το είπα ποτέ διότι τον έχει σε πολύ υψηλή εκτίμηση και τον θαυμάζει, θα είναι μεγάλο σοκ για αυτήν. Έχει διάφορα προβλήματα δεν θέλω να της προσθέσω κι αυτό το σοκ. Θα με ρωτήσεις πώς μου ήρθε τώρα να το πω μετά από 30 και χρόνια. Το πυροδότησε ένα συμβάν στο τραπέζι που είχαμε την Κυριακή στο πατρικό μου. Ήταν κι αυτός εκεί, σε κάποια φάση άρχισε να μου φωνάζει, μου μιλούσε άσχημα και υποτιμητικά. Έτσι απλά ήθελα να στο πω να το γράψεις, μήπως περάσει αυτό το βάρος που νιώθω μέσα μου. Έχω κάνει ψυχοθεραπεία αλλά δεν κλείνει η πληγή.» «Να πάμε μαζί να το καταγγείλουμε» της λέω εξοργισμένη μόλις τελειώνει την αφήγηση. «Δεν μπορώ, αφενός έχουν περάσει πολλά χρόνια, αφετέρου δεν ξέρω αν μπορώ να το αντιμετωπίσω όλο αυτό, είναι και επιφανές μέλος της κοινωνίας μας». «Κάνε το για όλα τα θύματα που είχε ή μπορεί να έχει στο μέλλον» της αντιτείνω. «Δεν είμαι έτοιμη» μου απαντάει κοφτά.
Κλείνουμε το τηλέφωνο και νιώθω ένα τεράστιο βάρος, σαν να ρούφηξα τόνους αρνητικής ενέργειας. Το απόγευμα παίρνω τηλέφωνο το "σπάβο" και περιγράφω την κατάσταση. Η κοπέλα που σηκώνει το τηλέφωνο προσπαθεί να μου εξηγήσει το επόμενο βήμα. Με ενημερώνει ότι αρχικά πρέπει να τους καλέσει το θύμα και όταν θα είναι έτοιμη μπορούν να της παρέχουν ψυχολογική στήριξη και να προχωρήσουν σε καταγγελία. Καλώ την Ν. στο τηλέφωνο και της προτείνω να το προχωρήσουμε μαζί ή έστω να τους τηλεφωνήσει για να ενημερωθεί για την διαδικασία βήματα. «Δεν είμαι έτοιμη νομίζω, θα το σκεφτώ, θα το δω».
Η ντροπή, ο φόβος, ο ευνουχισμός, η ενοχή, ανακατεύονται και γίνονται ένα τρομερό τραυματικό βίωμα που σαν μαύρη σκιά υπάρχει καθόλη την διάρκεια της ζωής ενός σεξουαλικά κακοποιημένου ατόμου. Οι κακοποιητές είναι συνήθως, νονοί, θείοι, οικογενειακοί φίλοι, γείτονες, παππούδες, ξαδέρφια, άτομα έμπιστα που μπαινοβγαίνουν ανεμπόδιστα στα σπίτια μας . Είναι ασύλληπτο ότι άνθρωποι που αγαπάμε και εμπιστευόμαστε, καταστρέφουν τις ζωές μας ή την ζωή των παιδιών μας. Σύμφωνα με την Wikipedia το φαινόμενο της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης συμβαίνει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από όσο γνωρίζουμε όμως καλύπτεται από έντονη μυστικότητα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Βρετανικού Οργανισμού Stopitnow για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης τα ¾ των παιδιών που κακοποιούνται σεξουαλικά δε θα μιλήσουν σε κανένα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας για αυτήν. Ακόμη από όσα παιδιά μιλήσουν, ελάχιστα θα φθάσουν να απασχολήσουν τις αστυνομικές αρχές, τις κοινωνικές υπηρεσίες ή τους επαγγελματίες υγείας.
Ευρήματα ερευνών έχουν δείξει ότι τα κορίτσια κακοποιούνται με συχνότητα 3 φορές υψηλότερη από ότι τα αγόρια, ότι τα αγόρια είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες για συναισθηματική παραμέληση και σοβαρή σωματική βλάβη από ότι τα κορίτσια και ότι τα παιδιά έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να κακοποιηθούν σεξουαλικά από τη ηλικία των 3 ετών και άνω. Ο πραγματικός αριθμός των περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που δείχνουν οι έρευνες. Τα περισσότερα παιδιά θύματα κακοποίησης και παραμέλησης δεν ανιχνεύονται από τις κοινωνικές υπηρεσίες. Στη σεξουαλική κακοποίηση ειδικά, όπου δεν υπάρχουν απαραίτητα σωματικές ενδείξεις, η μυστικότητα και η ντροπή εμποδίζει τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες που γνωρίζουν να ζητήσουν βοήθεια.
Τα ερωτήματα είναι…Πως θα κλείσουμε τον κύκλο; Πως θα σπάσει το απόστημα; Πως θα κοπεί η αλυσίδα; Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Πως θα βρούμε το θάρρος να ξεμπροστιάσουμε όλη αυτή την αρρώστια που συντηρείται τόσο πεισματικά εδώ και αιώνες και βρίσκεται παντού, στα σπίτια μας, στα σπίτια των φίλων μας ακόμα και στις δουλειές μας; Πως θα καθαρίσουμε τις ζωές μας από αυτή την βρωμιά που κουβαλάμε τόσα χρόνια και δεν είναι καν δικιά μας;
Ίσως η απάντηση να μπορεί να δοθεί εδώ... σπάβο 22 339001
